Ένα σοβαρό θέμα της πόλης μας είναι τα αδέσποτα ζώα. Ένα θέμα που κάθε οικογένεια συζητά, ειδικά τους τελευταίους μήνες.
Στο πολυσυζητημένο αυτό θέμα πρέπει να δώσουμε τέλος. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τα ζώα τους και απορούμε, γιατί οι πρώην ιδιοκτήτες τους, αναλαμβάνουν να τα φροντίζουν, ενώ πραγματικότητα, δεν μπορούν και στη συνέχεια τα εγκαταλείπουν. Αυτά ταλαίπωρα, πεινασμένα και φοβισμένα περιφέρονται στην πόλη προσπαθώντας να επιβιώσουν και σχηματίζουν αγέλες.
Λόγω των κακών εμπειριών που έχουν από τους ανθρώπους που γνώρισαν στη σύντομη ζωή τους, και καθώς έχουν εγκαταλειφθεί, είναι συχνά φοβικά με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν επιθετική συμπεριφορά και να συναντάμε περιστατικά όπου μικρά παιδιά ή ηλικιωμένοι δέχονται επιθέσεις.
Στις γειτονιές, στα πάρκα, στις παιδικές χαρές και γενικά στους ελεύθερους χώρους της πόλης μας τα συναντάμε βρώμικα και εξαντλημένα με τα μάτια συνήθως κατεβασμένα, σαν και τα ίδια να ντρέπονται για την κατάντια τους, σαν να αποφεύγουν το βλέμμα μας, που είναι είτε βλοσυρό και απαξιωτικό, είτε αδιάφορο. Και ο φόβος τους δεν είναι αναίτιος, μια και τη βία των ανθρώπων έχουν γνωρίσει και πολλά από αυτά θανατώνονται με δηλητηριασμένη τροφή, με τρόπο που δε τιμά τον άνθρωπο και ιδιαίτερα εμάς τους Καρπενησιώτες.
Ο Δήμος μας έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες και, για την προστασία των κατοίκων και των επισκεπτών της πόλης, δημιούργησε ένα χώρο προσωρινής φύλαξης των αδέσποτων ζώων. Το κράτος όμως το θεώρησε παράνομο, γιατί δεν υπήρχε μόνιμο προσωπικό. Μικρός αριθμός εθελοντών εξαντλεί τις δυνάμεις του και υπερασπίζεται το αυτονόητο. Οι φιλόζωοι στην περιοχή μας φαίνονται ελάχιστοι και δεν υπάρχει οργανωμένη δράση και ιδιωτική πρωτοβουλία. Ίσως γιατί αυτή συνδέεται στις μέρες μας σχεδόν πάντα με το οικονομικό κέρδος.
Οι κάτοικοι της πόλης μας όμως μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Αν ο καθένας από μας φροντίζει τα ζώα που έχει στην κατοχή του και δεν τα εγκαταλείπει όταν τα βαρεθεί. Αν στειρώνουμε τα κατοικίδιά μας και τα φροντίζουμε. Αν γι αυτά που ήδη βρίσκονται στους δρόμους εξασφαλίσουμε ένα σπίτι, υιοθετώντας τα.
Εμείς οι ίδιοι είμαστε το κλειδί για το πρόβλημα, αλλά και για τη λύση του!! Αυτό το κλειδί δεν είναι άλλο από την αίσθηση που έχουμε, εμείς οι άνθρωποι, ότι ορίζουμε τη μοίρα των ζώων που ζουν κοντά μας. Όμως ο θεός, η φύση, έδωσε ζωή στους ανθρώπους και στα ζώα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους την παίρνει, να είναι απόλυτα διαχειριστής της ζωής των άλλων.
Οι μαθητές της Ε΄ Τάξης
του 3ου Δημοτικού
Σχολείου Καρπενησίου
