Αποφράδα ημέρα για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο η 8η Φεβρουαρίου, καθώς το 1981 συνέβη η τραγωδία της Θύρας 7.



Η τραγωδία εκτυλίσσεται ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο απόγευμα στο παλαιό Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός των Σαργκάνη, Γαλάκου, Αναστόπουλου και Νικολούδη, αντιμετωπίζει την ΑΕΚ των Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς και Μαύρου στο ντέρμπι της 20ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής. Οι ερυθρόλευκοι συντρίβουν 6-0 τους μεγάλους αντιπάλους τους με 3 γκολ του Γαλάκου και ένα των Κουσουλάκη, Ορφανού - Βαμβακούλα.

Από τη χαρά στην τραγωδία
Η χαρά των 35.450 οπαδών του Θρύλου φθάνει στα ουράνια. Το πιο ζωντανό τμήμα της Ολυμπιακής οικογένειας, τα παιδιά της Θύρας 7, βιάζονται να “καταπιούν” τα σκαλιά και να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τα ινδάλματά τους. Και τότε συμβαίνει το μοιραίο.... Κάποιος γλιστράει σ' ένα μαξιλαράκι και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη. Η αποσυμφόρηση είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα που έπεσε από τους πρώτους στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και τραυματίστηκε. «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε άρχισαν να πέφτουν πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό...».



Η μοίρα αποφάσισε...
Τα τουρνικέ (ένα απ΄ αυτά υπάρχει σαν μνημείο, στο "νέο Καραϊσκάκη") δυσκολεύουν την έξοδο. 4.58μμ: η χαρά μετατρέπεται σε θρήνο. Κάποιοι αστυφύλακες καταφέρνουν να “ξεριζώσουν’ ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. Η μοίρα όμως έχει αποφασίσει τη συνέχεια και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει τη ροή της. Ο χάρος, όμως παραμόνευε απρόσκλητος σε μία γιορτή που εξελίχθηκε σε τραγωδία.

Πανικός
Τα τηλεοπτικά δίκτυα μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες, αλλά και για αιμοδότες, ενώ κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό, όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι. Στο Τζάνειο καταφθάνουν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημερώνουν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Χιλιάδες κόσμου μόλις πληροφορείται το συμβάν καταφθάνει στο Στάδιο Καραϊσκάκη, ενώ η  εικόνα στους γύρω δρόμους δεν θύμιζε Κυριακή ποδοσφαίρου. Παιδιά πέφτουν, ποδοπατιούνται και η τραγωδία παίρνει σάρκα και οστά. 

Πένθος: 21 νεκροί
Οι πρώτοι νεκροί αναγνωρίζονται, όμως γρήγορα θα ακολουθήσουν και άλλοι και ο αριθμός θα φθάσει τους 21. Η τηλεόραση διακόπτει την κανονική ροή του προγράμματός της και μεταδίδει σοβαρή μουσική. Όλη η Ελλάδα, φίλαθλοι και μη, πενθεί...



Κανείς ένοχος;
Το πιο εξοργιστικό γεγονός της όλης ιστορίας είναι ότι μέχρι σήμερα κανείς από τους υπευθύνους δεν έχει λογοδοτήσει για την απίστευτη αυτή τραγωδία. Οι 5 φύλακες της Θύρας 7, που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών, αθωώθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά στις 22 Σεπτεμβρίου του 1986.

Το άδικο γιατί;
Όλοι οι αγνοί φίλαθλοι προσπαθούμε ακόμα να καταλάβουμε πώς έγινε. Τι βλακεία υπάρχει στον κόσμο και δεν μπορούσε να προβλεφθεί κάτι τέτοιο. Πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να σκεφτεί κάποιος πως 7-8.000 κόσμου δεν μπορεί να βγει από μία πόρτα. Γιατί να μην υπάρχουν άλλες έξοδοι; Γιατί να μην υπάρχουν στα σκαλοπάτια χειρολαβές; Γιατί όλες αυτές οι παραλείψεις; Γιατί δεν άνοιξαν οι πόρτες...;  

Κάθε χρόνο...
Ο κόσμος του Ολυμπιακού (και οι φίλαθλοι της Ελλάδας) δεν ξέχασε ποτέ αυτά τα παιδιά. Κάθε χρόνο στο μνημόσυνο, που γίνεται στο σημείο όπου 21 ψυχές πάλεψαν με τον χάρο, η προσέλευση είναι μεγάλη. Νέοι, γέροι ακόμα και παιδιά που γεννήθηκαν όταν οι ερυθρόλευκοι ξεκινούσαν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα αποτίουν φόρο τιμής στα... αδέρφια τους. 
Μετά από τόσα χρόνια έχει άλλη σημασία από αυτή που είχε: Όλοι - η Θύρα 7 αλλά και όλοι οι φίλοι του Ολυμπιακού - έχουν χαράξει αυτή την ημερομηνία στην μνήμη τους και τιμούν αυτά τα παιδιά που άδικα χάθηκαν για τον Ολυμπιακό, είναι πολύ σημαντικό. Εκείνη την ημέρα κάποιοι άνθρωποι είχαν την ευθύνη για ό,τι έγινε. Είναι καθαρά ευθύνη προσώπων. Αυτά τα παιδιά δεν έκαναν κανένα λάθος, όσο και αν θέλουν να το λένε κάποιοι. Αγαπούσαν τον Ολυμπιακό και απλά βρέθηκαν την λάθος ώρα στο λάθος μέρος. 



Οι 21 "αθάνατοι"
Η μνήμη των 21 αδικοχαμένων φιλάθλων τιμάται κάθε χρόνο από τους παράγοντες, τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους φίλους του Ολυμπιακού. Άφησαν την τελευταία τους πνοή οι: 
Τουμανίδης Παναγιώτης 14 ετών, Σκλαβούνης Κώστας 16 ετών, Παναγούλης Ηλίας 17 ετών, Λεωνιδάκης Σπύρος 18 ετών, Αμίτσης Γεράσιμος 18 ετών (φίλος της ΑΕΚ), Κανελλόπουλος Γιάννης 18 ετών, Σπυλιόπουλος Γιάννης 19 ετών, Φίλος Νίκος 19 ετών, Πούπος Ευστράτιος 20 ετών, Μάχας Βασίλειος 20 ετών, Διαλυνάς Γιάννης 20 ετών, Κωστόπουλος Μιχάλης 21 ετών, Χαϊρατίδου Ζωγραφούλα 23 ετών, Ανδριώτης Σπύρος 24 ετών, Καρανικόλας Κώστας 26 ετών, Μάρκου Μιχάλης 27 ετών, Μπίλας Κώστας 28 ετών, Κουτσόλης Αναστάσιος 30 ετών, Κουρουπάκης Αντώνης 34 ετών, Χατζηγεωργίου Χρήστος 34 ετών, Αδαμόπουλος Δημήτριος 40 ετών.