Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Χρήστος Ταμπαξής: «Αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας»

Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη με έντονα συναισθήματα και αναμνήσεις παραχώρησε και στο onsports.gr ο δύο φορές «χρυσός» Παραολυμπιονίκης Χρήστος Ταμπαξής, ο οποίος έχει καταγωγή από το Νέο Αργύρι Ευρυτανίας.

TAMPAKSIS

«Δίπλα στον άνθρωπο Χρήστο μπορεί κάποιος να μάθει πολλά. Το κυριότερο όμως είναι ότι μπορεί να αντλήσει δύναμη και να αντεπεξέλθει πολύ πιο εύκολα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει», αναφέρεται χαρακτηριστικά στον πρόλογο της συνέντευξης. Ο «δικός μας» Χρήστος Ταμπαξής, ο Ευρυτάνας παραολυμπιονίκης μιλάει για την ενασχόληση με την κολύμβηση, την πάθησή του, τις αναμνήσεις από τους μεγάλους αγώνες, αλλά και την στήριξη της πολιτείας.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για την απόφαση ενασχόλησης με την κολύμβηση και τα “εμπόδια” λόγω της πάθησής του είπε:
«Ξεκίνησε ως κάτι που με έκανε να αισθάνομαι πιο καλά το σώμα μου και στη συνέχεια με έκανε να θέλω να μπω στον χώρο του αθλητισμού. Λόγω της πάθησης μου κι επειδή έχω την σπαστικίτιδα υπάρχει μεγάλη ευαισθησία… Ήταν δύσκολο στην αρχή γιατί ότι και να ακούσεις πετάγεσαι. Κατάφερα να κάνω όμως τον φόβο θέληση. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι η θέληση του πατέρα μου να χαλαρώνω μέσα στο νερό μου έκανε πολύ καλό και άρχισα να κολυμπάω…».

Για το άθλημα της κολύμβησης σχολίασε συγκινημένος: «Έκανα φυσιοθεραπείες και τις βαρέθηκα. Σκεφτόμουν τι άλλο θα μπορούσα να κάνω και τελικά ψάξαμε και βρήκαμε συλλόγους που να μπορούν να υποστηρίξουν ΑΜΕΑ. Βρήκα το κατάλληλο σύλλογο κι έκανα το πρώτο βήμα. Ο πρώτος μου αγώνας ήταν το 1992. Το συναίσθημα ήταν αξέχαστο αφού είχα έρθει πρώτος και κέρδισα. Αυτό με βοήθησε πολύ να συνεχίσω».

Για τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, αλλά κυρίως της Αθήνας ανέφερε πανευτυχής: «…Στην Ατλάντα ήταν φοβερό. Εγώ πήγαινα εκεί για πρώτη φορά κι ένιωσα πολύ χαρούμενος… Δεν περιγράφονται τα συναισθήματά μου… Στην Αθήνα όλα ήταν μαγικά. Όταν ανεβαίνεις στο βάθρο για πρώτη φορά αισθάνεσαι ρίγος. Ήταν κάτι το συγκλονιστικό, δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια».

Για τη στήριξη του κράτους σχολίασε τα ακόλουθα: «Χωρίς την οικογένεια σε αυτό το πρόβλημα της παράλυσης, δεν υπάρχει τίποτα. Είναι το απόλυτο στήριγμά σου και είμαι τυχερός που τους είχα δίπλα μου. Τώρα πλέον μπορώ να ευχαριστώ τον πατέρα μου ακόμα περισσότερο... Είναι πολύ σημαντικό να ταιριάζεις με τους προπονητές και τους συναθλητές σου. Μεγάλη υπόθεση αυτή...», ενώ η μητέρα του τον συμπληρώνει: «…εμείς ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε κοντά μας καλούς ανθρώπους. Ακόμα και ο σπόνσορας που είχε επί έξι χρόνια δε ζήτησε τίποτα από τον Χρήστο, μόνο τον στήριζε».

Για την τιμή του Δήμου Βύρωνα να δώσει το όνομα στο κολυμβητήριο ο Ευρυτάνας πρωταθλητής είπε: «Ένιωσα τι σημαίνει καταξίωση όταν ο Δήμος Βύρωνα έφτιαξε το κλειστό κολυμβητήριο που περιμέναμε χρόνια οι πολίτες και του έδωσε το όνομά μου. Οι στιγμές που έζησα τότε, στην βράβευση ήταν πολύ συγκινητικές. Είναι η μέγιστη τιμή για έναν αθλητή. Δυστυχώς όταν ξεκινούσα στον Βύρωνα δεν υπήρχε κλειστό κολυμβητήριο κι έτσι πήγαινα στον Δήμο Ζωγράφου για να πέσω σε πισίνα…».

Για την αντιμετώπιση από τους συμπολίτες του ανέφερε απογοητευμένος: «Η Αθήνα δεν είναι καθόλου φιλική για τους ΑΜΕΑ. Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Ξεκινάς να πας κάπου και δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Παντού υπάρχουν εμπόδια. Αν έχεις πάει κάπου που δεν έχεις ξαναπάει, σε πιάνει ανασφάλεια..». «Δεν υπάρχει Παιδεία, δυστυχώς….», συμπληρώνει η μητέρα του.

«Αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας» τονίζει στον επίλογό του ο Ταμπαξής: «Οι Παραολυμπιακοί της Αθήνας είναι αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ (…) Είμαι επίσης τυχερός που έζησα το συναίσθημα να ακούω μπροστά στους Έλληνες τον εθνικό μας ύμνο. Χάρη στον αθλητισμό έχω ζήσει στιγμές που με γεμίζουν σαν άνθρωπο, υπήρξα σημαιοφόρος στους Παραολυμπιακούς, έχουν δώσει το όνομά μου σε κολυμβητήριο, όλες αυτές οι στιγμές ήταν συγκλονιστικές. Αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας».

Ο Ταμπαξής έχει σταματήσει πλέον τον πρωταθλητισμό και έχει άλλα ενδιαφέροντα: «Μου άρεσε πάντα ο χορός. Τώρα που έχω σταματήσει την πισίνα έχω ξεκινήσει σε έναν σύλλογο χορού. Το ζεϊμπέκικο είναι ο αγαπημένος μου. Επίσης αγαπώ τους παλιούς τραγουδιστές. Καζαντίδης και Ζαμπέτας είναι οι καλύτεροι».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη παντώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΜΠΑΞΗ