Ο Billy Lynn είναι ένας στρατιώτης που μαζί με την ομάδα του, Bravo Squad, γίνονται ήρωες μετά από μια σκληρή μάχη στο Ιράκ. Με την επιστροφή του στην πατρίδα τον υποδέχονται μ’ όλες τις δέουσες τιμές και τον οδηγούν σε μια επινίκια περιοδεία ανά τη χώρα. Ο ίδιος, όμως, μοιάζει ν’ ασφυκτιά μέσα σ΄ όλο αυτό το κλίμα και αδυνατεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, μέσα από μια σειρά από καθοριστικά φλασμπάκς, ανακαλύπτουμε όλοι τι πραγματικά συνέβη σε εκείνη τη μάχη, καθώς και τη διεστραμμένη εντύπωση της Αμερικής για το τι σημαίνει ηρωισμός.

Βασισμένη στο ομώνυμο best-seller, η νέα ταινία του πολυβραβευμένου Ang Lee περιγράφει μια χιλιοειπωμένη ιστορία: αυτή του βετεράνου που επιστρέφει στην πατρίδα για να διαπιστώσει αλλαγμένος απ’ τη φρίκη του πολέμου ότι έχει αλλοτριωθεί τόσο πολύ, έχει διαποτιστεί τόσο βαθιά από ενοχές και αίμα αθώων, που αδυνατεί να ενσωματωθεί μέσα σε μια κοινωνία θεατών που διψάει για ηρωικές ιστορίες, «ακατόρθωτα» κατορθώματα και Μεσσίες που θα λυτρώσουν τα εθνικά αταβιστικά ιδεώδη. Ιδεολογικά, κάποιοι δημιουργοί το έχουν απεικονίσει σαφώς καλύτερα. Όμως, ο Ang Lee, παρόλο που κάπου χάνει την ουσία της προσεκτικότερης και βαθύτερης σκιαγράφησης των ηρώων του, κερδίζει τις εντυπώσεις στην οπτικοποίηση και στην κινηματογράφηση της ταινίας.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αποτελεί το πρώτο φιλμ που γυρίζεται 120 καρέ ανά δευτερόλεπτο, αλλά και οι ευφάνταστες ιδέες του όσον αφορά τα χρώματα, το μοντάζ, τα οπτικά εφέ. Με άλλα λόγια, ο Lee συνεχίζει (ιδίως μετά το Η Ζωή του Πι) να εξερευνεί εντυπωσιακά την τεχνική φύση του κινηματόγραφου πατώντας πάνω σε πανανθρώπινα θέματα ως πλαίσιο. Προσωπικά όμως, αν με ρωτούσατε, προτιμώ τον Lee της Λογικής και Ευαισθησίας και κυρίως της Παγοθύελλας