Διάβαζα κάπου μια κριτική για το συγκεκριμένο, τέταρτο άλμπουμ των Αμερικανών Real Estate που έλεγε περίπου ότι το να μπορείς να γράφεις όμορφα pop τραγούδια ισοδυναμεί με το να δημιουργείς περίτεχνες και πρωτοποριακές συνθέσεις. Όντως, έτσι είναι. Πολλοί μπορεί να εμπνέονται απ’ την pop μουσική και να ονειρεύονται ότι θα δημιουργήσουν το τέλειο α λα Beach Boys ύμνο ή το νέο διαμαντένιο riff των Beatles, αλλά λίγοι, πέρα από κάποιες εκλάμψεις, μπορούν να το καταφέρουν.

Οι Real Estate δεν φτάνουν συγκλονιστικά επίπεδα στον χώρο του μουσικού είδους που υπηρετούν, όμως αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι γνωρίζουν πώς να βρουν τον μίτο για να εξερευνήσουν τον λαβύρινθο της pop μυθολογίας. Έτσι, είτε αντλώντας απ’ την «κουδουνιστή» και ηλιόλουστη ατμόσφαιρα του παρελθόντος (The Byrds, The Zombies) είτε απ’ τo αισιόδοξο και ρομαντικό σήμερα (Belle and Sebastian, Field Mice), ξέρουν τελικά πώς να κατασκευάσουν απλά και όμορφα pop τραγούδια, χωρίς να κυνηγάνε την πρωτοτυπία και τους δαιδαλώδεις πειραματισμούς.