Αφήνοντας πίσω τις όποιες indierock καταβολές της, η KellyLeeOwens κυκλοφορεί ένα άλμπουμ στο οποίο πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζει η ίδια η δύναμη της μουσικής, η φιλοσοφία της και οι πνευματικοί ορίζοντες τους οποίους υπηρετεί και τους οποίους, ταυτόχρονα, ανοίγει.

Εδώ, η σύγχρονη pop σκηνή ανακεφαλαιώνεται, άλλοτε με περισσότερη ευστοχία και άλλοτε όχι, είτε στην πιο χαλαρή, ατμοσφαιρική και ambient στιγμή της είτε ως ευφορικά dance στιγμιότυπα τα οποία εγείρουν καρδιές και εγκεφάλους σ’ ένα ζωικό ταξίδι αυτοσυνειδησίας και ανοίγματος προς τον έξω κόσμο. Αυτό ακριβώς υπηρετεί η Owens, γι’ αυτό ακριβώς και οι πιο πετυχημένες στιγμές του δίσκου (Anxi, Lucid)  συμπεριλαμβάνουν και τις δύο πτυχές της, ξεκινώντας αιθέρια και ονειρικά και καταλήγοντας σ’ ένα εγκεφαλικό χορευτικό ταξίδι, πλούσιο σε εικόνες και συναισθήματα.

Ένα πολύ καλό ντεμπούτο, κι όλα δείχνουν ότι έχουμε να περιμένουμε στο μέλλον ακόμα περισσότερα απ’ την ίδια.