Ένας αμερικανός επιχειρηματίας, ο Άλαν Κλέι, βρίσκεται μακριά από τις Η.Π.Α. της οικονομικής ύφεσης, σε μια πόλη της Σαουδικής Αραβίας. Εκεί κάνει την έσχατη προσπάθεια να αποφύγει την πτώχευση, να πληρώσει τα δίδακτρα του κολεγίου της κόρη του και επιτέλους να καταφέρει κάτι το μεγάλο. Αυτό που έχει κατά νου είναι να πουλήσει τη μεγάλη του ιδέα σε κάποιον σεΐχη: τη δημιουργία ενός τεράστιου συγκροτήματος κτηρίων καταμεσής της ερήμου. Κι ενώ τα πράγματα κυλάνε με…εκνευριστικά αργούς ρυθμούς, ενώ η αναμονή αγγίζει «μπεκετικά» όρια, η γνωριμία του Άλαν με μια νεαρή γιατρό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του.

Στη νέα του ταινία ο Τίκβερ, βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο του Ντέιβ Έγκερς και ισορροπώντας ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, επιχειρεί αρκετά επιτυχημένα να μιλήσει για τις μάστιγες των σύγχρονων κοινωνιών: ανεργία, οικονομική ύφεση, ανεξέλεγκτη και υπερτροφική εξάπλωση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, επαγγελματικά και προσωπικά προβλήματα, ανασφάλεια, μετανάστευση, πολιτισμικές συγκρούσεις και διαμάχες ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Κι ενώ στο πρώτο μέρος κατορθώνει με κωμικό τρόπο, δίχως να υποπίπτει στην παγίδα του εύκολου συναισθηματισμού, να σκιαγραφήσει τη ζωή ενός σύγχρονου looser (ερμηνευμένου όπως πάντα έξοχα απ’ τον Hanks) που τα παίζει όλα για όλα για να επιβιώσει, ενώ δημιουργεί ένα σατιρικό και γλυκόπικρο δίδυμο ανάμεσα στον looser αυτόν και τον Άραβα «ομόλογό» του, όταν εισβάλλει ο έρωτας στο δεύτερο μέρος η ταινία χάνει την ειρωνική και πολιτική της κατεύθυνση, το ύφος σοβαρεύει, το γέλιο μειώνεται και τα δραματικά στοιχεία μαζί με το χολιγουντιανό ρομάντζο κυριαρχούν.

Συνεπώς, παρά τα αξιοπρόσεχτα και αξιόλογα υλικά που δομούν την ταινία, κάποια στιγμή, ο τρόπος της μείξης τους χάνεται στην πορεία, ώσπου στο φινάλε, το μόνο που πραγματικά σου μένει για να θυμάσαι είναι το πρώτο μισάωρο-σαραντάλεπτο.