Η ταινία παρακολουθεί την αληθινή ιστορία του Νιούτον Νάιτ ενός τολμηρού αγρότη από τον Νότο που γύρισε ως λιποτάκτης απ’ το μέτωπο  οργανώνοντας μια εξέγερση με άλλους αγρότες και με την βοήθεια των σκλάβων κατόρθωσε να δημιουργήσει μια ελεύθερη και αυτόνομη διαφυλετική Πολιτεία. Ο ίδιος παντρεύτηκε μια πρώην σκλάβα και έζησε μέχρι το τέλος ενάντια στο κατεστημένο πολεμώντας για τις ιδέες του.

Όταν ο Μακόναχι αποποιήθηκε πολύ συνειδητά την εικόνα του όμορφου, καλογραμμένου αμερικανικού «κορμιού», όταν ταυτόχρονα εγκατέλειψε ιδεολογικά το χαζοχαρούμενο, ρομαντικό κινηματογραφικό φως και αφοσιώθηκε σε σκοτεινούς ερμηνευτικούς κόσμους, κατόρθωσε-δικαίως-να απογειώσει την καριέρα του. Έτσι κι εδώ, ερμηνεύοντας με εσωτερικότητα και αισθαντικότητα την αμφιλεγόμενη αλλά για τις ανάγκες της ταινίας ηρωποιημένης προσωπικότητας του Νάιτ, δίνει άλλη μια συγκλονιστική ερμηνεία στιγματίζοντας με την προσωπική του σφραγίδα ένα έργο το οποίο κατορθώνει-παρά τα όποια αναπόφευκτα κλισέ-να μιλήσει για τη δύναμη της επανάστασης και της εξέγερσης αποδίδοντας και πάλι στον άνθρωπο το δικαίωμα της αξιοπρέπειας και της αντίστασης. Δεν είναι όμως μόνο η ερμηνεία του Μακόναχι που μένει στο μυαλό μετά το υπέροχο φινάλε. Είναι και η κινηματογράφηση, η φωτογραφία, η πιστή απεικόνιση της εποχής και η λεπτομερής σκιαγράφηση του αμερικανικού Νότου.

Είναι, τέλος, και δύο-τρεις ανατριχιαστικές και συμβολικές σκηνές βιβλικού περιεχομένου, όπως αυτή που αναπαριστά τη μαρτυρική πορεία των σκλάβων μέσα απ’ τον βάλτο-σκηνή αναμφίβολης ευφυΐας, ευαισθησίας και ξεκάθαρης πολιτικής θέσης.