Γράφει η Κική Κουκούτση

Σαν κεραυνός μια είδηση

Ήλθ’ από τον αγέρα

Σκοτώθηκε ένας Σταυραετός

Στον Μαραθώνα πέρα!

Ήταν μέρα Κυριακή

Παγώσαν οι ψυχές μας

Ο πόνος είν’ αβάσταχτος

ματώνουν οι καρδιές μας

-Που πας αητέ περήφανε

Τα μάτια μην τα κλείνεις

Το έργο όπου άρχισες

Στη μέση μην τα’ αφήνεις!

Κώστα μου, όλοι γύρω σου

Κλαίμε για τη φυγή σου

Μεγάλο ήταν το έργο

Στη σύντομη ζωή σου!

Βοήθαγες τους γύρω σου

Τη δύστυχη πατρίδα

Ήσουνα πάντα δίπλα μας

Για μας κρυφή ελπίδα!

Στον τόπο που γεννήθηκες

Κει στο φτωχικό χωριό μας

Εσύ πάντα το πλούτιζες

Με το συχνό ερχομό σου

Ήταν της μοίρας το γραφτό

Λεβέντη μου να φύγεις

Νωρίς από τον κόσμο αυτό

Κι αλλού να πας να μείνεις!

Τώρα δίπλα στην Παναγιά

Έστησες το θρονί σου

Πιστεύω εκεί να βρίσκονται

Κι οι εκλεκτοί γονείς σου

Άγγελοι με χρυσά φτερά

Γύρω σου θα πετούνε

Την πόρτα του παραδείσου

Για σε ανοιχτή κρατούνε!

Για μας, Κώστα δεν έφυγες

Ποτέ δεν σε ξεχνάμε

Η όμορφη εικόνα σου

Μες στο μυαλό μας θα ναι!

(Στη μνήμη του Κώστα Λιάπη)