Πριν από τρεις ημέρες τελέστηκε στο Αγρίνιο με αφορμή τον εορτασμό του Αγίου Παϊσίου, λειτουργία στον Ι.Ν. Αγίου Δημήτριου. Ο Παΐσιος είχε περάσει ως στρατιώτης από το Αγρίνιο εξ ου και τιμάται στη γειτονική πόλη. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε είχε την ευκαιρία να προσκυνήσει μια εικόνα του Αγίου και λείψανά του, όπως ενημέρωσε ο Ιερός Ναός· ταυτόχρονα όμως προσκύνησε κι ένα αντικείμενο που είχε δώσει ο Παΐσιος σε κάποιον πιστό, ο οποίος τυχαίνει να λειτουργεί στη συγκεκριμένη εκκλησία.
Τι ήταν αυτό; Ένα… κάστανο, το οποίο ο Παΐσιος είχε βράσει, όπως λένε, πριν από 27 χρόνια και μέχρι σήμερα παραμένει αναλλοίωτο. Δηλαδή οι πιστοί στο Αγρίνιο, προσκύνησαν ένα κάστανο (!). Σε ανακοίνωσή του ο Ιερός Ναός αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «κατά την Αγρυπνία, εκτέθηκαν για προσκύνηση η εικόνα του Οσίου Παϊσίου, λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Βραχωρίτη και του Οσίου Παϊσίου, καθώς και ένα αντικείμενο, δοσμένο από τον Όσιο Παΐσιο».
Αναφέρει επίσης η εκκλησία ότι «τον Οκτώβριο του 1990, ο Γέροντας Παΐσιος είχε δώσει ως ευλογία βρασμένα κάστανα σε μια ομάδα φοιτητών που τον είχε επισκεφθεί. Ένας εκ των φοιτητών, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο ένας εκ των δύο Ιερέων που τέλεσαν την Αγρυπνία, φύλαξε το βρασμένο κάστανο που πήρε, το οποίο έως σήμερα, 27 χρόνια μετά, παραμένει κατά θαυμαστό τρόπο, αναλλοίωτο, ενώ ακούγεται ακόμη και ο καρπός μέσα σε αυτό».
Η Αγρυπνία τελέσθηκε υπαιθρίως, δίπλα στον πλάτανο όπου ο Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης μαρτύρησε. Κάτω από αυτόν τον πλάτανο, ο Όσιος Παΐσιος, ως στρατιώτης στο Αγρίνιο, καθόταν σχεδόν κάθε απόγευμα και προσευχόταν, όπως ο ίδιος πληροφορούσε προσκυνητές στο Άγιο Όρος που τον επισκέπτονταν, με καταγωγή από το Αγρίνιο.
Κατά την Αγρυπνία, εκτέθηκαν για προσκύνηση η εικόνα του Οσίου Παϊσίου, λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Βραχωρίτη και του Οσίου Παϊσίου, καθώς και ένα αντικείμενο, δοσμένο από τον Όσιο Παΐσιο: τον Οκτώβριο του 1990, ο Γέροντας Παΐσιος είχε δώσει ως ευλογία βρασμένα κάστανα σε μια ομάδα φοιτητών που τον είχε επισκεφθεί. Ένας εκ των φοιτητών, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο ένας εκ των δύο Ιερέων που τέλεσαν την Αγρυπνία, φύλαξε το βρασμένο κάστανο που πήρε, το οποίο έως σήμερα, 27 χρόνια μετά, παραμένει κατά θαυμαστό τρόπο, αναλλοίωτο, ενώ ακούγεται ακόμη και ο καρπός μέσα σε αυτό. Έτσι, ακόμη και εκείνο το απλό γεγονός μαρτύρησε σε βάθος χρόνου, τη συνεχή παρουσία του Θεού, την οποία δυστυχώς κάποιοι, όχι μόνο την αρνούνται αλλά φθάνουν ακόμη και να εμπαίζουν.
Ο σκοπός που εκτέθηκε η ευλογία του Οσίου Παϊσίου, δεν είναι βεβαίως ειδωλολατρία αλλά τιμή στον Άγιο και ευλογία από αυτόν.
Όπως μας διδάσκει η Αγία Γραφή, ο Θεός αρνείται την ειδωλολατρία, αλλά σε πολλά χωρία ευλογεί εικόνες και σκεύη, ζητώντας από το λαό σεβασμό σε αυτά (όπως π.χ. στο βιβλίο Εξόδου στα κεφάλαια ΚΕ΄, 7-18 και ΚΣΤ΄, 1-3). Επίσης, η 7η Οικουμενική Σύνοδος, επικυρώνοντας τη θεολογία του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, εκφράζει ως δόγμα της Πίστης μας την τιμή εικόνων και αντικειμένων Αγίων. Βεβαίως η προσκύνηση τους, δε σημαίνει ότι λατρεύουμε τις εικόνες ή τα αντικείμενα ως ύλη, ούτε βεβαίως ότι λατρεύουμε τους Αγίους ως θεούς. Αντίθετα, τιμούμε τον Άγιο που είτε εικονίζεται στις εικόνες είτε στον οποίο ανήκουν τα αντικείμενα, όπως π.χ. η Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας, η Τιμία Εσθήτα της, ο μανδύας του Αγίου Δημητρίου κ.α.
Η προσκύνηση εικόνων, λειψάνων και αντικειμένων των Αγίων, μας προσφέρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που είχαν οι Άγιοι, η οποία με τη σειρά της μας προσφέρεται είτε ως ευλογία και εσωτερική χαρά είτε ως προστασία είτε πολλές φορές ως θαύμα. Κάθε αντικείμενο λοιπών των Αγίων, έχει εμποτιστεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που είχαν και οι ίδιοι. Να θυμηθούμε:
– Τα ενδύματα του Χριστού, που θαυματουργούσαν με το να εξέρχεται δύναμη εξ αυτών, όπως στη θεραπεία της αιμορροούσας γυναικός.
– Το ραβδί του Μωυσή, που άνοιξε την Ερυθρά Θάλασσα.
– Το χάλκινο φίδι, με το οποίο, ως σύμβολο του Σταυρού, θεραπεύονταν οι Ισραηλίτες στην έρημο.
– Η λιτανεία της Κιβωτού της Διαθήκης, με την οποία έπεσαν τα τείχη της Ιεριχούς.
– Η ευλογία του κτήματος του Αββεδαρά με την Κιβωτό της Διαθήκης: κατά τη μεταφορά της Κιβωτού της Διαθήκης, ο Οζά που προσπάθησε να την ακουμπήσει, έπεσε στη γη νεκρός. Φοβούμενος ο Δαυίδ, άφησε την Κιβωτό στο κτήμα του Αββεδαρά, το οποίο, εξαιτίας της παρουσίας της Κιβωτού, απέδωσε πολλαπλάσια παραγωγή, όχι μόνο σε σχέση με προηγούμενα έτη αλλά και σε σχέση με παραπλήσια κτήματα. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, πραγματοποιούνται λιτανείες των εικόνων Αγίων (όπως π.χ. η λιτανεία της εικόνας του Αγίου Χριστοφόρου στο Αγρίνιο), αλλά και η περιφορά των Επιταφίων, ώστε από τα αγιασμένα αντικείμενα να έρθει ευλογία στην περιοχή που λιτανεύονται.
– Ρούχα Αγίων, τα οποία θαυματούργησαν πάνω σε ασθενείς θεραπεύοντάς τους, όπως ο μανδύας του Αγίου Δημητρίου. Υπάρχει πληθώρα αναφορών που συνόδευαν το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.
– Ακόμη και ο ίσκιος του Αποστόλου Πέτρου, όταν σκέπασε δαιμονισμένο, αυτός θεραπεύθηκε, όπως αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων. Έτσι, ακόμη και η σκιά του Αγίου, που δεν είναι καν ύλη αλλά απουσία φωτός, έκανε θαύματα.
Για τους λόγους αυτούς, προσκυνούμε τα λείψανα, τα αντικείμενα και τις εικόνες των Αγίων. Όχι γιατί τους λατρεύουμε ως θεούς, όπως κακόβουλα κάποιοι ισχυρίζονται και κατηγορούν τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά για ευλογία και προστασία.
Ο Όσιος Παΐσιος έχει ιδιαιτέρως αγκαλιαστεί και αγαπηθεί από όλους τους Έλληνες όχι μόνο επειδή είναι σύγχρονός μας και πολλοί έχουν συνομιλήσει μαζί του αλλά και επειδή εκφράζει με το βίο και με το λόγο του τη Ρωμιοσύνη, την ενότητα δηλαδή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς ορισμένοι ενοχλούνται ακόμη και από τον πατριωτισμό που επέδειχνε ο Όσιος Παΐσιος, δήθεν θεωρώντας ότι ένας Άγιος δε δικαιούται να αγαπάει την πατρίδα του.
Ο Όσιος Παΐσιος εξέφρασε κατά το βίο του τις αξίες με τις οποίες ο λαός μας έχει γαλουχηθεί, ενώ χάρη σε αυτόν, πολλοί άνθρωποι αναβίωσαν τις αξίες αυτές μέσα στις οικογένειές τους. Για αυτό, κάποιοι, πολέμιοι της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, διέδωσαν κάποιες φαιδρές ιστορίες για το πρόσωπό του, οι οποίες κατέρρευσαν όντας παντελώς ανυπόστατες. Άλλωστε, πρόσφατοι ψευδέστατοι σχολιασμοί με ύβρεις και ανιστόρητους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο του Αγίου από συγκεκριμένους δημοσιογραφικούς κύκλους του Αγρινίου, εκφράζουν τη φασιστική και ολοκληρωτική ιδεολογία, η οποία οριστικά έχει ηττηθεί σε όλον τον κόσμο, με τη δύναμη του Σταυρού και του Ευαγγελίου. Οι σχολιασμοί αυτοί συνθλίβονται από την αλήθεια, την ιστορία και τη συνείδηση του πιστού Ελληνικού λαού, ο οποίος περιμένει την εκπλήρωση των προφητειών του Αγίου.
