Σαν σκοτεινοί πίνακες χρωματισμένοι με πινελιές από γκροτέσκο ατμόσφαιρα, οι παρούσες ιστορίες του βιβλίου του Perutz (Ο Μαιτρ Της Δευτέρας Παρουσίας) είναι μια διαδοχή σκηνών από τα τέλη του 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα, που φωτίζουν, συμπληρώνουν, ζωντανεύουν η μία την άλλη. Θα μπορούσαν να φέρουν και τον τίτλο σκηνές του εβραϊκού βίου, μιας και αποτελούν μια εξέχουσα πινακοθήκη της εβραϊκής ανθρωπογεωγραφίας της εποχής: έμποροι, υπηρέτες, θρησκευόμενοι, γελωτοποιοί, αστρολόγοι, καλλιτέχνες, σαλτιμπάγκοι, κλέφτες διαπλέκουν τις ατομικές τους μοίρες με τη μοίρα της θρυλικής πόλης τους, άλλοτε σαν παραισθησιογόνο όνειρο και άλλοτε σαν ρεαλιστικό ρεπορτάζ, γραμμένο με χιούμορ και υπόγεια θλίψη.

Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πανταχού παρούσα φιγούρα του αυτοκράτορα, Ροδόλφου του Δεύτερου, εσωστρεφή και παράξενου, μελαγχολικού και σκεπτικιστή, χαμένου στα μονοπάτια μιας ποιητικής μεταφυσικής, ξεμακραίνοντας απ’ τις διοικητικές του υποθέσεις. Το βιβλίο του Perutz άξιζε την επανέκδοσή του γιατί πέρα απ’ τη λογοτεχνική του αξία αποτελεί και ένα πολύτιμο συμπλήρωμα για να κατανοήσουμε καλύτερα τη μοναδική περίπτωση του συγγραφέα του. Ενός συγγραφέα που ακόμα και σήμερα φαντάζει στα μάτια μας πρωτοποριακός και τολμηρός.