Αν υπήρχαν μουσικόφιλοι που αμφισβητούσαν τη χρησιμότητα της επανασύνδεσης των AfghanWhigs, αν και ο ίδιος ο χαρισματικός ηγέτης τους, GregDulli, ήταν αβέβαιος για το εν λόγω εγχείρημα, με το InSpades τα πράγματα ξεκαθαρίστηκαν: μιλάμε για ένα νέο και συναρπαστικό ταξίδι στα έγκατα της ψυχής, εκεί όπου εδράζονται οι πιο μύχιοι πόθοι, τα όνειρα, άλλοτε ρομαντικά και άλλοτε εφιαλτικά του κάθε ανθρώπου.

Μιλάμε, επίσης, για μια μπάντα που όποτε, συνθετικά, «την παίρνει» τεντώνει στα άκρα τις κιθάρες της, κάνει λάστιχο τα πνευστά, χοροπηδάει με πλήκτρα, την ίδια στιγμή που προσγειώνεται στους πιο ήσυχους διαδρόμους του τραγουδιστή της, μυσταγωγικούς και δαιδαλώδεις. Τέλος, μιλάμε και για έναν Dulli που είναι εδώ μια κατηγορία από μόνος του, άλλοτε να βρυχάται, άλλοτε να παραπονιέται, άλλοτε να χορεύει με τους δαίμονες του και άλλοτε να είναι έμπλεος αγάπης. Φοβερός δίσκος, που αποδεικνύει για πολλοστή φορά το σπουδαίο χάρισμα των εμπνευστών του…