Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo

ΜΟΥΣΙΚΗ. I Tell A Fly - Benjamine Clementine (2017)

773

Λένε πάντοτε πως ο δεύτερος δίσκος, ειδικά μετά το «μπαμ», την ανέλπιστη επιτυχία του πρώτου, είναι και ο πιο δύσκολος. Άποψη και σχόλιο γενικό, όμως σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτής του υπερ-ταλαντούχου BenjamineClementine, είναι εύστοχο και καίριο.

Το πρόβλημα του ITellAFly είναι η ανισορροπία ανάμεσα στο ύφος και στους μουσικούς δρόμους που θέλει ν’ ακολουθήσει ο καλλιτέχνης. Ενώ στο ντεμπούτο του ξεχώριζε η αρμονία των συνθέσεων, αυτό το ισορροπημένο και ευφυές πάντρεμα της κλασικής παιδείας του με την soul και την έντεχνη pop, εδώ αυτό το στοιχείο έχει χαθεί. Απ’ τη μία πλευρά επιδίδεται στη δημιουργία mainstream τραγουδιών που φλερτάρουν διακριτικά (στο μέτρο, βέβαια, που το επιδιώκει κι ένας μέχρι πρότινος underground καλλιτέχνης σαν το Clementine) με το εμπορικό ραδιόφωνο, κι απ’ την άλλη κατασκευάζει τολμηρές «εξτραβαγκάντζες» (όπως τα PhantomOfAleppoville, BetterSorryThanAsafe, OneAwkwardFish) λες και επιθυμεί (ενοχικά, ίσως;) να διατρανώσει την καλλιτεχνική του ελευθερία και την αδιαφορία του για την εμπορική απήχηση μετά απ’ τη μεγάλη αναγνωσιμότητα που εισέπραξε τα τελευταία δύο χρόνια.

Μπερδευτήκαμε, λοιπόν. Και όπως πάλι λέγεται σωστά, ο τρίτος δίσκος θα είναι μάλλον σημαδιακός. Κι αν αυτός ο τόσο ταλαντούχος άνθρωπος «ηρεμήσει» καλλιτεχνικά και αποφασίσει πραγματικά τι θέλει να κάνει, ο τρίτος του δίσκος θα είναι εκπληκτικός.