Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Το γιαπί, το Ξενία και η ταυτότητα της πόλης. Γράφει η Μαρία Παπαϊωάννου - Άρθρο από την έντυπη έκδοση που κυκλοφορεί

Γράφει η Μαρία Παπαϊωάννου*

Ανακοινώθηκε πρόσφατα η αγορά από την Περιφερειακή Ενότητα Ευρυτανίας του μισού από το γιαπί που βρίσκεται πάνω από τρείς δεκαετίες στο κέντρο της πόλης. Η αγορά ξεκίνησε πολλές συζητήσεις σχετικά με το τι και με ποιο τρόπο πρέπει να γίνει. Γεγονός είναι πάντως ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την οριστική λύση ενός χρόνιου προβλήματος. Γιατί αυτό ακριβώς είναι αυτή τη στιγμή το γιαπί για την πόλη, ένα πρόβλημα σε πολλά επίπεδα, που η οριστική του λύση, ας την πούμε πλέον με το όνομά της, κατεδάφιση, θα την αναβαθμίσει πολλαπλώς και θα της δώσει ουσιαστικές ανάσες.

giapi-piramides-xenodoxeio1

Το γιαπί

Ας αρχίσουμε από τα προβλήματα που δημιουργεί.

Ένα κτίριο ημιτελές, εκτεθειμένο για πάρα πολλά χρόνια σε αντίξοες, για ένα μεγάλο μέρος του χρόνου, καιρικές συνθήκες, είναι πολύ πιθανό να έχει υποστεί φθορές που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και τη στατική του επάρκεια (αυτό, ωστόσο, πρέπει να τεκμηριώνεται από στατική μελέτη). Βιοκλιματικά δημιουργεί επίσης τεράστιο πρόβλημα, διότι αποτελεί ένα ογκωδέστατο εμπόδιο στον ηλιασμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το χειμώνα με το χιόνι, ενός από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης, της οδού Εθνικής Αντιστάσεως, καταδικάζοντάς την σε μόνιμη σχεδόν, σκίαση.

Επίσης, τα τελευταία χρόνια, το επίπεδο του κτιρίου που βρίσκεται στο επίπεδο του δρόμου, έχει μετατραπεί σε τεράστιο, μη ελεγχόμενο χώρο στάθμευσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την ασφάλεια αλλά και για την καθαριότητά του.

Τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο η παντελώς ξένη προς την Ευρυτανία και το Καρπενήσι μορφολογία του που παραπέμπει, ή ορθότερα θα παρέπεμπε, μετά την ολοκλήρωσή του, σε ελβετικό σαλέ, υπακούοντας στη γενικότερη μόδα μιας εποχής που ήθελε την Ευρυτανία, Ελβετία της Ελλάδας...

Η λύση που προτείνεται από αυτή εδώ τη δημοσίευση, είναι η, μετά την απόκτηση και του υπόλοιπου μισού κτιρίου από την Περιφερειακή Ενότητα Ευρυτανίας ή μετά από συμφωνία με τον ιδιοκτήτη, κατεδάφισή του μέχρι το επίπεδο της οδού Εθνικής Αντιστάσεως.

Στο επίπεδο του δρόμου απελευθερώνεται χώρος έκτασης σχεδόν δύο στρεμμάτων, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο «μπαλκόνι» με ανεμπόδιστη θέα στον Κώνισκο, στα γύρω βουνά και στην Ποταμιά. Κάτι που πραγματικά λείπει από το κέντρο της πόλης. Οι χρήσεις οφείλουν στο επίπεδο αυτό να είναι αποκλειστικά χρήσεις αναψυχής και παιχνιδιού και με την τεχνική των φυτεμένων δωμάτων να δημιουργηθούν μέσα στο χώρο επιφάνειες χαμηλού και μέσου ύψους πρασίνου, που σε συνδυασμό με περιμετρικές φυτεύσεις μεγάλων δένδρων θα επαναπροσδιορίσουν τον χαρακτήρα της περιοχής ολόκληρης.

Για τα δύο επίπεδα κάτω από το δρόμο, προτείνεται η δημιουργία χώρων στάθμευσης, με εκμετάλλευση της διαμπερότητας του οικοπέδου, με είσοδο από την Εθνικής Αντιστάσεως και έξοδο στη Γεωργίου Τσιτσάρα ή ακόμη και στη Ρήγα Φεραίου, εξυπηρετώντας έτσι το μεγαλύτερο τμήμα της αγοράς του Καρπενησίου.

Το Ξενία και η

ταυτότητα της πόλης

Η αρχιτεκτονική ταυτότητα της πόλης δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα μετά από την ολοσχερή σχεδόν καταστροφή της από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, τον Αύγουστο του 1944. Ωστόσο η κήρυξη του Καρπενησίου σε παραδοσιακό οικισμό και η επιβολή συγκεκριμένων όρων δόμησης, προσπάθησε και εν μέρει πέτυχε, να περιορίσει σε σημαντικό βαθμό την μεγαλύτερη μορφολογική αλλοίωσή του.

Το γιαπί με τις σαφείς μορφολογικές αναφορές του σε ξενικά πρότυπα δημιουργεί μια μεγάλη ανορθογραφία και ταυτόχρονα μια σημαντική αλλοίωση του χαρακτήρα της πόλης, σε ένα από τα πιο καίρια και κεντρικά σημεία της. Απέναντί του στέκει με χαρακτηριστική αξιοπρέπεια, αν και βάναυσα κακοποιημένο και αλλοιωμένο μορφολογικά και λειτουργικά, ένα από τα τελευταία ζωντανά κομμάτια της Ιστορίας του Ελληνικού Τουρισμού, το ξενοδοχείο Ξενία.

Κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα και αποτέλεσε για χρόνια σημείο αναφοράς της κοσμικής ζωής του Καρπενησίου και όχι μόνο, με τους Καρπενησιώτες να το αποκαλούν «το Τουριστικό» στις μεταξύ τους συζητήσεις.

Είναι ένα ανεκμετάλλευτο διαμάντι, από τα λίγα δυστυχώς εναπομείναντα Ξενία της λαμπρής εποχής του Ελληνικού Τουρισμού, που θα μπορούσε με την πλήρη αποκατάστασή του, να αποτελέσει τοπόσημο για την πόλη και σημείο αναφοράς για τον τουρισμό της.

Η αποκατάσταση και εκ νέου λειτουργία του μαζί με τη δημιουργία του μπαλκονιού της πόλης στη θέση που βρίσκεται το γιαπί, θα έδινε μια ξεχωριστή πινελιά και ένα διαφορετικό τόνο στο Καρπενήσι του σήμερα. Θα τόνιζε την ταυτότητα της πόλης, που μετά την Ανάπλαση και τη δημιουργία του Πάρκου Αποδήμων Ευρυτάνων βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή των ορεινών τουριστικών προορισμών.


** Η Μαρία Παπαιωάννου είναι υπ. Διδάκτωρ ΕΜΠ, Αρχιτέκτων Μηχανικός - Πολεοδόμος ΕΜΠ και Γεωπόνος ΑΠΘ.