Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

DVD. Οι Μισητοί Οκτώ, του Κουέντιν Ταραντίνο (2015, Γουέστερν, 170’)

776

Λίγα χρόνια μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο της Αμερικής ανάμεσα σε Βόρειους και Νότιους, μία άμαξα διασχίζει ένα χειμωνιάτικο τοπίο. Οι επιβάτες, ο κυνηγός επικηρυγμένων Τζον Ρουθ ή αλλιώς «Κρεμάλας» και η «κρατούμενή» του, Ντέιζι Ντόμεργκιου πηγαίνουν στο Ρεντ Ροκ για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Στον δρόμο συναντούν τον έγχρωμο ταγματάρχη Μαρκίς Ουόρεν, έναν πρώην στρατιώτη των Βορείων που έχει γίνει «Κυνηγός Κεφαλών» και έναν λιποτάκτη των Νοτίων που ισχυρίζεται ότι είναι ο νέος σερίφης της πόλης. Όταν οι καιρικές συνθήκες αρχίζουν να αγριεύουν, θα βρουν καταφύγιο σ’ ένα πανδοχείο. Εκεί, με τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού απόντες, θα συναντήσουν άλλους 4 άντρες, ανάμεσά τους έναν ηλικιωμένο πρώην στρατηγό των Νοτίων και τον δήμιο του Ρεντ Ροκ. Γρήγορα, και οι οκτώ, εν μέσω χιονοθύελλας, θ’ αντιληφθούν ότι η συμβίωσή τους είναι αδύνατη και τότε θα ξεκινήσει ένα άγριο παιχνίδι γάτας-ποντικιού.

Στην τελευταία του ταινία, ο Ταραντίνο κάνει αυτό που ξέρει ίσως καλύτερα απ’ τον καθέναν σύγχρονο κινηματογραφιστή. Παρά τις όποιες πολιτικοκοινωνικές αναφορές του, τα σχόλιά του για τον ρατσισμό και την αιματοβαμμένη ιστορία των Η.Π.Α., τα στοιχεία που κερδίζουν τις εντυπώσεις για άλλη μια φορά είναι η εξαιρετική πλοκή, οι αριστουργηματικοί διάλογοι και το ταλέντο του σκηνοθέτη να χρησιμοποιεί τους κατάλληλους ηθοποιούς στους κατάλληλους ρόλους και ν’ αποσπάει το καλύτερο απ’ αυτούς. Έτσι, οι Μισητοί Οκτώ αποτελούν άλλο ένα επιστέγασμα όλων αυτών των κομματιών της σκηνοθετικής δεξιότητας του Ταραντίνο, πιάνοντας το νήμα από εκεί που ξεκίνησαν θριαμβευτικά όλα (Reservoir Dogs), προχωρώντας σ’ ένα χιτσκοκικό θεατρικό δράμα αγωνίας και χαρακτήρων σε στυλ whodunit, και καταλήγοντας, όταν πλέον έχει βαρεθεί με το όλο οικοδόμημα που προσεκτικά έχτιζε για ώρα, στο να επιστρέφει στις γνωστές, βίαιες «ταραντινιές» του. Μια ταινία λοιπόν που στέκεται στο ύψος του σκηνοθέτη της με σπουδαίες ερμηνείες αν και όχι εμβληματικές (όπως, π.χ., της Ούμα Θέρμαν ή του Τραβόλτα). Εξαίρεση, η εκπληκτική Τζέισον Λι, μεταμορφωμένη σε άγριο και «λερό» θηλυκό,  μάγισσα, φρικιό και τέρας μαζί.