Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Λογοτεχνικές διαδρομές | Ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος γράφει για την ποιήτρια Μαριάννα Βλάχου - Καραμβάλη, ευρυτανικής καταγωγής

821

Λίγα λόγια για την ποιήτρια

Η Μαριάννα Βλάχου – Καραμβάλη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Κατάγεται από την Ευρυτανία. Επίτιμη δικηγόρος με σπουδές στο εξωτερικό. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, πολωνικά και γαλλικά. Με τη φωνή της έχει συνοδεύσει πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Ποιήματα της έχουν μελοποιηθεί από τον Ανδρέα Αρτέμη και από τον σύζυγο της Δημήτρη Ι. Καραμβάλη και μέρος του έργου της έχει θεατροποιηθεί από τον μουσικό Νίκο Τουλιάτο. Έχουν μια κόρη, την Ιωάννα – Αμαρυλλίδα, πτυχιούχο νομικής. Μεγάλο μέρος του έργου της παραμένει ανέκδοτο.

Εργογραφία:

(2016) Χρόνος αποθέτης, Γαβριηλίδης

(2015) Les stichomythies des ombres, Δρόμων

(2015) Οι στιχομυθίες των ίσκιων, Εκδόσεις των Φίλων

(2013) Πρώτη εσοχή (Στης ψυχής το σώμα), Εκδόσεις των Φίλων

(1998) Πορτραίτο φωνής, Ιωλκός

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2014) Η ζωή είναι ποίηση, Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης

(2013) 17 ποιητές, Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης

(2013) Ημερολόγιο 2014: Ερωτικές γραφές, Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης.

Η ποιητική συλλογή «Χρόνος Αποθέτης» - εκδ. Γαβριηλίδης- είναι μια συλλογή που έχω ξεχωρίσει. Πρόκειται για μια εξαιρετική γραφίδα και ένα πηγαίο ταλέντο. Διαβάζοντας κανείς τα ποιήματα της συλλογής μαγεύεται και αφήνεται σε έναν κόσμο «άχρονο» με προορισμό την «αθανασία» που η ίδια η ποιήτρια δημιουργεί με τον δικό της μοναδικό ποιητικό και ποιοτικό τρόπο.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ

Σχεδίας πρόσωπο

Το πρόσωπό σου.

Όλες οι κινήσεις των

  δαχτύλων μου

Πάνω στο χαρτί

Εσένα θυμίζουν.

Ευθυγραμμίζονται

  στη μοναξιά,

Καρφώνονται

  στις λαβωμένες λέξεις

Πριν μιλήσουν.

Πίδακες ξεπλένουν

  την ουτοπία.

ΕΜΑΘΑ

Στων ματιών σου την Αργώ

Να ξεμακραίνω…

Οι λέξεις κραυγάζουν και η ποιήτρια Μαριάννα Βλάχου – Καραμβάλη είναι παρούσα σε κάθε ποίημα δίνοντας μια νέα πνοή σε ότι μοιάζει νεκρό και ανέλπιστο. Βασικές έννοιες  που διακατέχουν  ολόκληρο το έργο είναι  ο χρόνος - «ο αποθέτης χρόνος», η ουτοπία - «η υποβόσκουσα ουτοπία», ο έρωτας – «ο ανεκπλήρωτος έρωτας» και η σιωπή - «η στεντόρεια σιωπή».


ΕΛΠΙΔΑ

Η συντριβή της προσευχής

Στην κατεδάφιση

Ήταν παρούσα.

Και οι ρωγμές μαζί…

Αδιαπέραστες έως θανάτου.

Όμως

Έφτανε μόνο μια

  ανεπαίσθητη σχισμή

Ν΄ανοίξει πάλι δρόμους