Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Το τελευταίο αντίο. Ποίημα της Κικής Κουκούτση

rip

Για μένα ήσουνα θεός 

ο σύντροφος ο στοργικός 

φεγγάρι μέσα στη νυχτιά 

μου φώτιζες τα βήματα 

 

Πλάι μου ήσουν στις στιγμές

στις μέρες μου τις τραγικές 

μπόρες με βρήκαν στη ζωή 

που αρρωστήσαν το κορμί 

 

Ένιωθα πάντα σιγουριά 

μες στη δική σου αγκαλιά 

μου’ δινες δύναμη πολλή

και περπατούσα στη ζωή

 

Μια μέρα όμως ξαφνικά 

φεύγεις ταξίδι μακριά 

ταξίδι δίχως γυρισμό 

και δίχως αποχαιρετισμό 

 

Πώς να αντέξω μοναχή 

φωνάζω, κλαίω η φτωχή 

στη μέση σχίζετ’ η καρδιά 

κι ειν’ τα παιδιά μου μακριά 

 

Μ΄ άφησες τώρα μοναχή 

ήσουν αστέρι την αυγή 

που κοίταζ’ από χαμηλά 

και συ στεκόσουνα ψηλά 

 

Τώρα εγώ είμαι στη γη 

τραυματισμένο ένα πουλί 

που περπατάει με φτερά 

σπασμένα μες την παγωνιά 

 

Είναι οι μέρες μου σκληρές 

και οι νύχτες ανυπόφορες 

προσεύχομαι στην Παναγιά 

Βάλσαμο να’ βρει στην καρδιά 

 

Ειν’ το ποτήρι αυτό πικρό 

πίνω, δεν έχει τελειωμό 

πουλάκι ήσουν και πέταξες 

και μένα μ’ απαράτησες 

 

Πήγες ταξίδι μακρινό 

αυτό δεν έχει γυρισμό 

πες μου πού είσαι να σε βρω 

δεν τον μπορώ τον χωρισμό 

 

*Αφιερωμένο στη φίλη μου Β.Κ.