Μια κόρη αγάπαγ΄ ένα νιό

πολύ τον λαχταρούσε 

Μ’ αυτός έφυγε μακριά  

κι αυτή ονειροπολούσε 

Νύχτες τόνε σκεπτότανε 

και μάτων’ η καρδιά της 

γιατί πια δεν τον έβλεπε, 

μόνο στα όνειρά της

Γράφει τραγούδι ερωτικό 

απ’ τον βαρύ καημό της 

μήπως και το ζωντάνευε 

το ψεύτικο όνειρό της!

-Πως ήθελα να ήμασταν 

δυο μικρά πουλάκια 

κρυμμένα μες στις φυλλωσιές 

μικρούτσικ’ αηδονάκια 

Σαν έρχεται η Άνοιξη

γλυκά να κελαηδούμε 

και να σκορπίζουμε χαρά 

σ΄ αυτούς που αγαπούμε 

Το βράδυ με το σούρουπο

και πριν να΄ ρθει η αυγούλα

μ΄ αγάπη να σκορπίζουμε 

κάθε λογής φωνούλα

Και μες τα φύλλα τα πυκνά 

να φτιάξουμε φωλίτσα 

κι από το βράδυ ως το πρωί

να είμαστε αγκαλίτσα 

Όμως σαν το κατάλαβε 

το ψεύτικ’ όνειρό της 

αρρώστησε και πέθανε 

απ’ τον βαρύ καημό της