Χιόνισε κι ήταν κάτασπρη 

πανέμορφη η φύση

τα έλατα ασπρίσανε

και πάγωσε η βρύση

Τ’ αγριοπούλια του βουνού 

κρυφτήκανε στο δάσος 

το κρύο να γλιτώσουνε 

αυτά δεν κάνουν λάθος 

Πάνω σε ένα έλατο 

που’ χε πολλές κορφούλες

πήγανε και καθίσανε

πέντε μικρές φασούλες 

Κατέβηκαν από ψηλά  

κι ήτανε κουρασμένες 

μέρες πολλές ταξίδεψαν 

πολύ ήταν πεινασμένες 

Εκεί όπου κουρνιάσανε 

κει μέσα στα κλωνάρια 

αγνάντευαν από ψηλά 

στον κάμπο τα λιβάδια

Εδώ δεν κινδυνεύουμε 

λέγανε φοβισμένες 

απ΄ τον κακό τον κυνηγό

τον τρέμαν οι καημένες 

Κοιμήθηκαν οι άμοιρες 

το βράδυ αγκαλιασμένες 

ώσπου να έρθει το πρωί 

πολύ ήταν κουρασμένες 

Όμως της μοίρας το γραφτό 

κανείς δεν το αλλάζει 

το γράφει και δεν σβήνεται 

κανείς δεν της το βγάζει 

Ακόμα δεν ξημέρωσε 

δεν πρόλαβ΄ η αυγούλα 

και πρόβαλλε ο κυνηγός 

σε μια ψηλή ραχούλα 

Τις χτύπησε τις άμοιρες 

μες το γλυκό τους ύπνο 

και πέσαν κάτω αναίσθητες 

δεν έδειξε ούτε οίκτο...