Μια μέρα ετοιμάστηκα
να πάω στο χωριό μου
κερί να πάω στην Παναγιά
να κάνω τον σταυρό μου
Στο δρόμο όπου πήγαινα
πιάνει μεγάλη μπόρα
κάνω σταυρό στην Παναγιά
για τούτη εδώ την ώρα
Φυσάει ο άνεμος τρελά
και η βροχή φουντώνει
τα έλατα βουίζανε
σε λίγο ήρθε χιόνι
Τ’ αγριοπούλια του βουνού
τρέχουνε να κρυφτούνε
μέσα στα δάση τα πυκνά
κρυψώνα για να βρούνε
Ρίχνω βιτσιά τ΄αλόγου μου
παίρνω την κατηφόρα
σε λίγο βγαίνω στο χωριό
ευλογημέν΄ η ώρα
Σταμάτησε και η βροχή
παύει να ρίχνει χιόνι
φτάνω δίπλα απ΄ την εκκλησιά
στον πλάτανο στ΄ αλώνι
Μπαίνω μέσα στην εκκλησιά
και κάνω τον σταυρό μου
βάζω κερί στην Παναγιά
ρίχνω τον οβολό μου
Φεύγω και περπατώ σιγά
στα έρμα τα σοκάκια
με παίρνει το παράπονο
έρημα τα δρομάκια
Όλα τα σπίτια τα παλιά
βρίσκονται γκρεμισμένα
λείπουν οι αφεντάδες τους
είν΄ όλα ερειπωμένα
Πάω στη στάνη στο μαντρί
κι ήταν κι αυτό πεσμένο
-Που’ σαι βρε γέρο τσέλιγκα
εσένανε προσμένω
Ο τσέλιγκας κοιμότανε
εδώ και τόσα χρόνια
εκεί δίπλα στην εκκλησιά
τον ύπνο του αιώνια
Ξύπνα βρε γέρο τσέλιγκα
και βγάλε τα κοπάδια
ν’ ακούσω λαμπροκούδουνα
ειν’ η καρδιά μου άδεια
Με πήρε το παράπονο
σηκώνομαι και φεύγω
κάτι μου σφίγγει την καρδιά
και όλη μέρα κλαίω…
(ΦΩΤΟ. Χαλιάς, Νιάλα Αγράφων, πηγή oreinografies.wordpress.com)
