Θα σταθώ στο εξαιρετικό εξώφυλλο που κοσμεί το βιβλίο και το οποίο είναι δημιουργία του καταξιωμένου Νίκου Τελλίδη και εκδότη του ΑΝΕΜΟΣ εκδοτική. Αντικρίζουμε ένα αβγό με σπασμένο κέλυφος στο εσωτερικό του οποίου σχηματίζεται μια γυναικεία μορφή που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και η ίδια η ποιήτρια. Καθώς  η ποίηση της είναι αλληγορική όπως και το εξώφυλλο της συλλογής. Η ποίηση της εστιάζει στον εσωτερικό κόσμο θρυμματίζοντας το περιτύλιγμα -κέλυφος-  της εποχής μας.

Η ποιητική συλλογή χωρίζεται σε δύο μέρη. Τα ο πρώτο μέρος ονομάζεται «Ο σχετικός χρόνος» ενώ το δεύτερο τιτλοφορείται «Το ξεκίνημα». Διακρίνουμε ήδη πως η ποιήτρια δίνει μεγάλη βαρύτητα στην έννοια του χρόνου.

Η Ελένη Βαρδουλάκη είναι μια φωνή αυτόνομη και τολμηρή. Υπάρχει μια απογύμνωση των πραγμάτων και των γεγονότων. Έχει ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος και ενάργεια σκέψης.

Στο ποίημα «Τα μπλουζ της Δευτέρας» γράφει:

«Δεν θέλω να φύγω. Δεν θέλω να βγω από το σπίτι,

αλλά το μόνο που μπορεί πια να με σώσει  είναι η συντέλεια

και ξέρω πως δεν θα μου κάνει τη χάρη.»

και λίγο παρακάτω στο ίδιο ποίημα διαβάζουμε το εξής:

«Έναν κόσμο που χωράει

όλες τις μικρές και τις μεγάλες χαρές,

όλες τις μικρές και τις μεγάλες λύπες.

Αλλά είναι ένας κόσμος δικός σου

και χωρίς εσένα δεν θα ήταν ίδιος.»

Η γραφή της είναι συμβολική και υπαινικτική. Δεν βρίσκει κανείς ρηχούς συναισθηματισμούς. Καταπιάνεται κυρίως με κοινωνικά θέματα και κάποιοι ενδεικτικοί στίχοι είναι: 

«Τώρα, που πια οι προσευχές μας εισακούστηκαν,

ας φωνάξουμε δυνατά, όλοι μαζί ενωμένοι…

Ζήτω τα νέα αφεντικά!» 

Με λίγα λόγια υπάρχει μια ανεξαρτησία ψυχής!

***

Μερικές φορές ίσως χρειάζεται να κάνεις κάποια βήματα πίσω για να μπορέσεις να πας μπροστά.

Ίσως χρειάζεται να διασχίσεις την αντίστροφη πορεία μέσα από τους δρόμους που σε οδήγησαν ως εδώ.

Να φτάσεις στην αρχή, εκεί που έκανες το πρώτο σου λάθος κι ύστερα δεν μπορούσες πια να ξεφύγεις, όσο κι αν προσπαθούσες.

Κι αφού κάθε παλιά βεβαιότητα γκρεμιστεί κι αλαφρύνεις απ’ τα βαρίδια που κουβαλάς, τότε μπορείς πια να ελπίζεις πως τίποτα δεν πήγε χαμένο, τίποτα δεν ήταν μάταιο.

Ίσως ήρθε, πια, η ώρα να βρει το ανέστιο παρελθόν ένα σπίτι.

***

Λίγα λόγια για την ποιήτρια:

Η Ελένη Βαρδουλάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το μεγαλύτερο, όμως, κομμάτι της ζωής της το έχει περάσει στην Αθήνα. Λόγω της δουλειάς της, ταξίδεψε συχνά σε μακρινούς προορισμούς και μέρη που δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι θα έβλεπε. Συνεχίζει να ταξιδεύει εντός και εκτός συνόρων, άλλοτε σε κόσμους πραγματικούς και άλλοτε σε φανταστικούς. "Το αβγό" είναι ένα από τα ταξίδια αυτά.