Η Καλλιόπη Σκαρίμπα υπήρξε μια γυναικεία ποιητική φιγούρα που δημιουργούσε πάντα στη σκιά του αδελφού της - συγγραφέα- Γ. Σκαρίμπα. Έμεινε πολλά χρόνια στην αφάνεια και πέρασανε αρκετά χρόνια – και φαντάζομαι πως θα περάσουν πολλά ακόμη- για να έρθει στο φως όλο το λογοτεχνικό της έργο.

Οι μελετητές έχουν μεγάλο δρόμο να διασχίσουν ακόμη για να βρει την θέση που δικαιωματικά της ανηκει στον χώρο των ελληνικών γραμμάτων. Έχει κυκλοφορήσει η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της αλλά πολλά ακόμη βρίσκονταο σκόρπια σε περιοδικά. Πολύ πιθανόν να είχε στα σκαριά και κάποιο μυθιστόρημα η αμνημόνευτη ποιήτρια σύμφωνα με  μελέτη -τεσσάρων δημοσιευμένων πεζών της- της Αλεξάνδρας Μπουφέα.

Να τρέμει ο νους μου να ριγεί

(να 'ναι όλη η γη σαν μια πληγή)

κι έρημοι να 'ναι οι δρόμοι

σαν... τότε βέβαια μια εποχή

που μ' είχες εύρει μοναχή

σε κάποιο σταυροδρόμι

...λιγνό μοντέλο της Σιγής

- κι όλο ν' αργείς, ν' αργείς, ν' αργείς

κι αν κάποτε έρθεις... Θάμα!

να βρεις την πόρτα μου κλειστή

(γρήγορα πώσπασε η κλωστή...

και τέλειωσε το πράμα!)

ΚΛΟΟΥΝ

Τούτο τον χρόνο αγάπη μου -λέω να λησμονήσω

δεν ήτανε το νόημά σου μια χούφτα κουρνιαχτός;

κι εγώ ένας κλόουν; λέω λοιπόν στη θλίψη… μιας νυχτός

μ’ ένα τριαντάφυλλο νεκρό να σ’ αποχαιρετίσω.

Θα φύγω∙ οι δήθεν φίλοι μου, τ’ απολωλότα φίδια

Ω! ξέρω θα με ειρωνευτούν «τι λόξα πάλι αυτή»

σαρκαστική κι εφήμερη καθώς θά ‘χω βαφτεί

μια προστυχιά τα χείλη μου μια κοροϊδία τα φρύδια.

…Κλόουν ! Το δράμα; ο δαίμονας μέσα μου μέσα μου θα το παίξει,

καθώς θα γέρνω μυστικά στις φρίκες του κενού

καρικατούρα τραγική με ραγισμένο νου

και την τιμή μου αφ’ υψηλού μην στάξει και μην βρέξει.

Σε τσίρκο ανισόρροπον∙ δυσνόητη Παλλάδα

θα μ’ αγκαλιάσουν είδωλο φαιδροί κ’ υποκριτές

οι… φίλοι μου αναίσχυντοι, της τρέλας μου εραστές

σ’ αποκριάτικη πομπή γύρω μου αράδα… αράδα.

Κι εγώ; Μαζί τους∙ συρφετός με ύφος ξιπασμένο

και με μια χάρτινη καρδιά σκισμένη σαν πληγή

θα πάρω σβάρνα -αγάπη μου- παράφρονη τη Γη

με εκείνο το τριαντάφυλλο στ’ αυτί μου κρεμασμένο.