Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo

"Δυο χρόνια χωρίς τον σταυραετό μας", ποίημα της Κ. Κουκούτση

861

Δυο χρόνια περάσανε 

που πάει το παλικάρι

χάθηκ΄ ο ήλιος που’ λαμπε 

πάει το λαμπρό φεγγάρι 

 

Που πάει το χαμόγελο

που πάει η καλοσύνη;

που’ ναι τ’ αστέρι της αυγής 

που πάει η Σελήνη;

 

Κείνα τα χέρια τα χρυσά 

τα φρύδια τα γραμμένα 

κι εκείνο το χαμόγελο 

που παν; Πάνε χαμένα;

 

Ο χάρος σου τα ζήλεψε 

και τ’ άρπαξε μια μέρα 

κι έφυγαν, πάνε μακριά 

χάθηκαν στον αγέρα

 

Λεβέντη μου παρηγοριά 

κανένας μας δεν βρίσκει

γιατί εσύ ήσουν χρυσός 

που’ τρεχε απ’ τη βρύση 

 

Πότιζε όλες τις πληγές 

που’ χαν οι πονεμένοι

και τώρα το παράπονο 

μόνο αυτό μας μένει

 

Ότι καλό λίγο κρατεί

αστέρι της ψυχής μας 

σε χάσαμε λεβέντη μας

κι ορφάνεψ’ η ζωή μας 

 

Ήσουν αετός, είχες φτερά

πετούσες στο χωριό σου

τώρα όμως σε χάσαμε 

που’ ναι το πρόσωπό σου;

 

Πάντα κοντά μας έτρεχες 

ήσουνα στο πλευρό μα σ

προστάτης για τον τόπο μας 

και το μικρό χωριό μας 

 

Το πανηγύρι στο βουνό

η Παναγιά Βλαχέρνα 

ορφάνεψε σαν χάθηκες 

φτωχό χωρίς εσένα

 

Πήγαινες και το φώτιζες 

με το χαμόγελο σου 

και όλοι τον χαιρόμασταν 

αυτό τον ερχομό σου

 

Αιώνια η μνήμη σου

αθάνατος να γίνεις

δίπλα από την Παναγιά 

στους Ουρανούς να μείνεις 

 

 

Αφιερωμένο στον χωριανό μου Κων/νο Λιάπη που άδικα τον χάσαμε πριν δύο χρόνια