Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Οικογένειες προσφύγων στην Ευρυτανία. Ας νικήσει η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη - Να θυμηθούμε το ’95 και τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας

Θέμα των ημερών στη μικρή, ορεινή Ευρυτανία είναι, αν μη τι άλλο, το ενδεχόμενο άφιξης προσφύγων στην Ευρυτανία, που, μαζί με δεκάδες ακόμα περιοχές της ηπειρωτικής χώρας αναμένεται να δεχθούν πληθυσμούς για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος από την αύξηση των ροών και την ασφυκτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ομόφωνη ήταν, εξάλλου, η απόφαση των περιφερειαρχών να παραχωρήσουν χώρους φιλοξενίας για πρόσφυγες και μετανάστες, με ισοκατανομή· το πρόβλημα είναι εθνικό και απαιτείται συστράτευση για να αντιμετωπιστεί, συμφώνησαν όλοι στη σύσκεψη με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχ. Χρυσοχοϊδη.prosfiges-arxeio-paidaki1

Θυμίζουμε ότι η πιθανότητα άφιξης προσφύγων-μεταναστών στην Ευρυτανία είχε πρωτο-κυκλοφορήσει ως φήμη στις αρχές του περασμένου Μαΐου. Την περίοδο εκείνη, ωστόσο, δεν υπήρχε καμία επίσημη ενημέρωση από την κεντρική εξουσία και Κοντογεώργος-Τασιός-Σουλιώτης είχαν διαψεύσει το ενδεχόμενο. Και τότε και τώρα, πάντως, οι αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία του Καρπενησίου ήταν και είναι έντονες.

Νέα δεδομένα

Τέσσερες μήνες αργότερα, τα δεδομένα έχουν αλλάξει και η άφιξη των προσφύγων θεωρείται ζήτημα εβδομάδων. Μόλις πριν λίγες ημέρες, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να μετακινήσει επειγόντως χιλιάδες αιτούντες άσυλο από τα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης των νησιών στην ενδοχώρα.

Ο διεθνής οργανισμός, σε ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει την κατάσταση στη Λέσβο, τη Σάμο και την Κω «κρίσιμη» και τις συνθήκες «ανεπαρκείς και επισφαλείς». Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει, τον Σεπτέμβριο οι θαλάσσιες αφίξεις, κυρίως οικογενειών από το Αφγανιστάν και τη Συρία, ήταν 10.258 και ο αριθμός αυτός ήταν ο υψηλότερος μηνιαίος από το 2016. Επιπλέον, αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει δεχθεί φέτος τις περισσότερες αφίξεις στην περιοχή της Μεσογείου (περίπου 45.600 από τις 77.400 αφίξεις).

Συσκέψεις επί συσκέψεων

Στο Καρπενήσι, σε διάστημα τριών ημερών (από τη Δευτέρα 30/9 έως την Τετάρτη 2/10) πραγματοποιήθηκαν δύο έκτακτες μεν, άτυπες δε, συσκέψεις με θέμα -τι άλλο;- το προσφυγικό και την επικείμενη, όπως όλα δείχνουν, άφιξη ανθρώπων από τα νησιά.

Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων συμφώνησε πως ο τόπος μας δεν θα κλείσει την πόρτα στους πρόσφυγες, ωστόσο η άφιξη και φιλοξενία αυτών θα πρέπει να γίνει με «όρους και προϋποθέσεις», όπως ειπώθηκε. Ορίστηκε μάλιστα και πλαίσιο… προδιαγραφών, όπως: ο αριθμός των προσφύγων να είναι μικρός (60-70 άτομα), να αφορά οικογένειες και μάλιστα ομοεθνείς και αφού έχουν καταθέσει αίτημα για άσυλο· ζητήθηκε επίσης να καθοριστεί ο χρόνος παραμονής τους.

Την ίδια ώρα, στις σχετικές για το θέμα αναρτήσεις των «Ευρυτανικών Νέων» στα κοινωνικά δίκτυα, οι αντιδράσεις ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Περισσότερα από 300 σχόλια έχουν γραφτεί, με την πλειονότητα αυτών να εκφράζεται αντίθετα στην άφιξη προσφύγων. Η ψυχραιμία και η σύνεση πήγαν… περίπατο και στη θέση τους κυριάρχησε ακραία, εν πολλοίς, ρητορική, που απέχει πόρρω από την έννοια της «ευρυτανικής φιλοξενίας».

Να θυμηθούμε το '95

Οι ασκούντες την εξουσία στον τόπο μας έχουν ζητήσει και έχουν λάβει διαβεβαιώσεις πως στον τόπο μας θα έρθουν αποκλειστικά οικογένειες προσφύγων. Τι φοβόμαστε, λοιπόν; Γιατί μας φοβίζει τόσο το διαφορετικό; Γιατί δεν θυμόμαστε πως σχεδόν κάθε ευρυτανική οικογένεια έχει βιώσει στο πετσί της τον ξεριζωμό, με χιλιάδες συμπατριώτες μας να γίνονται μετανάστες σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από την Αυστραλία ως την Αμερική, με στόχο ένα καλύτερο μέλλον;

Γιατί δεν φέρνουμε στο μυαλό μας τον Δεκέμβρη του 1995; Ένα κρύο βράδυ πριν 24 χρόνια, δεκάδες οικογένειες του Καρπενησίου υποδέχονταν στο αμφιθέατρο της Βασικής Βιβλιοθήκης παιδιά από εμπόλεμες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας. Τότε, οι Καρπενησιώτες άνοιξαν τις αγκαλιές τους για να τους προσφέρουν αγάπη, οικογενειακή θαλπωρή και περισσότερη ασφάλεια, στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας «παιδιών του πολέμου» που οργάνωνε η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας.

Τι άλλαξε σήμερα; Μήπως μας ξενίζει/φοβίζει η εικόνα των προσφύγων, που δεν είναι λευκοί και ξανθοί όπως τα μικρά Γιουγκοσλαβάκια, αλλά σκουρόχρωμοι και ταλαιπωρημένοι; Μήπως αποστρεφόμαστε τελικά τη φτώχεια, αφού μιλάμε περί ξεριζωμένων ανθρώπων και όχι τουριστών με υψηλό κοινωνικό στάτους που θα άφηναν τα λεφτά τους στα σαλέ της περιοχής; Ή μήπως μάς επηρεάζει η διαφορετική θρησκεία; Αλήθεια, ποια είναι η θέση της Εκκλησίας στο εν λόγω ζήτημα;

Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας και απαιτούν σύμπλευση, κοινή λογική, ανθρωπιά, αλληλεγγύη και σωστή επικοινωνιακή διαχείριση. Τούτες τις ημέρες, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, γράφεται ιστορία στον τόπο μας και κάθε στάση, άποψη και θέση έχει βαρύνουσα σημασία και θα πρέπει να «ζυγίζεται» διαφορετικά.