Έφτασε, λοιπόν, και πάλι αυτή η εποχή του χρόνου. Ήρθε ο Δεκέμβρης και έφερε μαζί του όλη τη χαρά των Χριστουγέννων. Ποιο είναι όμως άραγε το πραγματικό τους νόημα; Είναι τα δώρα κάτω από το δέντρο, τα φώτα στα παράθυρα, οι κάρτες στο ταχυδρομείο, τα κοντοσούβλια και οι χοιρινές μπριζόλες, οι γαλοπούλες και τα λουκούλλεια γεύματα με την οικογένεια και τους φίλους, το χιόνι στην αυλή, ο άι-Βασίλης και οι κάλτσες που κρέμονται στο σαλόνι και οι ευχές για «Χρόνια πολλά» και «Καλά Χριστούγεννα» στους δρόμους; Αυτό είναι πραγματικά τα Χριστούγεννα;
Για πολλούς ανθρώπους, τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος θλίψης. Δεν έχουν τα επιπλέον χρήματα για να αγοράσουν δώρα για τα παιδιά, την οικογένεια και τους φίλους τους. Άλλοι λυπούνται όταν σκέφτονται τους αγαπημένους τους που δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν σπίτι για διάφορους λόγους. Το γιορτινό τραπέζι κάποιοι μπορούν μόνο να το φαντάζονται χωρίς να μπορούν να το πραγματοποιήσουν. Σίγουρα αυτό δεν αφορά τους αναγνώστες αυτού του άρθρου που διαθέτουν το ένα ευρώ για να αγοράσουν τα Ευρυτανικά Νέα, όμως η θλίψη των γιορτών δεν έχει να κάνει πάντα με το οικονομικό πρόβλημα. Αφορά ακριβώς τον τρόπο που εκλαμβάνουμε την εορταστική ατμόσφαιρα.
Ωστόσο, τα Χριστούγεννα μπορεί να μεταβληθούν σε περίοδο μεγάλης χαράς αν τα ερμηνεύσουμε από την θρησκευτική τους προοπτική. Αν και εμείς οι Ορθόδοξοι αξιολογούμε περισσότερο την σταυρική θυσία του Χριστού, ο εορτασμός των Χριστουγέννων δεν παύει να υποδηλώνει το μέγεθος της θεϊκής αγάπης για τους ανθρώπους, διότι χωρίς τη Γέννηση δεν θα υπήρχε Σταύρωση.
Υπό αυτό το πρίσμα η περίοδος αυτή μπορεί να καταστεί περίοδος θεραπείας και ανανέωσης των δυνάμεών μας. Ο Θεός έστειλε τον Υιό Του, να γεννηθεί στον κόσμο και να φέρει τη χαρά. Οι βοσκοί, οι μάγοι και οι άγγελοι μοιράστηκαν με ενθουσιασμό τη γνώση αυτού του γεγονότος. Ήξεραν εξαρχής ότι δεν επρόκειτο για ένα απλό συμβάν, είχε προαναγγελθεί από τους προφήτες, ο τόπος της γέννησής του υποδείχθηκε από το αστέρι που σταμάτησε πάνω από τη Βηθλεέμ μόνο για να δείξει το δρόμο σε όσους αναζητούσαν αυτό το ιδιαίτερο παιδί.
Ας δούμε πως περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς το χαρμόσυνο γεγονός, στη γλώσσα που το έγραψε, ας νιώσουμε το μεγαλείο και την απλότητα του κειμένου, ας αισθανθούμε περηφάνια καθώς όσο και να μας δυσκολεύει, μπορούμε να το καταλάβουμε γιατί αυτή η γλώσσα είναι η δικιά μας, η τρισχιλιετής, η ανάδελφη, η τέλεια:
Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. Αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. Καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.
Ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυΐδ, ἥτις καλεῖται Βηθλεέμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυΐδ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃ ἐγκύῳ.
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι.
Καὶ ποιμένες ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ τῇ αὐτῇ ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες φυλακὰς τῆς νυκτὸς ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτῶν. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς, καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ. Καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ.
Καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Καὶ ἐγένετο ὡς ἀπῆλθον ἀπ᾿ αὐτῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οἱ ἄγγελοι, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ποιμένες εἶπον πρὸς ἀλλήλους· διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλεὲμ καὶ ἴδωμεν τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ γεγονός, ὃ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν.
Καὶ ἦλθον σπεύσαντες, καὶ ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ. Ἰδόντες δὲ διεγνώρισαν περὶ τοῦ ῥήματος τοῦ λαληθέντος αὐτοῖς περὶ τοῦ παιδίου τούτου· καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν περὶ τῶν λαληθέντων ὑπὸ τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς.
Ἡ δὲ Μαριὰμ πάντα συνετήρει τὰ ῥήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. Καὶ ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς.
Γιατί όμως ήλθε; Γιατί έστειλε ο Θεός τον γιο Του σ 'αυτόν τον σκληρό και μερικές φορές ανελέητο κόσμο; Τον έστειλε ώστε όταν θα μεγάλωνε να αποτελέσει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας. Μιας ιστορίας γεμάτης αγάπη και ελπίδα. Τον έστειλε ώστε να φέρει σε όλους μας τη σωτηρία διότι προορισμός του ήταν να πληρώσει εκείνος για όλα τα αμαρτήματα, για όλα τα λάθη και όλη τη σκληρότητα που η αδαμιαία μας καταγωγή, μας κληροδότησε. Μέσα από τα λάθη του Αδάμ και της Εύας, όλοι έχουμε κληρονομήσει αυτή την αμαρτωλή φύση και ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από αυτή είναι μέσω του Χριστού. Εάν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε για τις αμαρτίες μας, τότε εύκολα μπορούμε να ζητήσουμε να έρθει στην καρδιά μας και να μας συγχωρήσει. Τότε, θα επέλθει η κάθαρση και η ολοκλήρωση.
Κατά συνέπεια, μπορούμε πραγματικά να βρούμε την ευτυχία στα Χριστούγεννα! Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες, αρκεί μόνο να πιστέψουμε ότι είμαστε παιδιά του.
Ας δούμε τα Χριστούγεννα φέτος με έναν νέο τρόπο. Ας επιδιώξουμε την καλοσύνη στις σχέσεις και την αισιοδοξία στην προοπτική μας. Μόνο έτσι θα έχουμε "Καλά Χριστούγεννα". Η χαρά και η ειρήνη θα είναι διαρκείς, εάν ταυτόχρονα με τις δικές μας προσπάθειες, εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στον Θεό. Με λίγα λόγια ο μόνος λόγος εορτασμού αυτές τις μέρες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο ο ίδιος ο Χριστός. Αν το ξεκαθαρίσουμε αυτό, η ανάταση της ψυχής θα έρθει από μόνη της, είτε τα περάσουμε μόνοι είτε με παρέα!
