Μέρες χαράς, μέρες γιορτής

Βγαίνω να περπατήσω

Στη στολισμένη πόλη μου

Λίγο να σεργιανίσω

Λάμπουν οι δρόμοι από φως

Τα δέντρα στολισμένα

Ανέβαινα σιγά-σιγά

Όλα ήταν μαγεμένα

Μπροστά η πλατεία έλαμπε

Κι ήταν όλο καμάρι

Όπου την εστολίσανε

Και είχε τέτοια χάρη!

Στ' αυτιά μου αντηχούσανε

Αγγέλων μελωδίες

Ζέσταιναν την ατμόσφαιρα

Που 'τον οι μέρες κρύες

Κοιτάω το γερο-πλάτανο

Έλαμπε κι είχε χάρη

Γυρίζει προς το έλατο

Και λέει με καμάρι

Χθες ήλθες, σε στολίσανε

Με φώτα και λαμπιόνια,

Κουνιέσαι και λικνίζεσαι

Και καρτερείς τα χιόνια

«Είσαι ψεύτικο εσύ

Μην κουνιέσαι και πολύ

Σαν σου βγάλουν τα στολίδια

Θα σε ρίξουν στα σκουπίδια»

Εγώ δεν κολακεύομαι

Μ' αυτές τις ιστορίες

Γιατί έχω στην πλάτη μου

Μεγάλες εμπειρίες

Αιώνες τώρα έχω δω

Αμίλητος κοιτάζω

Όλα του κόσμου τα δεινά

Και βαριαναστενάζω!

Το τι δεν έχω δει εγώ

Σε τούτη την πλατεία

Κόσμος πολύς επέρασε

Δόξες και μεγαλεία!

Βλέπω τον Μάρκο Μπότσαρη

Κει πέρα λυπημένο

Νόμισε πως τον είχανε

Στην άκρη ξεχασμένο!

Όχι! Σαν έλθ' ο Αύγουστος

Με λεβεντιά και χάρη

Εκεί θα παρελάσουνε

Τα νιάτα με καμάρι!

Τρανό χορό θα στήσουνε

Στη μέση στην πλατεία

Το Μάρκο θα τιμήσουνε

Για κείνη τη θυσία!

Τα νιάτα του δεν σκέφτηκε

Και πήγε να τα δώσει

Για την πατρίδα τη γλυκιά

Η αγάπη ήταν τόση

Βουρκώσανε τα μάτια μου

Φεύγω συγκινημένη

Και μέσα μου ψιθύρισα

Ελλάδα Δοξασμένη!