Που είναι η αγάπη μου;

Παντού τηνε γυρεύω,

μέρες τώρα την καρτερώ,

κι απ’ τον καημό μου κλαίω!

Που είναι η αγάπη μου,

ρωτάω το φεγγάρι.

Και κείνο μου χαμογελά,

με μια ουράνια χάρη!

Ψάχνω παντού να τηνε βρω,

που είναι, που να πήγε;

Κλαίω, πονώ, οδύρομαι,

μου κόπηκε το είναι!

Εγώ καλά την κράταγα, 

μα αυτή γιατί να φύγει, 

κρυφά από τον ύπνο μου

κι αλλού πήγε να μείνει;

Ο κόσμος όλος σαν ξυπνώ

μου φαίνεται έχει αλλάξει, 

άμα δεν είναι δίπλα μου

να μου χαμογελάσει!

Περνούν οι μέρες άχαρες

σαν λείπει από κοντά μου,

όλα μου φαίνονται άνοστα,

πονάει η καρδιά μου!

Ολονυχτίς την σκέπτομαι

στον ύπνο μου γελάει!

Πετιέμαι, ψάχνω να την βρω

μα αυτή αλλού έχει πάει!

Θυμάμαι πόσο όμορφη

είν’ η ζωή κοντά της,

και δεν μπορώ να ζήσω πια,

να είμαι μακριά της!

Και τώρα κάνω προσευχή

στην Παναγιά Παρθένα, 

να τηνε βρει και να της πει

πως ζει μακριά από μένα!

Αυτή η σκοτεινή σιωπή

σιγά – σιγά με λιώνει,

μου κρυφοτρώει τα σωθικά

κι ο πόνος δεν τελειώνει!