Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

"ΚΛΕΟΝΙΚΗ": Δείτε δωρεάν την ταινία με θέμα μια υπεραιωνόβια από τη Δάφνη Ευρυτανίας και τις μνήμες που χάνονται

από την έντυπη έκδοση

Η υπεραιωνόβια Κλεονίκη ζούσε στα βουνά της Ευρυτανίας, τραγουδώντας και αφηγούμενη ιστορίες από τα παλιά. Μαζί της στο ίδιο σπίτι, ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο από τα οκτώ παιδιά της. Όλοι περιμένουν το πανηγύρι του Σωτήρος, το καλοκαίρι, που το μικρό χωριό ξαναζωντανεύει.1

Η Κλεονίκη Καρυώτη (1916-2018) αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο του βραβευμένου ντοκιμαντέρ "Κλεονίκη". Τα γυρίσματα έγιναν στη Δάφνη Ευρυτανίας το 2017

Τα παραπάνω είναι, εν πολλοίς, η ιστορία και η θεματική της «Κλεονίκης», μιας ταινίας - ντοκιμαντέρ διάρκειας 29 λεπτών, που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ευρυτανία και καταπιάνεται με τη μνήμη, ατομική και συλλογική, που σιγά-σιγά χάνεται για πάντα. Πρωταγωνίστρια είναι η Κλεονίκη Καρυώτη (1916-2018), από τη Δάφνη Ευρυτανίας, μια υπεραιωνόβια που άνοιξε το σπιτικό της -και μαζί, πτυχές από τη ζωή της- στη σκηνοθέτιδα Άννα Αντωνοπούλου. Στη δύση της ζωής της, η μνήμη της κατακλύζεται από τα τραγούδια της νιότης της.

Τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ έγιναν το 2017 και διήρκεσαν έναν χρόνο, καθώς η σκηνοθέτιδα ήθελε να παρακολουθήσει τους πρωταγωνιστές της, τη γιαγιά και τους γιους της, σε διαφορετικές εποχές του χρόνου, ώστε να καταλήξει στο πανηγύρι του Σωτήρος, στις 6 του Αυγούστου. Λίγο μετά το τέλος των γυρισμάτων, η Κλεονίκη έφυγε, πλήρης ημερών, από τη ζωή, ενώ τέσσερις μήνες αργότερα πέθανε και ο γιος της, Κώστας Καρυώτης (1946-2019), ο οποίος στο μεταξύ είχε αρρωστήσει.

ΔΕΙΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Η ταινία είναι διαθέσιμη για δωρεάν προβολή, μέχρι τις 4 Αυγούστου, μέσα από το κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση

Ταινία για τη μνήμη

Η ιδέα για την ταινία, λέει στα Ευρυτανικά Νέα η σκηνοθέτιδα Άννα Αντωνοπούλου, ήταν του διευθυντή παραγωγής της, Κώστα Κολλημένου, που κατάγεται από τη Δάφνη Ευρυτανίας και ήταν συγγενής με την Κλεονίκη Καρυώτη.

Ποιος ήταν, όμως, ο σκοπός, τι ήθελε να αναδείξει μέσα από το φιλμ; «Στην ουσία», απαντά η σκηνοθέτιδα, «θεωρώ ότι είναι μια ταινία για τη μνήμη: Για τη μνήμη, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, για τη μνήμη ενός τόπου, το πώς αλλάζουν τα πράγματα, πώς εγκαταλείπονται παραδόσεις, έθιμα, τραγούδια. Η υπόθεση έχει να κάνει με τη μνήμη». «Οι μνήμες αυτού του χωριού», προσθέτει, «υπάρχουν κάπου μέσα μας, δεν έχουν ακόμα εξαφανισθεί εντελώς. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα υπάρχουν, όμως για την ώρα υπάρχουν άνθρωποι που ταυτίζονται με όλο αυτό».2

Ο γιος της Κλεονίκης, Κώστας Καρυώτης (1946-2019), που επίσης συμμετείχε στην ταινία

Στην ερώτηση για το τι της έκανε εντύπωση κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στην Ευρυτανία, είναι ξεκάθαρη: «Οι ίδιοι οι άνθρωποι. Το ότι μου ανοίχτηκαν, με καλοδέχθηκαν, ήταν πρόθυμοι να πουν την ιστορία τους και να βοηθήσουν, να μας βάλουν στο σπίτι τους, να τραγουδήσουν».

«Το ιδιαίτερο της 'Κλεονίκης'», επισημαίνει η ίδια, «είναι ότι περιλαμβάνει τη ντοπιολαλιά, τα τραγούδια, τις αφηγήσεις· νομίζω ότι είναι κάτι που αξίζει να υπάρχει, να διασώζεται και να μπορούμε να το δούμε και όλοι εμείς».

Η ταινία προβλήθηκε στο 42o Φεστιβάλ της Δράμας, όπου μάλιστα απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ (Σεπτέμβριος 2019), ενώ «ταξίδεψε» με τις βραβευμένες ταινίες του φεστιβάλ σε πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα. Προβλήθηκε διαδικτυακά στο 22ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

3

Η σκηνοθέτιδα Άννα Αντωνοπούλου, κατά τη βράβευσή της για την "Κλεονίκη", στο πιο πρόσφατο Φεστιβάλ Ταινιών Δράμας

Οι αντιδράσεις του κοινού ήταν ιδιαίτερα θετικές και η Άννα Αντωνοπούλου σημειώνει σχετικά: «Νομίζω ότι πάρα πολύς κόσμος συγκινείται με την ταινία. Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι και νέοι άνθρωποι μου λένε ότι ταυτίζονται με το περιεχόμενό της, αφού τους ανασύρει αντίστοιχες προσωπικές μνήμες».

Ενθουσιασμένη δηλώνει η σκηνοθέτιδα και από τις ομορφιές του τόπου που γνώρισε και επισκέφθηκε αρκετές φορές για τις ανάγκες της «Κλεονίκης»: «Ο τόπος της Ευρυτανίας είναι υπέροχος. Γι’ αυτό και το πρώτο πλάνο της ταινίας δείχνει βουνά· είναι κάτι απίθανο, έτσι όπως τα βλέπεις νομίζεις ότι δεν υπάρχουν κάτοικοι πουθενά. Έστω και αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι που ζουν σήμερα στα χωριά της Ευρυτανίας, είναι σημαντικό να διατηρήσουν την παράδοση και να συνεχίσουν να είναι φορείς της μνήμης του τόπου».

4