Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Το Βελούχι πικραμένο. Το νέο ποίημα της Κ. Κουκούτση

velouchi-koumpi-anoixi1

Βελούχι μου πανέμορφο, 

γιατί είσαι λυπημένο;

Εσύ που τέτοια εποχή 

ήσουν ευτυχισμένο;

 

Τι έχεις κι είσ’ αμίλητο

σιωπή σε πλημμυρίζει

σ’ αυτή τη σφαίρα που γυρνά

και πίσω δε γυρίζει;

 

Με κοίταξε ακίνητο

και μου 'πε πικραμένο!

Κυρά μου, αφού με ρωτάς, 

Ναι! Είμαι θυμωμένο!

 

Εγώ που τέτοια εποχή 

ήμουν μεσ’ τη χαρά μου

τώρα έμεινα μοναχό

παρέα με τη μοναξιά μου!

 

Ρχόνταν οι βλάχοι κι έβοσκαν 

εδώ τα πρόβατά τους 

και οι λαγκαδιές βουίζανε 

από τα βελάσματά τους!

 

Και τα κουδούνια βγάλανε 

απ’ τον ήχο τους τραγούδια

με τη φλογέρα του βοσκού

πάνω στα Καραούλια!

 

Οι βλαχοπούλες πλένανε

στη Λίμνη τα Σκουτιά τους

στον Έλατο κρεμούσανε 

Τσαντίλες! Τα τυριά τους!

 

Μόλις τα πόσκια φεύγανε 

κι ο ήλιος πάει στη Δύση

Νεράιδες στήνανε χορό 

εκεί στην Κρύα Βρύση!

 

Το όμορφο Βοσκόπουλο

έπαιζε τη φλογέρα

και κείνες πιάνανε χορό

τραγούδι! Πέρα – ως πέρα!

 

Τώρα τούτα χαθήκανε,

Νεράιδες πια δε βγαίνουν 

κι ούτε τα βοσκόπουλα

φλογέρα πια δεν παίρνουν!

 

Λιγόστεψαν οι πιστικοί 

και λίγα τα κοπάδια

σε λίγο τούτα δω

θα γίνουνε ρημάδια!