Καθώς οι εκλογές πλησιάζουν και καθώς τα πάντα έχουν ειπωθεί σε τοπικό επίπεδο, σήμερα έκρινα σκόπιμο να μεταφέρω στη στήλη ένα άρθρο* που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Αποτελεί μια χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στο ολόπηχτο σκοτάδι που μας περιβάλλει. Ας δούμε τι έλεγε:
Έχουμε φτάσει σε κομβικό σημείο – ήρθε η ώρα των αποφάσεων. Αν η Ελλάδα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το ευρώ, η ευρωζώνη θα μεταλλαχθεί από μια νομισματική ένωση σε μια χαλαρή οικονομική περιοχή ενιαίου νομίσματος. Την έξοδο θα ακολουθούσε μια μαζική απόσυρση ξένων επενδύσεων, πιστωτική ασφυξία και μία μεγάλη σταθερή πτώση της οικονομικής παραγωγής. Δεν υπάρχει τρόπος η ευρωζώνη να επιβιώσει αυτό το σοκ ακέραιη. Οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές και για την Ελλάδα.{div float:right}{module Google (Τετράγωνο 300χ250 κειμενο)}{/div}
Η δημοσιονομική ένωση βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Αλλά αν είναι να σώσει την ευρωζώνη, θα πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα τέσσερα στοιχεία. Δεν είναι ανάγκη όλα να τεθούν σε εφαρμογή άμεσα, αλλά οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα πρέπει να δεσμευτούν.
Πρώτον, ένα διασυνοριακό σύστημα διασφάλισης καταθέσεων με σαφή εγγύηση ότι οι καταθέσεις θα επιστραφούν σε ευρώ ακόμη και αν η χώρα αφήσει την ευρωζώνη.
Δεύτερον, μια εταιρεία οικονομικής διαχείρισης με την εξουσία να διεκπεραιώσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών - χωρίς εθνικό βέτο. Είναι ζωτικής σημασίας αυτό να περιλαμβάνει όλες τις τράπεζες, όχι μόνο τις μεγαλύτερεςΑυτό πρέπει να συνοδεύεται από την περαιτέρω συγκέντρωση του συστήματος τραπεζικής ρύθμισης και εποπτείας.
Τρίτον, ένα πραγματικό ευρωομόλογο για να καλύψει ένα μεγάλο μέρος των εκκρεμών και νέων χρεών. Αυτό θα απαιτήσει μερική μεταφορά της φορολογικής κυριαρχίας από το κράτος μέλος προς τον πυρήνα. Ιδανικά, η νέα δημοσιονομική ένωση θα πρέπει επίσης να κατέχει ρυθμιστικές εξουσίες στις αγορές εργασίας και προϊόντων.
Στο γεύμα τους την προπερασμένη Τετάρτη, οι ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να μην κατέληξαν σε ένα κοινό ψήφισμα, αλλά για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της κρίσης, έχουν τουλάχιστον συζητήσει μέτρα διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένων των ευρωομολόγων και τη διασφάλιση των τραπεζικών καταθέσεων. Αυτό είναι μια πρόοδος. Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να το έχουν αφήσει πάρα πολύ αργά. Μπορεί να μην είναι δυνατόν να συμφωνήσουν σε μια κοινή τέτοια πορεία στο διαθέσιμο χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντιστάσεις που θα πρέπει να ξεπεραστούν.
Τι θα συμβεί αν η Ελλάδα παραμείνει στο ευρώ, αλλά τα παραπάνω σημεία δεν τεθούν σε εφαρμογή;
Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει εντός της ομπρέλας διάσωσης το 2013 ή το 2014. Φέτος η Ισπανία θα ζητήσει ένα πρόγραμμα διάσωσης στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα της. Το βάρος αυτό θα πρέπει μάλλον να μοιραστεί εντός της ευρωζώνης
Και αν συμφωνηθεί κοινό ομόλογο μόνο για την εξαγορά χρέους; Φαίνεται να υπάρχει κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ένα ομόλογο εξόφλησης του χρέους ως το ευρωομόλογο για τους οπαδούς της λιτότητας. Η ιδέα, που προτάθηκε από το γερμανικό Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, είναι να ενώσουν όλες οι χώρες τα «υπερβολικά» ποσά χρέους σε ευρωομόλογα και να αποπληρωθούν σε 20 χρόνια. Αυτό θα περιελάμβανε το κομμάτι εκείνο του χρέους που υπερβαίνει κατά αναλογία το 60 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Με το πέρας της εικοσαετίας το ομόλογο θα έχει αποπληρωθεί και έχει μείνει μόνο το δημόσιο χρέος.
Οι ηγέτες της Ευρώπης αναμένεται μάλλον να καταβάλουν προσπάθειες προς την κατεύθυνση ενός διευρυμένου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Βέβαια οι πιθανότητες αποτυχίας είναι μεγάλες και όταν αυτό συμβεί, θα έρθει ο καιρός για νέες αποφάσεις. Παραμένει ενθαρρυντικό το γεγονός όμως ότι όλο και περισσότεροι στηρίζουν ανοιχτά την ιδέα μιας δημοσιονομικής ένωσης πολλαπλών ταχυτήτων. Πραγματικά δεν φαίνεται να υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση.
--------------------------------
* http://www. sofokleous10. gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2012-05-31-22-12-32-2012053163536/
