Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo


Αθλητικά. Το άρθρο του Διονύση Παρούτσα

Πάνε γύρω στα 30 χρόνια τώρα από το 1984, όταν στηνόμασταν έκθαμβοι μπροστά στο μαγαζί του Ανέστη Λάππα να παρακολουθήσουμε ένα σημαντικό γεγονός με έναν καινούριο τρόπο: Ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες που τους βλέπαμε για πρώτη φορά σε έγχρωμη τηλεόραση!

paides-miktes-evrytanias

Τη χρονιά εκείνη, ο ΑΠΟΚ έπαιζε στο τοπικό πρωτάθλημα της …Φθιώτιδας - γιατί δεν υπήρχε ΕΠΣ Ευρυτανίας και ήταν η μόνη ομάδα που μας εκπροσωπούσε αθλητικά. Ο νομός είχε βέβαια αρχίσει να φθίνει πληθυσμιακά, παρά ταύτα υπήρχαν ακόμα πάμπολλα ζωντανά χωριά που ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων τους δεν ξεπερνούσε τα 40 χρόνια.

Η ελληνική συμμετοχή στην Ολυμπιάδα εκείνη ήταν μάλλον απογοητευτική. Αν θυμάμαι μόνο ο Μυγιάκης είχε καταφέρει να μας κάνει να αισθανθούμε κάποια περηφάνια.

Αν έβγαινε τότε κάποιος κι έλεγε ότι σε τέσσερα χρόνια η Ελλάδα θα θριάμβευε στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του μπάσκετ, ή ότι κάποτε ένας Έλληνας αθλητής θα στεφόταν πρωταθλητής κόσμου στα 200μ, οι περισσότεροι θα τον θεωρούσαν τουλάχιστον αιθεροβάμονα. Αν όμως κάποιοι έλεγαν τότε ότι η …Κολυμβητική Ομάδα του Καρπενησίου (!) θα πρώτευε σε Πανελλήνιους Αγώνες, θα τον έστελναν κατ' ευθείαν στον …Ντούμα - για όποιον τον θυμάται ακόμα.

Πραγματικά η πρόοδος που έχει συντελεστεί στο Νομό από τότε μέχρι σήμερα σε ότι αφορά τα αθλητικά πράγματα είναι εκπληκτική. Δεν είναι μόνο το κολυμβητήριο το οποίο με την ίδρυσή του, σαφώς, έδωσε αναγκαστικά την ώθηση που χρειαζόταν στον τομέα του. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο, έχει συντελεστεί το ίδιο. Και στην χιονοδρομία επίσης συμβαίνει το ίδιο. Υπάρχουν εν τούτοις κάποιοι που επειδή βλέπουν τα κακώς κείμενα του τοπικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, το οποίο πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είναι και το πιο καλοοργανωμένο, θεωρούν ότι το έργο που προσφέρεται είναι τόσο λίγο που θα έπρεπε ίσως να σταματήσει.

Η άποψη αυτή, όμως είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Αρκεί να σκεφτούμε ότι κάθε εβδομάδα τουλάχιστον εκατό με εκατόν πενήντα άτομα εμπλέκονται σε μια διαδικασία που αν μη τι άλλο, στο κάτω κάτω της γραφής απομακρύνει κάποια παιδιά για δυο ώρες από το καφενείο και το τσιγάρο. Δίνει την αίσθηση της ομαδικότητας στα μέλη των σωματείων και παρέχει θέμα συζήτησης για όλη την εβδομάδα.

Βέβαια το ποδόσφαιρο, αν και ομαδικό άθλημα, έτσι όπως παίζεται, δεν ευνοεί πάντα την «ευγενή άμιλλα». Όμως αυτό σαφώς και δεν είναι ευρυτανικό πρόβλημα, αλλά …πανελλήνιο. Και αν δει κανένας στα απομακρυσμένα χωριά μας, όπου υπάρχουν ακόμα νέοι, θα διαπιστώσει ότι όλη σχεδόν η πολιτιστική κίνηση περιστρέφεται γύρω από την ομάδα. Και οι χοροί, και τα πανηγύρια οργανώνονται από αυτές ενώ η συμμετοχή είναι πολλές φορές ομόθυμη.

Τώρα, αν κάποιοι βλέπουν το ποδόσφαιρο και την ενασχόλησή τους με αυτό ως μέσον προώθησης των βλέψεών τους σε …ανώτερα επίπεδα, αυτό δεν αφορά καθόλου τα παιδιά που παίζουν μπάλα. Εξ άλλου και η κινητοποίηση τόσων παιδιών στις μεικτές ομάδες της ΕΠΣΕ, τους δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγουν για λίγο από τον κλειστό περίγυρο της πόλης, να ταξιδέψουν έξω από το νομό και να γνωρίσουν άλλους συνομήλικούς τους με τους οποίους θα μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα. Πέρα όμως απ' αυτό, τα παιδιά αισθάνονται να αυτονομούνται, να παίρνουν αποφάσεις που αφορούν τα ίδια και έτσι μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν καλύτερα τα προβλήματα που θα βρεθούν μπροστά τους καθώς μεγαλώνουν.

Αυτά για το ποδόσφαιρο.

Για το κολύμπι ασφαλώς θα μπορούσαν να γραφούν πολύ περισσότερα καθώς όχι μόνο ασχολούνται μ' αυτό πολλά παιδιά, αλλά έχουμε και εξαιρετικά αποτελέσματα. Οι ντόπιοι αθλητές που ασχολούνται με αυτό αυτό φτάσει σε αξιοζήλευτα επίπεδα. Εδώ βέβαια το άθλημα είναι τελείως διαφορετικό. Ως ατομικό που είναι, οι αθλητές έχουν κύριο αντίπαλο τον εαυτό τους και ταυτόχρονα μαθαίνουν να βελτιώνουν τις επιδόσεις τους, υπερβαίνοντας πολλές φορές τις ίδιες τους τις δυνάμεις. Μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν έτσι τις δυσκολίες της ζωής, με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα καθώς βέβαια το να γίνεσαι καλύτερος και να ξεπερνούν τις δυνάμεις σου είναι ένα ανεκτίμητο εφόδιο.

Η δουλειά που γίνεται στον όμιλο είναι συγκροτημένη και οργανωμένη, έτσι όπως πρέπει να είναι άλλωστε σε ένα σύλλογο που έχει σοβαρές βλέψεις, παρ' όλο που η κρίση μαστίζει κάθε εκδήλωσή του και η οικονομική δυσπραγία κινδυνεύει να τον πνίξει.

Μετά απ' όλα αυτά, κάθε γονιός θα πρέπει ίσως να σκεφτεί σοβαρότερα την πιθανότητα να γράψει τα παιδιά του σε κάποιο απ' αυτούς τους συλλόγους. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του παιδιού, τις δυνατότητες και τις κλίσεις τους, σίγουρα κάποιο άθλημα θα βρεθεί να τα προσελκύσει. Δεν είναι ασφαλώς απαραίτητο να γίνουν πρωταθλητές. Και σίγουρα κάνουν λάθος όλοι όσοι τα πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό άλλωστε είναι και ο μόνος κίνδυνος που ελλοχεύει στις περιπτώσεις αυτές. Να πιεστούν τα παιδιά τόσο που να τα εγκαταλείψουν όλα.