Δεν τελειώνουν τα δεινά
καημένη ρωμιοσύνη
απ’ το σεμνά και ταπεινά
τώρα παραφροσύνη

βαθειά τον πόνο νιώσαμε
της κάθε εμπειρίας
για κυβερνήσεις ψάχνοντας
και λύσεις σωτηρίας

μετά από τόσα ψέματα
που κρύβουν την αλήθεια
για να περνάει η ώρα μας
ας πούμε παραμύθια

μία φορά κι έναν καιρό
στην πόλη της Βοστώνης
σπουδάζαν στο νυχτερινό
ο Γιώργος κι ο Αντώνης

τα δυό παιδιά μοιράζανε
την τσίχλα, το θρανίο
ακόμα και την γκόμενα
μοιράζανε στα δύο

τη μέρα στην οικοδομή
σπουδαίοι σοβατζήδες
το βράδυ στα μαθήματα
ήταν κι οι δυό ατσίδες

τα χρόνια κύλισαν γοργά
μ’ όλες τις δυσκολίες
ώσπου αποφοιτήσανε
οι δύο αυθεντίες

το δρόμο της επιστροφής
πήραν για την Ελλάδα
να δώσουν στην πολιτική
ελπίδα και φρεσκάδα

συνηθισμένοι από παλιά
που μοίραζαν το στρώμα
θελαν μα δεν χωράγανε
κι οι δυό στο ίδιο κόμμα

κι έτσι επήλθε  χωρισμός
μετά από τόσα χρόνια
κατάντησε να βρίσκονται
σ’ αντίπαλα μπαλκόνια

μπλέξανε στα πολιτικά
πολύπλοκα γρανάζια
με χρωματάκια πράσινα
και εμπριμέ γαλάζια

καμιά φορά μαλώνουνε
και κονταροχτυπιούνται
δήθεν στα μάτια του λαού
στο βάθος αγαπιούνται

να μην το κρύβουμε άλλωστε
πολλές φορές συμβαίνει
οι κυβερνήσεις πέφτουνε
μα η αγάπη μένει

πολλά σκαμπανεβάσματα
πολύ μεγάλος κόπος
πρωθυπουργός κατάφερε
να γίνει ο Γιώργος πρώτος

και στην αντιπολίτευση
μπροστάρη τον Αντώνη
στη θέση του συνοδηγού.
Κι ο Γιώργος στο τιμόνι

και έτσι ξεκινήσαμε
να δούμε άσπρες μέρες
αναζητώντας καύσιμα
σ΄ ετέρους και ετέρες

το που θα καταλήξουμε
μη βιάζεστε καθόλου
όλοι καταλαβαίνουμε
πάμε κατά διαόλου!

δυό χρόνια που δεν ξέρουμε
το τι μας ξημερώνει
το Γιώργο να ρωτήσουμε
ή μήπως τον Αντώνη!

ο Γιώργος κάνει θαύματα
αλλάζοντας τα πάντα
την ευρωζώνη πρόσφατα
την έκανε τιράντα!!

γι’ αυτό και τον καλέσανε
στις Κάννες στη Γαλλία
στης Γαλιλαίας την Κανά
έχουνε τον Μεσσία ...