Ο Γιάννης Αντωνίου αναρρώνει μετά τον τραυματισμό του στο χέρι στη διάρκεια της προπόνησής του στο Καϊμακτσαλάν το Σάββατο 17 Ιανουαρίου.

Μετά την πετυχημένη επέμβαση, στην οποία υπεβλήθη δυο ημέρες μετά, γυρίζει το χρόνο πίσω και μιλάει στα “Ευρυτανικά Νέα” για τον τραυματισμό του.


Γιάνννη, τί συνέβη το Σάββατο; Πως βιώσες την στιγμή του τραυματισμού σου;
Ήταν σε είσοδο αριστερής στροφής, 2-3 πόρτες πριν το τέλος. Το μέσα σκι κάπου έπιασε και λύγισε και παρόλο που το κατάλαβα αμέσως, δεν πρόλαβα να απορροφήσω τη δύναμη που έβγαλε όταν ίσιωσε (τα αγωνιστικά σκι είναι πολύ σκληρά και η δύναμη που μου επέστρεψε ήταν πολύ μεγάλη).
Με πέταξε 1-1,5 μετρό στο αέρα ανάποδα, αλλά εγώ νόμιζα οτι είμαι στο πλάι και στον αέρα είδα το έδαφος να περνάει απο την κορυφή της μάσκας μου και τότε αντιλήφθηκα οτι ήμουν ανάποδα και πήγαινα με την πλάτη. Προσπάθησα να βάλω τα χέρια μου για να προσγειωθώ, αλλά ήταν αργά και έπεσα με τον ώμο. Κατάλαβα αμέσως οτι χτύπησα, αλλά δεν ήξερα που και ποσό σοβαρά, γιατί δεν πονούσα. Ψηλάφισα τον ώμο μου και βρήκα το σπάσιμο στην κλείδα.

Πώς αντέδρασες μετά;
Εγώ έμεινα ακίνητος, γιατί δεν ήξερα τι είχα και δεν ήθελα να το επιβαρύνω περισσότερο και περίμενα να έρθουν να με πάρουν για να πάω κατευθείαν στο νοσοκομείο. Ήρθαν άμεσα να με βοηθήσουν και τους ευχαριστώ θερμά οι προπονητές Θάνος Κουτλουμπάσης και ο Μηχάλης Ζουράρης (ομοσπονδιακός) και όταν έφυγα από το βουνό η οικογένεια της Μαρίας Σαμαρινού (μέλος της εθνικής ομάδας).



Πώς ένιωσες όταν οι εξετάσεις έδειξαν ότι θα χάσεις το Παγκόσμιο πρωτάθλημα;
Ήταν πολύ μπερδεμένα και ανάμικτα τα συναισθήματά μου. Από τη μία, ένιωσα ανακούφιση, που ήταν ένα σπάσιμο και όχι κάτι πιο άσχημο, όμως από την άλλη όλο το πρόγραμμά μου “χάλασε”, γιατι πρέπει να κάνω αποκατάσταση στο χέρι και να συνεχίσω από αυτό το σημείο και επιπλέον ότι χάνω κάποιους πολυ σημαντικούς αγώνες.

Πώς ξεπερνάς τέτοιες δυσκολίες και συνεχίζεις;
Οταν κάθε μέρα “παίζεις” με τα όρια πρέπει να εισαι έτοιμος και για αυτό.Το παίρνεις απόφαση ("το χωνεύεις", που λέμε) και συνεχίζεις!!

Γιάννη, σού ευχόμαστε αυτή να είναι η τελευταία άσχημη στιγμή στην καριέρα σου. Ταχεία ανάρρωση…
Σας ευχαριστώ θερμά για την στήριξή σας, καθώς επίσης τους γονείς μου, τους φίλους, αλλά και όλους τους συμπολίτες μου.