Ο Μάκης Δενδρινός, ένας από τους σημαντικότερους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 65 ετών την περασμένη Τρίτη 20 Οκτωβρίου.



Ο “βούδας”, όπως τον αποκαλούσαν λόγω των πολλών γνώσεων που είχε έβαλε την «σφραγίδα» του στην εξέλιξη του ελληνικού μπάσκετ τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1950 και το 1964 υπέγραψε δελτίο στον Πανιώνιο, την περίοδο που ο Θανάσης Πέππας έπαιρνε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό.

Αθλητής στον Πανιώνιο
Οι φίλοι του στο σχολείο και το μπάσκετ τον φώναζαν «Βούδα» για την πολυμάθεια του και αυτό το παρατσούκλι τον ακολούθησε όλα τα επόμενα χρόνια. Στον Πανιώνιο ήταν ο συνδετικός κρίκος της γενιάς των Μοσχούδη, Μπαβέα, Παπαϊωάννου, Χειλαδάκη και των υπολοίπων παικτών του Πανιωνίου των δεκαετιών του ’50 και του ’60, με την επόμενη των Λαζαρίδη, Μίσσα, Φωτεινού, Παπαδάκη, Παύλου, Τσικίμη κ.α., που καθιέρωσε τον «Ιστορικό» στην Α’ Εθνική και τον οδήγησε στα ευρωπαϊκά σαλόνια και σε ένα τελικό Κυπέλλου.



Ήταν αρχηγός της ομάδας των «κυανέρυθρων», που για πρώτη φορά  προκρίθηκε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, στο Κύπελλο Κόρατς της σεζόν 1975-76, και την επόμενη σεζόν, 1976-77, κατέκτησε την τρίτη θέση στο Πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής και αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου (ήττα από τον Ολυμπιακό με 103-88). Εκείνη την αγωνιστική περίοδο, 1976-77, ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής με 578 πόντους, πίσω από τον Βασίλη Γκούμα (670). Με ύψος 1,88μ. έπαιζε στην θέση του γκαρντ. «Χωρίς γήπεδο, χρήματα και ξένους, νομίζω ότι καλά τα καταφέραμε», σχολίαζε για τον Πανιώνιο εκείνης της εποχής ο Δενδρινός.

Από το 1973, παράλληλα με τις υποχρεώσεις του ως παίκτης, ξεκίνησε να ασχολείται ως προπονητής αρχικά στα παιδικά και εφηβικά τμήματα του Πανιωνίου και αργότερα στον Αίολο και στον Πρωτέα, τους οποίους οδήγησε στην Β’ Εθνική. 



Προπονητής στον Πανιώνιο
Το 1982 ύστερα από την επάνοδο του Πανιωνίου στην Α’ Εθνική και μετά από 18 χρόνια παρουσίας μόνο με την φανέλα του «Ιστορικού» σταμάτησε την ενεργό αγωνιστική δράση, λόγω ηλικίας και προβλημάτων τραυματισμού. Ύστερα, για έξι μήνες ήταν στις ΗΠΑ για επιμόρφωση από κορυφαίους προπονητές σε 13 πανεπιστήμια και δύο επαγγελματικές ομάδες. Μεταξύ άλλων, επισκέφθηκε τον Ντιν Σμιθ στο Νορθ Καρολίνα, τον Μπόμπι Νάιτ στο Ιντιάνα, τον Ρικ Πιτίνο στο Μπόστον Γιουνιβέρσιτι κ.ά. 



Επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ ανέλαβε για τον β’ γύρο του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής της σεζόν 1982-83 τον Σπόρτιγκ και το καλοκαίρι του 1983 την τεχνική ηγεσία του Πανιωνίου. Μαζί με τον αείμνηστο Βαρίκα και τον Κορκίδη δημιούργησαν μια από τις ισχυρότερες ομάδες της ιστορία του συλλόγου με αρχηγό τον «Στρατηγό» Κώστα Μίσσα, τον Δημήτρη Φωσσέ, τους νεαρούς από τα «σπλάχνα» του συλλόγου Γάσπαρη, Λινάδρο, Μαγγίνα και τον σπουδαίο Φάνη Χριστοδούλου, που αποκτήθηκε από την Δάφνη.
Την τετραετία 1983-87 ο Δενδρινός ήταν παράλληλα προπονητής της Δάφνης στο πλαίσιο της μεταγραφής του Χριστοδούλου, ενώ οδηγούσε τον Πανιώνιο στον τελικό του πρώτου Πρωταθλήματος της Α1, της σεζόν 1986-87. Στον τελικό ο Πανιώνιος ηττήθηκε με 129-81 από τον «Αυτοκράτορα» (δικής του έμπνευσης ήταν ο χαρακτηρισμός) Άρη, αλλά η 2η θέση στην τελική κατάταξη και η συμμετοχή στον τελικό, είναι οι κορυφαίες διακρίσεις στην ιστορία των «κυανέρυθρων» στην Α1.



Ο Δενδρινός στον Απόλλωνα
Το 1987 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Απόλλωνα Πάτρας, την σεζόν 1988-89 οδήγησε στην Α1 το Παγκράτι, την αγωνιστική χρονιά 1989-90 κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού και το 1991 ανέβασε την Δάφνη στην Α1. Ακολούθησε για δύο χρόνια (1992-94) η θητεία του ως βοηθός του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου στην Εθνική και ως πρώτος προπονητής στην Ελπίδων. 

Επιτυχίες με την Εθνική
Το 1994 λίγο πριν την το Παγκόσμιο την τεχνική ηγεσία της Εθνικής μετά την παραίτηση του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου και παρά την δύσκολη κατάσταση που δημιουργήθηκε είχε την πρώτη επιτυχία του με την «επίσημη αγαπημένη», την κατάκτηση της 4ης θέσης. Το 1995 οδήγησε την Εθνική στην 4η θέση του Πανευρωπαϊκού της Αθήνας και στην πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της. Ολοκλήρωσε την παρουσία του στην Εθνική με την 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το 1996.



Το φινάλε των πάγκων
Επέστρεψε στον αγαπημένο του, Πανιώνιο (1997 έως τις αρχές της αγωνιστικής περιόδου 1998-99) και η τελευταία ομάδα, που ανέλαβε ως τεχνικός ήταν ο Ηρακλής (2000-01). Τα επόμενα χρόνια αποσύρθηκε από το «αγριεμένο πλήθος», όπως ο ίδιος έλεγε και ανέλαβε τεχνικός σύμβουλος στις ακαδημίες των Σχολών Πλάτωνα. Το 2014 είχε εργαστεί για σύντομο χρονικό διάστημα ως τεχνικός σύμβουλος στον Κολοσσό. «Το ταξίδι στον αθλητισμό είναι ωραίο και το προτείνω σε όλους», δήλωνε. «Στον αθλητισμό μαθαίνεις να κάνεις λάθη και να χάνεις». Η ακεραιότητα του χαρακτήρα του συνοψίζεται στα εξής λόγια: «Σημασία έχει όταν έρθει η ώρα να κάνεις… ταμείο, να νοιώσεις ότι δεν απεμπόλησες αρχές και συναισθήματα, ακόμα και εάν στερήθηκες καλύτερη καριέρα και χρήματα».



** Δύναμη και κουράγιο στη σύζυγο του Χάιδω και τους δύο γιούς του Κωνσταντίνο και Αλέξανδρο. Πλήθος κόσμου βρέθηκε στην κηδεία του το πρωί της Τετάρτης  (21 Οκτωβρίου για να τον αποχαιρετίσει για τελευταία φορά. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, ο Κώστας Ρήγας, ο Κώστας Μίσσας, ο Νίκος Φιλίππου, ο Φάνης Χριστοδούλου, που ήρθε από την Πάρο για να αποχαιρετίσει τον «Βούδα», αλλά και σύσσωμη η ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου.