“Εμπρός παιδιά της Πατρίδας, Η μέρα της δόξας έφθασε, Ενάντια της τυραννίας μας, Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε, Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια, Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών, Έρχονται ανάμεσά μας, Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας”.



Μετάφραση στίχων της La Marseillaise, γαλλικού εθνικού ύμνου, που ανήκει στον αξιωματικό Κλαύδιου Ιωσήφ Ρουζέ Ντελίλ και γράφτηκε στο Στρασβούργο την νύχτα της κήρυξης του πολέμου Γαλλίας - Αυστρίας 17 Απριλίου 1792.

Ο Βιλαμπλάν αρχηγός
1930 (13/7): Ο Άλεξ Βιλαπλάν είχε την μεγάλη τιμή να είναι ο αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας στον πρώτο αγώνα στην ιστορία των Μουντιάλ. Παρ' ότι χιόνιζε στο Εστάντιο Ποσίτος του Μοντεβιδέο εκείνη η μέρα ήταν «η πιο ευτυχισμένη της ζωής μου», είχε αναφέρει, καθώς οι “τρικολόρ” θριάμβευσαν του Μεξικό με 4-1. Αυτός ο ταχύς, τεχνίτης με άψογη πάσα και καλός κεφαλοσφαιριστής που αγαπήθηκε από το κοινό 14 χρόνια αργότερα, στις 26/12/1944 εκτελέστηκε από τη γαλλική Αντίσταση ως προδότης της χώρας, για συνεργασία με τους Ναζί!

Από τσικό στη Σετ στην Εθνική ομάδα
Ο Άλεξ γεννήθηκε το 1905 στην Αλγερία, ενώ έγινε ο πρώτος Αφρικάνος ποδοσφαιριστής που έπαιξε με τους “τρικολόρ”. Ξεκινήσε ποδόσφαιρο στην Σετ με τεχνικό τον Σκοτσέζο Βίκτορ Γκίμπσον. Η Νιμ το 1927 τον δελέασε δίνοντας έναν καλό μισθό και να τον πάρει στην ομάδα και δύο χρόνια το 1929 πήγε στην Ρασίνγκ Παρί. Ο Άλεξ στο Παρίσι πλούτισε και κέρδισε πολλά χρήματα, τα οποία σκορπούσε στα μπαρ, τα καμπαρέ και τον ιππόδρομο, όπου πλούτισε, χάρη των γνωριμιών που είχε κάνει στον υπόκοσμο!!

Το στημένο
* 1932: Ο αρχηγός των “τρικολόρ” πήγε στην Αντίμπ, κερδίζοντας το πρωτάθλημα στον Νότο, αλλά και το σαμπιονά νικώντας την πρωταθλήτρια του Βορρά, Λιλ. Δεν πέρασε πολύς καιρός και αποδείχτηκε πως το μπαράζ ήταν ”στημένο” και την “πλήρωσε” ο προπονητής της Αντίμπ, αλλά άπαντες ήξεραν πως ένοχος ήταν ο Βιλαπλάν και δύο παλιούς του συμπαίκτες από τη Σετ. 
Φεύγοντας από την ομάδα βρήκε πήγε στη Νις ωστόσο είχε πάρει την κάτω βόλτα. Ήταν αδιάφορος, καθώς αργούσε στις προπονήσεις με αποτέλεσμα να είναι “σκιά του εαυτού” του. Η ομάδα τον άφησε ελεύθερο και οι μόνοι που ενδιαφέρθηκαν ήταν η Μπαστιντιέν ντε Μπορντό, την οποία προπονούσε ο πρώτος προπονητής του Γκίμπσον. Εκεί έμεινε τέσσερις μήνες και έκτοτε χάθηκε... Εμφανίστηκε  στα πρωτοσέλιδα το 1935, καθώς μπήκε φυλακή για «στήσιμο» ιπποδρομιών στην Κυανή Ακτή και στο Παρίσι.

Η «γαλλική Γκεστάπο»
* 1940: Το Παρίσι έπεσε στα χέρια των Ναζί και στην άνθισε η «μαύρη αγορά» με πρωτοστάτη τον Ανρί Λαφόν, έναν επιτήδειο άνθρωπο του υποκόσμου, ο οποίος επειδή στο… μάτι της Γκεστάπο, για να τα έχει καλά μαζί τους, σκότωνε και βασάνιζε αντιστασιακούς. Η γνωριμία του Λαφόν με τον Πιέρ Μπονί (αστυνομικός διευθυντής - υποτάχθηκε λόγω διαφθοράς), έφερε κοντά τον πρώην ποδοσφαιριστή με τον Παρισινό υπόκοσμο. Δεν άργησε λοιπόν ο Άλεξ να γίνει λαθρέμπορος χρυσού, με έδρα ένα σπίτι στην οδό Λαριστόν 93, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως η έδρα της «γαλλικής Γκεστάπο». Στόχος της ήταν να πλουτίζει, πράγμα που το κατάφερνε προσφέροντας υπηρεσίες με το αζημίωτο στους Κατακτητές. Φορώντας στολές με τον αγκυλωτό σταυρό, κατέδιδαν Εβραίους και Αντιστασιακούς, αφού πρώτα τους βασάνιζαν στο υπόγειο της οδού Λαριστόν. 

Brigade Nord Africain
* 1943: Η γαλλική αντίσταση προσπαθούσε να αναδιοργανωθεί και ο Λαφόν άδραξε την ευκαιρία και σχημάτισε μια παραστρατιωτική ομάδα αποτελούμενη από εμιγκρέδες της Β. Αφρικής. Η ομάδα δημιουργήθηκε Φεβρουάριο του 1944 και ονομάστηκε Brigade Nord Africain, με σκοπό να «καθαρίσει» την περιοχή του Περιγκόρ, έχοντας αρχηγό της τον Βιλαπλάν που είχε προαχθεί σε υπολοχαγό των SS. Η BNA έμεινε στην ιστορία για τις απάνθρωπες μεθόδους της, όπως πχ, τον Ιούνιο του 1944, συνέλαβε 11 αντιστασιακούς στο χωριό Μουσιντάν ηλικίας 17 - 26 ετών, που εκτελέστηκαν με τον Βιλαπλάν όχι μόνο να δίνει τη διαταγή, αλλά να συμμετέχει και ο ίδιος στις εκτελέσεις. «Λεηλάτησαν, βίασαν, λήστεψαν, σκότωσαν και συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς για τις πιο απαίσιες εκτελέσεις», είπε ο κατήγορος του Βιλαπλάν στη δίκη του μετά τη γαλλική απελευθέρωση. «Άφησαν στάχτες και ερείπια. Ένας μάρτυρας μάς είπε είδε ο ίδιος με τα μάτια του αυτούς τους μισθοφόρους να κλέβουν κοσμήματα από τα μισοπεθαμένα θύματα τους. Ο Βιλαπλάν ήταν ανάμεσά τους, ήρεμος και χαμογελαστός… σχεδόν αναζωογονημένος».

Η πτώση
Ήταν θέμα χρόνου ο Χίτλερ να χάσει τον πόλεμο, κάτι που ο Βιλαπλάν άρχισε να καταλαβαίνει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει συμπεριφορά και να το “παίζει” καλός, αφήνοντας κάποιους αιχμαλώτους να δραπετεύσουν, αφήνοντας να εννοηθεί πως συνεργαζόταν με τους Ναζί για να σώσει συμπατριώτες του. «Ω, σε τι εποχές ζούμε! Ω, τι απαίσιες στιγμές! Σε τι σημείο έχω φτάσει, εγώ ένας Γάλλος, να φοράω γερμανική στολή!… Έχετε δει, γενναίοι μου άνθρωποι, τι φρικτά πράγματα έχουν κάνει; Δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνος γι’ αυτούς, δεν είμαι το αφεντικό τους. Θα σας σκοτώσουν. Αλλά θα προσπαθήσω να σάς σώσω, ρισκάροντας την ίδια μου τη ζωή. Έχω ήδη σώσει πολλούς: 54 για την ακρίβεια. Εσείς θα είστε ο 55ος, αν μου δώσετε 400.000 φράγκα»!
* 1944: Με τους Συμμάχους να πλησιάζουν, οι πολίτες ξεσηκώθηκαν και στρατιώτες του γαλλικού Στρατού έφτασαν στη γαλλική πρωτεύουσα για να ενισχύσουν την Αντίσταση. Τα αντίποινα στους συνεργάτες των κατακτητών ήταν αιματηρά. Η συμμορία της οδού Λιστόν οδηγήθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 1944, οι Βιλαπλάν, Μπονί και Λαφόν και άλλοι πέντε οδηγήθηκαν στο Fort de Montrouge και εκτελέστηκαν. 

Ο άνθρωπος που φόρεσε το Εθνόσημο στον πόλεμο έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. Αδίστακτος τυχοδιώκτης, εγκληματίας, φιλοχρήματος, ανελέητος και πάνω από όλα προδότης της πατρίδας του, είχε το ανάλογο τέλος.