Απλός, επιβλητικός, βαθιά αντικομφορμιστής, στρατεύτηκε στον αγώνα κάθε μορφής αναλφαβητισμού. Με μια λέξη, Δάσκαλος, από τα χέρια του πέρασαν και βγήκαν χιλιάδες επιστήμονες κάθε ειδικότητας, χωρίς ποτέ να περιφρονήσει όμως ο ίδιος τον άνθρωπο του μόχθου και της δουλειάς τον οποίο πάνω από όλα ύμνησε, χωρίς ποτέ να διαχωρίσει την πνευματική από την χειρωνακτική εργασία αντιπαλεύοντας εκείνες τις σημερινές τις τόσο στερεότυπες και τοξικές «αξίες» που διακρίνουν και διαιρούν τους ανθρώπους, αποτελώντας τη κοινωνική βάση κάθε φασίζουσας νοοτροπίας.

Δωρικός και τόσο δοτικός, μπορούσε να συζητήσει με τους πάντες. Πέρα από ακάματος δάσκαλος υπήρξε άνθρωπος του Πολιτισμού, εργάτης και μύστης αυτού, ατέλειωτες οι δημοσιεύσεις του, τα επιστημονικά συνέδρια στα οποία είχε λάβει μέρος, αναζητούσε με πάθος τη γνώση, ενώ τη μετέδιδε με ακόμα μεγαλύτερο.

Σε καιρούς κραυγαλέας εμπορευματοποίησης της μόρφωσης, ακατάσχετης φροντιστηριοποίησης (ο τελευταίος όρος είναι δικός του) παρέδιδε δωρεάν μαθήματα μαζί με μαθήματα ήθους, χωρίς να λογαριάζει ώρες, μέρες, στιγμές.

Αφουγκράζονταν τον κοινωνικό πόνο και ήταν πάντα πλάι στον αδύνατο με ανιδιοτέλεια άνθρωπο χωρίς ίχνος έπαρσης, ματαιοδοξίας.

Οικολόγος με έντονες περιβαλλοντολογικές ευαισθησίες και αγωνίες για το μέλλον του πλανήτη, μάχιμος ακτιβιστής.

Ευθύς και για αυτό αυθεντικός, ανεπιτήδευτος, απαλλαγμένος από τη μικροαστική γάγγραινα της εποχής που θέλει τον άνθρωπο να στρογγυλεύει τα πράγματα και να μην αναζητά την ουσία των πραγμάτων και τις αιτίες αυτών όποτε δεν τον βολεύει. Απέναντι σε αυτή τη σύγχρονη πανούκλα ο ίδιος έλεγε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη χωρίς να λογαριάζει κόστος.

Προσπαθήσαμε να τον περιγράψουμε όμως η μελάνη έχει τα όριά της, ο συμβατικός μας λόγος έχει ακόμα μικρότερα όρια δεν μπορούμε να τον περιγράψουμε, αποτύχαμε γιατί υπήρξε ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ.

Το μόνο που μπορούμε να σας πούμε μετά την αποτυχημένη μας προσπάθεια, είναι το όνομά του: ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΣΚΟΣ.

Ο μαθητής του

Πάζιος Κώστας