Αδρομερής θεώρησις του Προβλήματος της Παιδείας καταπείθει ότι η υποβάθμισις της με καίρια συμπτώματα τον καθορισμόν του σκοπού, το πρόβλημα γλώσσης και οργανώσεως της σκέψεως των μαθητών κατέστη εμφανές ήδη από της γενομένης το 1976 «μεταρρυθμίσεως». Με τας γενομένας δ’ έκτοτε αλλαγάς απέπληξεν εις την δυσάρεστον κατάστασιν της εποχής μας.
Εκ δημοσιευμάτων του Τύπου πληροφορούμεθα ότι εξαγγέλονται και νέαι αλλαγαί, όπως η αλλοίωσις του χαρακτήρος της διά της εισαγωγής της Πολυπολιτισμικής Αγωγής, η μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών εις Θρησκειολογίαν, η κατάργησις των εθνικών και θρησκευτικών εορτών, η αλλαγή του συστήματος εξετάσεων, η από του Δημοτικού Σχολείου εισαγωγή του μαθήματος… της σεξουαλικής αγωγής.
Αι εις την Χώραν μας γενόμεναι «μεταρρυθμίσεις» απεμπόλησαν τα σταθερά ερείσματα της Παιδείας, τα οποία συνιστούν τον θησαυρόν του Έθνους μας. Εν ονόματι της «προόδου» και του «εκδημοκρατισμού» επεχειρήθη η οικοδόμησις μιας δήθεν «προοδευτικής» Παιδείας χωρίς έρμα, χωρίς πνευματικόν βάθρον, χωρίς κοινωνίαν με την Πίστιν, με τα ιδανικά, με τους πόθους της Εθνικής ολότητος.
Επειδή εις την ιδίαν ατελέσφορον γραμμήν στοιχούν και αι νέαι εξαγγελίαι της Πολιτείας, διαγραμματικώς σημειώνονται απλά και δοκιμασμένα μέτρα διά την υπέρβασιν της κρίσεως, την έξοδον της Παιδείας από την σημερινήν υποβάθμισιν και την κατ’ επίγνωσιν ανοδικήν πορεία της, ήτοι:
1. Καθορισμός του σκοπού της Αγωγής με σαφήνειαν και πληρότητα διά την παροχήν Παιδείας ελληνοκεντρικής με ευρωπαϊκόν προσανατολισμόν.
2. Κατάρτισις αρτίων αναλυτικών προγραμμάτων με έξαρσιν της γλωσσικής συγκροτήσεως των μαθητών και της παροχής στοιχείων, διασφαλιζόντων την διατήρησιν και τόνωσιν της εθνικής μας (Ελληνορθοδόξου) φυσιογνωμίας, παραλλήλως προς την προσφοράν των απαραιτήτων επιστημονικών γνώσεων.
3. Συγγραφή και έκδοσις διαδακτικών βιβλίων καταλλήλων, με ακρίβειαν επιστημονικήν, παιδαγωγικώς ευμεθόδων, με άρτιαν γλωσσικήν διατύπωσιν, χωρίς υπεραπλούστευσιν, την οποίαν και οι μαθηταί αποστέργουν, η πολυπλόκους μαιάνδρους δοκησισοφίας και προ παντός χωρίς ιδεολογικάς ακρότητας ή κομματικάς ακροβασίας.
4. Οργάνωσις των παντός τύπου Σχολείων της Γενικής Εκπαιδεύσεως με σταθεράν διοίκησιν, αρτίαν εποπτείαν, επαρκή καθοδήγησιν, διακριτικόν έλεγχον, αντικειμενικήν διαδασκόντων και διαδασκομένων αξιολόγησιν.
5. Αναβάθμισις του εκπαιδευτικού λειτουργού με αξιοκρατικήν υπηρεσιακήν ανέλιξιν διά την ανάκυησιν του κύρους του, την παγίωσιν της κοινωνικής του αποδοχής, την πρόσκτησιν της απαραιτήτου καταρτίσεως, επιστημονικής και παιδαγωγικής, και τον διαρκή πλουτισμόν της διά την ανταπόκρισιν εις τας ηυξημένας υποχρεώσεις του.
Η Παιδεία είναι υπόθεσις εθνική και προϋπόθεσις προόδου του λαού μας. Η μόρφωσις της νέας γενεάς συνδέεται με την υπόστασιν του Έθνους. Η σημερινή κρίσις εις την Εκπαίδευσιν πρέπει να υπερνικηθή το ταχύτερον και η νίκη αυτή θα είναι η καλυτέρα εξ’ όλων, απαρχή διά να έχη πρακτικά αποτελέσματα οποιαδήποτε άλλη εθνική επιτυχία.
Περαιτέρω πειραματισμοί είναι ανεπίτρεπτοι. Το Έθνος διά να επιβιώση και να ακτινοβολήση χρειάζεται Παιδείαν με θεμέλιον και προοπτικήν, Παιδείαν προσφέρουσαν γνώσεις και καλλιεργούσαν ιδανικά. Το ως σχήμα λόγου εις άλλας περιστάσεις λεγόμενον «Οι καιροί ου μενετοί» εις την εποχήν μας περί της Παιδείας προκειμένου έχει έκτακτον την επικαιρότητά του.
Μετά πλείστης τιμής
Παναγιώτης Κων. Βλάχος
τ. Γεν. Επιθεωρητής Μ. Εκπ/σεως
