Στις 15/12, πριν 45 χρόνια, ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη (και μοναδική) ελληνική ομάδα που αγωνίστηκε σε τελικό Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Ο Τάκης Οικονομόπουλος, ο σπουδαίος πορτιέρο της ομάδας επαναφέρει στη μνήμη του τις σπουδαίες διπλές αναμετρήσεις με τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο (αποσπάσματα από το sport24).



Στις 2 Ιουνίου 1971, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε στο “Γουέμπλεϊ” τον Άγιαξ στον τελικό του Πρωταθλητριών. Ηττήθηκε από την παρέα του Κρόιφ με 2-0, όμως η ιστορία είχε γραφτεί: το “τριφύλλι” ήταν και είναι η μοναδική ελληνική ομάδα, που έπαιξε σε ευρωπαϊκό τελικό. Λίγους μήνες μετά, έγινε ο μοναδικός ελληνικός σύλλογος που αγωνίστηκε στον τελικό του Διηπειρωτικού. Εκεί αντιμετώπισαν την Νασιονάλ από την Ουρουγουάη σε διπλό παιχνίδι (1-1 στο “Γ. Καραϊσκάκης” και ήττα με 2-1 στο “Σεντενάριο”).

Το Διηπειρωτικό έχει εξελιχθεί στο Μουντιάλ Συλλόγων με την προσθήκη περισσότερων ομάδων, όμως το 1960, που ξεκίνησε έφερνε αντιμέτωπες τις Πρωταθλήτριες Ευρώπης και Ν. Αμερικής. Από το 1960 - 1979, οι φιναλίστ έδιναν δύο παιχνίδια εντός και εκτός και αν τα αποτελέσματα ήταν ίδια (ανεξαρτήτως διαφοράς τερμάτων), παιζόταν και τρίτο παιχνίδι. Από το 1980 - 2004, μεταφέρθηκε στην Ιαπωνία και παιζόταν σε μονό τελικό στο Τόκιο και τα τρία τελευταία χρόνια στην Γιοκοχάμα, ενώ το 2005 ο θεσμός καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από το FIFA Club World Cup.



Παναθηναϊκός αντί Άγιαξ

Ο κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Άγιαξ αρνήθηκε να συμμετάσχει με αιτιολόγηση το σκληρό παιχνίδι των Ουρουγουανών, ενώ ο Οικονομόπουλος έδωσε μια άλλη εκδοχή: «Οι Τουπαμάρος είχαν απειλήσει ότι θα πραγματοποιούσαν χτύπημα κατά της ολλανδικής ομάδας, αν ταξίδευαν στο Μοντεβιδέο». Οι Τουπαμάρος ή MLN (Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα) ήταν οργάνωση αντάρτικου πόλης, που έδρασε στην Ουρουγουάη τις δεκαετίες '60 και '70. Έτσι, η UEFA απευθύνθηκε στον Παναθηναϊκό και οι “πράσινοι” αποδέχτηκαν με χαρά την πρόσκληση.

Γιορτινή διάθεση

Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στις 15/12/1971 στο “Γ. Καραϊσκάκης”, και όχι στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για εισπρακτικούς λόγους, όπως είπαν, όμως ο Οικονομόπουλος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «Η επιλογή του “Γ. Καραϊσκάκης”, έγινε επειδή η UEFA έκρινε ακατάλληλη τη Λεωφόρο». Το ματς έγινε μεσημέρι, όμως από τις 10 π.μ. άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι φίλαθλοι και την ώρα του αγώνα, το στάδιο ήταν κατάμεστο από 55.000 περίπου θεατές.

Ισοπαλία-σκληρό ματς

Οικονομόπουλος: «Ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος, υπήρχαν και φίλαθλοι από άλλες ομάδες, το πράσινο χρώμα κυριαρχούσε παντού. Ήταν μια ημέρα χαράς και τιμής όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο (…). Ξεκινήσαμε δυνατά, παίξαμε καλά, είχαμε ευκαιρίες, αλλά δεν κάναμε γκολ… Στην επανάληψη, προηγηθήκαμε με τον Φυλακούρη, όμως μάς ισοφάρισαν αμέσως με τον Αρτίμε: Μεγάλος επιθετικός, ειδικά στις κεφαλιές».

Η Νασιονάλ επιβεβαίωσε τους φόβους για το σκληρό παιχνίδι μόλις στο 18’, όταν ο Ουμπίνια έβγαλε εκτός αγώνα τον Σάκη Κουβά! Στο 59’, ο Μοράλες έσπασε την κνήμη του Γιάννη Τομαρά με δολοφονικό μαρκάρισμα! Ο Βραζιλιάνος διαιτητής Νέτο τον απέβαλλε με κόκκινη κάρτα, αλλά το κακό είχε γίνει. Όχι για την εξέλιξη του ματς, αλλά για την καριέρα του παίκτη, που δεν επανήλθε ποτέ. Ελευθεράκης και Αντωνιάδης έκρυψαν τα πρόσωπά τους με τα χέρια, μην αντέχοντας να βλέπουν τον συμπαίκτη τους, ο οποίος μεταφέρθηκε εκτός πάνω σε φορείο. Στη συνέχεια, ο Παναθηναϊκός προσπάθησε για τη νίκη, δεν σκόραρε και ο πρώτος τελικός έληξε με 1-1.



Οι συνθέσεις (15/12/1971)

Παναθηναϊκός - Νασιονάλ Μοντεβιδέο 1-1: (48’) Φυλακούρης - (51’) Αρτίμε.
Παναθηναϊκός (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Τομαράς (59’ Βλάχος), Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Φυλακούρης, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς (18’Δεληγιάννης).
Νασιονάλ (Ουάσινγκτον Ετσαμέντι): Μάνγκα, Μάσνικ, Μπλάνκο, Ουμπίνια, Μπρουνέιγ, Μοντέρο Καστίγιο, Κουμπίγια, Μανέιρο, Εσπάραγο (70’Ντουάρτε), Αρτίμε, Μοράλες

Πούσκας: «Σκληροί, αλλά θα πάμε»

Μετά τον αγώνα, όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι καυτηρίασαν το αντιαθλητικό παιχνίδι της Νασιονάλ και ακούστηκε μέχρι και η προτροπή να μην πάει η ομάδα στην Ουρουγουάη. Ο προπονητής των “πράσινων”, ο μεγάλος Φέρεντς Πούσκας, είχε δηλώσει: «Το δεύτερο ματς ίσως να είναι ακόμα πιο σκληρό, αλλά θα πάμε στη Ν. Αμερική, γιατί αυτή είναι η ποδοσφαιρική μας παιδεία. Σίγουρα δεν μας άρεσαν πολλά από όσα συνέβησαν σήμερα, αλλά δεν έχει νόημα να ανοίγεις την ομπρέλα μετά τη βροχή».

Έτσι λοιπόν, η αποστολή του Παναθηναϊκού πέταξε στο Μοντεβιδέο για το δεύτερο παιχνίδι, με μια κλιματική αλλαγή - πραγματικό σοκ! Θυμάται ο Οικονομόπουλος: «Όταν αναχωρήσαμε από την Αθήνα, είχε χιονίσει. Και όταν φτάσαμε στην Ουρουγουάη, η θερμοκρασία ήταν 42 βαθμοί Κελσίου, υπό σκιά! Πήγαμε να κάνουμε προπόνηση και ήταν τέτοιος ο καύσωνας, που δεν μπορούσαμε να τρέξουμε!»

“Κλοπή” στην Ουρουγουάη

Το στάδιο “Σεντενάριο” όπου το 1930 η Ουρουγουάη κατέκτησε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας, φιλοξένησε τον αγώνα. «Οι κερκίδες ήταν κατάμεστες (63.000 φίλαθλοι), υπήρχε παλμός, ενθουσιασμός, χωρίς παρατράγουδα, με εξαίρεση μια πέτρα που με πέτυχε στην πλάτη (!).  Το θέμα ήταν ότι μας στέρησαν το τρόπαιο ή έστω την πιθανότητα να το διεκδικήσουμε, ίσως και σε τρίτο παιχνίδι, αφού το δεύτερο γκολ (2-0) δεν μπήκε ποτέ. Είχα αποκρούσει τη μπάλα, που στη συνέχεια χτύπησε στο δοκάρι και μετά την απομάκρυνε ο Καψής. Δεν πέρασε ποτέ τη γραμμή, αλλά ο διαιτητής έδειξε σέντρα», θυμάται απογοητευμένος ο Οικονομόπουλος.



Επιβράβευση, το χειροκρότημα

Οι φίλαθλοι της Νασιονάλ αναγνώρισαν την προσπάθεια των παικτών του Πούσκας και τους χειροκρότησαν θερμά μετά τη λήξη του αγώνα. Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η συμμετοχή (μοναδική μέχρι σήμερα ελληνικής ομάδας) των "πράσινων" στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Δυο παιχνίδια, πέντε γκολ, δυο σκόρερ! Τα 3 τέρματα της Νασιονάλ πέτυχε ο Αρτίμε, και τα 2 του Παναθηναϊκού ο Φυλακούρης.

Οι συνθέσεις (28/12/1971)

Νασιονάλ - Παναθηναϊκός 2-1: (34’, 75’) Αρτίμε /  (89’) Φυλακούρης.
Νασιονάλ (Ετσαμέντι): Μάνγκα, Μάσνικ, Μπρουνέιγ, Ουμπίνια, Μοντέρο Καστίγιο, Μπλάνκο, Κουμπίγια (81’Μουχίκα), Μανέιρο, Εσπάραγο, Αρτίμε, Μαμέγι (81’ Μπαρένιο)
Παναθηναϊκός (Πούσκας): Οικονομόπουλος, Μητρόπουλος, Καψής, Σούρπης, Αθανασόπουλος, Καμάρας (50’ Φυλακούρης), Ελευθεράκης, Δημητρίου, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς.