Ο Σλουμπ που έλαβε κατά τύχη το γελοίο παρατσούκλι του από έναν αστυφύλακα, πορεύεται στον κόσμο του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου όπως μέσα σ' ένα όνειρο. Σαν ήρωας παραμυθιού, αγνός και αθώος, που παρά τις αντιξοότητες και τη φρίκη, δεν χάνει ποτέ την πίστη του στην ομορφιά και την ειρήνη. Αρχικά καλείται να διοικήσει μια περιφέρεια της γαλλικής επαρχίας όπου θα ζήσει ειδυλλιακά, κατορθώνοντας ωστόσο να λάβει και τις πιο δίκαιες αποφάσεις σε προβλήματα του μικρόκοσμού του.

Όταν αργότερα μεταφέρεται στο πεδίο της μάχης και βρίσκεται μέσα στην κόλαση του πολέμου, μοιάζει να χάνει προσωρινά την πίστη του στην καλοσύνη του κόσμου, όμως παρ' όλα αυτά διατηρεί την ανθρωπιά του. Η λήξη του πολέμου βρίσκει έναν κόσμο κατεστραμμένο, παρόλα αυτά ο Σλουμπ συνεχίζει να διατηρεί το χιούμορ και τη θετικότητά του. Μέσα απ’ αυτό το «σλουμπιανό» όλα θα πάνε καλά, ο Γκριμ θα γράψει ένα έργο το οποίο λες και έπρεπε να κυνηγηθεί και να ξεχαστεί ως αντίβαρο για την αθωότητα και τον φιλειρηνισμό του ώστε στο τέλος να δικαιωθεί.

Ένα έργο που κάηκε απ’ τους Ναζί και έμεινε στο περιθώριο για πολλά χρόνια, γραμμένο με απλότητα, ομορφιά και παραμυθένια αύρα, με πρωταγωνιστή έναν αξέχαστο ήρωα, μια κωμικοτραγική διασταύρωση του Σβέικ, των ηρώων του Βάλζερ και των διαχρονικών ξένων του Γιόζεφ Ροτ. Σύμβολο του ουμανισμού, υγιής διασταύρωση της ανθρώπινης λογικής και του ανθρώπινου συναισθήματος που γέρνουν πάντοτε προς την πλευρά της καλοσύνης και της ομορφιάς.