Ένας απ’ τους αγαπημένους καλλιτέχνες του Kevin Morby είναι ο Lou Reed. Απ’ αυτόν, προφανώς, έχει πάρει αυτό το cool ύφος όταν τραγουδάει. Απ’ αυτόν, επίσης, έχει υιοθετήσει τη φιλοσοφική πόζα ενός πανόπτη αφηγητή όταν στιχουργεί για τις σύγχρονες πόλεις και τη ζωή τους, για τον έρωτα, τον θάνατο, τη χαρά και την απώλεια.

Στον τέταρτο δίσκο του, κι έχοντας πάντοτε στο πλευρό του τον Reed καθώς και τα δοκίμια του Ζίμελ για την αισθητηριακή αντίληψη του ατόμου μέσα στη σύγχρονη πόλη, ο Morby δημιουργεί ένα μουσικό δοκίμιο για τον άνθρωπο του σήμερα. Ένα δοκίμιο που πατάει γερά στις rock καταβολές της Αμερικής των seventies και eighties για να μιλήσει για το τώρα. Ένα διαχρονικό τώρα, ένα γίγνεσθαι το οποίο επιφανειακά μοιάζει να επιδέχεται συνεχείς μεταβολές αλλά στον πυρήνα του ταλανίζεται απ’ τα ίδια ακριβώς ερωτήματα που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ένα δοκίμιο, τέλος, που εδώ, στο City Music, μοιάζει ν’ αγγίζει κορυφή.