Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

ΒΙΒΛΙΟ. Αριθμός 11, του Jonathan Coe (Πόλις, 528 σελ.)

771

Ένας αριθμός αποτελεί τον συνδετικό κρίκο-λες και έχει μαγικές, μεταφυσικές ιδιότητες- που ενώνει όλα τα κομμάτια του πάζλ του σύγχρονου κόσμου που περιγράφει ο Κόου: απ’ την παράνομη μετανάστευση νεκροζώντανων υπάρξεων μέχρι την παράνοια των κάθε λογής τηλεοπτικών Survivor και απ’ τα ινστιτούτα που μετράνε το πόσο αποδοτική και εμπορική είναι η απόλαυση μέχρι τα γοτθικά, βικτωριανά τέρατα που κατοικούν στον όροφο ενός πολυτελούς υπογείου βγαλμένου απ’ τη φαντασία του Λάβκραφτ, ο αριθμός 11 είναι πανταχού παρόν για να ενώσει τις αφηγήσεις, να διαπλέξει τις ιστορίες, να υφάνει κι άλλες μέσα απ’ τις σάρκες τους, να διαδραματίσει τον ρόλο μιας «σταθεράς» στην οποία θ’ ανατρέχει συνεχώς ο συγγραφέας για να ξαναβρίσκει τον δρόμο του.

Ο καλός, πολιτικός και σατιρικός Κόου, γνήσιος και άξιος απόγονος ενός Σουίφτ, ενός Πόπερ, ενός Φίλντινγκ, ενός Στερν, είναι και πάλι εδώ. Με πένα κάπως κουρασμένη, σε σημεία απλοϊκή, λες και έχει αφοσιωθεί στο γράψιμο μυθικών παραβολών για εφήβους, παραμένοντας όμως εξίσου αιχμηρός και καυστικός, στρέφοντας τα βέλη του στα κακώς, πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά και κοινωνικά, κείμενα της βρετανικής κοινωνίας. Και για να το κάνει αυτό, ζητάει τη συνδρομή των ηρώων του στο αλησμόνητο αριστούργημά του, Τι Ωραίο Πλιάτσικο, επαναφέροντας στο προσκήνιο τη διαβολική, απέθαντη και βαμπιρική οικογένεια των Γουίνσο, άμεσος εκφραστής της στυγνής θατσερικής κοινωνίας τότε και ενσαρκωτής του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, του άκρατου, σχεδόν ρατσιστικού, συντηρητισμού σήμερα. Ο Κόου (είπαμε) είναι και πάλι εδώ. Και δεν αστειεύεται καθόλου μέσα απ’ τα αστεία του…