Ανατρεπτικός, αιρετικός αλλά και… επιθετικός.  Ο Πρόεδρος του κόμματος "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ", Θάνος Τζήμερος, επισκέφθηκε την Ευρυτανία και παραχώρησε μία αποκλειστική συνέντευξη στα «Ευρυτανικά Νέα».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

■Κύριε πρόεδρε, σας καλωσορίζουμε στα "Ευρυτανικά Νέα" αλλά σας καλωσορίζουμε και στο Καρπενήσι, γιατί σήμερα βρίσκεστε εδώ στο Καρπενήσι με την οικογένειά σας για το τριήμερο. Έχετε ξανάρθει εδώ; Τι ξεχωρίζετε στην Ευρυτανία;

Έχω έρθει αρκετές φορές, γοητευμένος από το παρθένο περιβάλλον και την άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου. Έχω κάνει στο παρελθόν πεζοπορία και rafting στον Ταυρωπό. Δυστυχώς στην Ευρυτανία το σφρίγος της φύσης βρίσκεται σε θλιβερή αντιδιαστολή με τη γήρανση του πληθυσμού. Αν η Ελλάδα δεν ήταν υποδουλωμένη στον κρατισμό, η Ευρυτανία θα «πετούσε».

 ■Σας έχουν χαρακτηρίσει δεξιό, κεντροδεξιό, ακόμη και αριστερό. Ποια είναι λοιπόν η δική σας πολιτική φιλοσοφία την οποία προφανώς προτείνετε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και μπορείτε να μας πείτε κάποιες χώρες που εφαρμόζουν το πολιτικό σας αφήγημα;

Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, οι κομματικές ταμπέλες ήταν για «ξεκάρφωμα» με διακομματική επιδίωξη τη ληστεία των φορολογουμένων. Είναι φυσικό να δυσκολεύονται να μας κατατάξουν κάπου, διότι είμαστε εναντίον και της σοσιαλίζουσας κλεπτοκρατικής δεξιάς και της παλαιολιθικής φασιστικής αριστεράς. Πιστεύουμε στην ελεύθερη οικονομία, με το κράτος σε ρόλο διαιτητή του παιχνιδιού, όχι παίκτη ή, ακόμα χειρότερα, αντίπαλου της ιδιωτικής οικονομίας. Μικρό, επιτελικό, σύγχρονο κράτος με χαμηλούς φόρους, απλή και σταθερή νομοθεσία, γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης, ελευθερία στο επιχειρείν, φιλελεύθερη οικονομία και κοινωνία, χωρίς κρατικά ή κομματικά «νταβατζηλίκια» - αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας. Όλες οι χώρες που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της ανάπτυξης και θεωρούνται παράδεισος των επενδύσεων αυτό το μοντέλο υιοθέτησαν. Από την Ελβετία μέχρι τη Σιγκαπούρη. Κι από την Αυστραλία μέχρι την Εσθονία. Όταν ευημερούν οι πολίτες ευημερεί και το κράτος.

 ■Έχετε μία φιλοσοφία που είναι υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ξέρετε ότι με τις απόψεις σας ίσως τρομάζετε ένα μεγάλο κομμάτι -ψηφοφόροι- του ελληνικού λαού που είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Το μέλλον των Δ.Υ. με καχεκτική ιδιωτική οικονομία είναι εφιαλτικό. Θα καταλήξουν με μισθούς 150 ευρώ. Μόνο ένας δυνατός ιδιωτικό τομέας μπορεί να δίνει φόρους που να συντηρούν αξιοπρεπείς αμοιβές στο Δημόσιο. Ένας άνθρωπος που σήμερα μαραζώνει σε ένα δημόσιο γραφείο θα μπορεί σε μια οικονομία που αναπτύσσεται με καλπασμό να βρει πολύ καλύτερη δουλειά με πολλά περισσότερα λεφτά, στον ιδιωτικό τομέα. Ποτέ δεν κατάλαβα τα στεγανά μεταξύ Ιδιωτικού και Δημοσίου. Οφείλει να είναι αποδοτικός και ο ένας και ο άλλος. Οι ικανοί Δ.Υ. μόνο με κυβέρνηση «Δημιουργίας» θα αμειφθούν για τους κόπους τους. Πείτε μου όμως, γιατί θα πρέπει ο φορολογούμενος να συντηρεί με το αίμα του οργανισμούς που δεν παράγουν τίποτε και στρατιές σφραγιδοκρατόρων, που διορίστηκαν με βουλευτικά σημειώματα του τύπου «δεν κάνει για τίποτε, βολέψτε τον κάπου»;

■Από πολλούς θεωρείστε ως αιρετικός πολιτικός.

Και όντως είμαι. Διότι η «πολιτική ορθοδοξία» στην Ελλάδα είναι το πελατειακό σύστημα: τι μου δίνεις για να σε ψηφίσω. Η «Δημιουργία, ξανά!» είναι το μόνο κόμμα που δεν υπολόγισε πολιτικό κόστος και δεν χάιδεψε αυτιά, λέγοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις, στην αρχή, θα μας ξεβολέψουν όλους. Όμως σε λίγο, η οικονομία θα απογειωθεί.

■Στις μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνετε και απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων;

Είναι λάθος να εστιάζουμε το θέμα στους Υπαλλήλους και όχι στο ίδιο το Δημόσιο. Το Δημόσιο πρέπει να προσφέρει σύγχρονες και ποιοτικές υπηρεσίες στον πολίτη με το λιγότερο δυνατόν κόστος. Αυτό σημαίνει δομικό εκσυγχρονισμό με υιοθέτηση της Πληροφορικής παντού. Είναι αυτονόητο ότι όταν όλα είναι μηχανογραφημένα χρειάζεσαι περισσότερους επιστήμονες πληροφορικής και λιγότερους έως καθόλου γραμματείς, κλητήρες και παρατρεχάμενους. Προσλαμβάνεις τους μεν, απολύεις τους δε. Ένα υγιές Δημόσιο θα πρέπει να προσλαμβάνει και να απολύει συνεχώς: ανάλογα με τις ανάγκες του και την εξέλιξη της τεχνολογίας.

■Δηλαδή θα καταργούσατε την μονιμότητα των Δ.Υ.;

Δεν υπάρχει τίποτε μόνιμο σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, ούτε είναι δυνατόν να πληρώνει ο φορολογούμενος επαγγέλματα που έχουν απαξιωθεί από την τεχνολογία. Η μονιμότητα καταστρέφει και τους ικανούς υπαλλήλους. Όταν ξέρεις πως ό,τι και να κάνεις ή να μην κάνεις, κανένας δεν σε ξεκουνάει από την καρέκλα, δεν έχεις κίνητρο. Οι καλοί Δ.Υ. θα πρέπει να αμείβονται καλά και να προχωρούν, ενώ οι ανεπαρκείς ή οι αδιάφοροι να φεύγουν. Το Δημόσιο δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, ούτε άσυλο ανιάτων.

■Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ελληνικό λαό και τον τρόπο που ψηφίζει; Πολιτικοί σας αντίπαλοι τον λένε “κυρίαρχο λαό”, πρόσφατα από τον κύριο Τσίπρα ακούσαμε ότι είναι και “ετερόκλητος όχλος”, άλλοι ισχυρίζονται το: “ο λαός στην εξουσία”, άλλοι ότι “μαζί -με το λαό- τα φάγαμε” κλπ. Εσείς τι λέτε;

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι καθηλωμένοι σε μια διαρκή παιδική πολιτική ηλικία. Θέλουν ένα κράτος - πατερούλη να τους πάρει από το χέρι και να τους εξασφαλίσει μόνιμη δουλειά με πολλά λεφτά και ελάχιστη προσπάθεια. Κι όταν τους προδώσει ο ένας είναι έτοιμοι να πέσουν στην αγκαλιά του άλλου, αρκεί να τους υποσχεθεί περισσότερα. Τους λες ότι δεν έχουμε μέλλον ως έθνος συνταξιούχων, κι ενώ συμφωνούν ψάχνουν κανένα παράθυρο για σύνταξη από τα 50 με αναγνώριση πλασματικών ετών ασφάλισης. Έτσι, δίνουν την ευκαιρία στους λαϊκιστές να κολακεύουν τις αδυναμίες τους και να τους κλέβουν - αρχικά την ψήφο και μετά τον φόρο. Ή να δανείζονται για να μοιράζουν λεφτά φεσώνοντας τις επόμενες γενιές. Το σύστημα αυτό το ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ, πήρε τη σκυτάλη η ΝΔ, και η Αριστερά πλέον έδωσε ρεσιτάλ απάτης. Όμως οι Έλληνες ξεχνούν γρήγορα. Και είναι έτοιμοι να μαυρίσουν τον χθεσινό απατεώνα για να ψηφίσουν τον προχθεσινό! Η πολιτική ενηλικίωση συνεπάγεται ευθύνη. Κι ο μέσος Έλληνας με την ευθύνη έχει αλλεργία.

■Όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά και πιο πριν ακούμε στην Ελλάδα συνέχεια για σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα. Οικονομικά, Πολιτικά, ιδιωτικά κλπ. Υπάρχει τρόπος η Ελλάδα να θωρακιστεί από τις "προκλήσεις" και τους "επιτήδειους";

Βεβαίως, κι ο τρόπος είναι μόνο θεσμικός. Όταν παραγράφεται το αδίκημα του υπουργού, δεν κάνεις τα στραβά μάτια για να λαδωθεί; Όταν δεν υπάρχει διαφάνεια στο Δημόσιο, δεν δίνεις χώρο στα τρωκτικά; Στην Ελλάδα ο νόμος λειτουργεί α λα καρτ. Αν ξεδιπλώσεις κομματική σημαία, και έγκλημα να κάνεις, δεν σε αγγίζει κανένας. Κι αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα. Η ανυπαρξία συνταγματικού δικαστηρίου, για παράδειγμα, δίνει το περιθώριο στη Βουλή να ψηφίζει αντισυνταγματικούς νόμους και στην κυβερνηση να εκδίδει συνεχώς προεδρικά διατάγματα, παρακάμπτοντας τη νομοθετική λειτουργία. Ταυτόχρονα η κομματική κάλυψη δίνει την ευκαιρία στους κομματικούς τραμπούκους να καταργούν τον νόμο καταλαμβάνοντας δημόσια κτήρια, αποκλείοντας δρόμους, απαγορεύοντας σε ανθρώπους να πάνε στη δουλειά τους ή παραλύοντας με παράνομες απεργίες τη χώρα. Η Αριστερά επέβαλε τον τραμπουκισμό ως πολιτική πράξη. Μετά την μιμήθηκαν και οι υπόλοιπες «δημοκρατικές δυνάμεις».

■Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο σκάνδαλο Νovartis. Πώς σχολιάζετε όλα όσα, αποσβολωμένοι θα λέγαμε, βλέπουμε να διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό; Υπάρχουν πολιτικοί που τα “πήραν” στο συγκεκριμένο φαρμακευτικό σκάνδαλο;

Βεβαίως υπάρχουν. Και πολιτικοί που τα πήραν και δημόσιοι λειτουργοί που τα πήραν και γιατροί που τα πήραν. Αλλά το σύστημα έχει φροντίσει τίποτε να μην γίνεται σωστά. Ούτε η προανάκριση (το απόρρητο, υποτίθεται, υλικό της οποίας κρέμεται στα περίπτερα) ούτε η διερεύνηση, καθώς αντί για τη Δικαιοσύνη η υπόθεση παραπέμπεται στη Βουλή, ούτε η τιμωρία, καθώς τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Το σύστημα θέλει να υπάρχουν σκιές - όχι κάθαρση, ώστε να μπορεί να σπιλώνει αθώους και να καλύπτει ενόχους ανάλογα με το τι το συμφέρει. Εμείς υποστηρίζουμε ότι τα αδικήματα των πολιτικών δεν πρέπει να παραγράφονται ποτέ. Αν το κακούργημα του απλού πολίτη παραγράφεται σε 20 χρόνια, τον εγκληματία πολιτικό θα πρέπει να τον κυνηγάει η Δικαιοσύνη μέχρι τον τάφο. Διότι ο πολιτικός έχει όλα τα εργαλεία για να κουκουλώσει τις λαμογιές του. Και σε όλο το πολιτικό σύστημα επικρατεί η ομερτά. Πριν να πιάσουν τον Άκη με τη γίδα στην πλάτη, υπήρξε κανένας να μιλήσει για το όργιο μίζας που συνέβαινε επί ΠΑΣΟΚ; Κι υπάρχει κανείς που πιστεύει πως από όλους εκείνους τους κατσαπλιάδες μόνο ο Άκης μιζωνόταν; Στη Γερμανία, που λατρεύουμε να μισούμε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καθαιρέθηκε για ένα δώρο 700 ευρώ, που εδώ ούτε σε μονόστηλο δεν θα το διαβάζαμε. Η πολιτική ζωή βρίσκεται σε βαθειά σήψη, γι’ αυτό η χώρα βρίσκεται σε βαθειά παρακμή.

■Κύριε Τζήμερε, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, πώς ακριβώς δημιουργήθηκε; Από την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος; Διότι προφανώς περί αυτού πρόκειται, ωστόσο αν το δημόσιο χρεοκόπησε οι πολίτες πού φταίνε; Και τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να απεμπλακούμε σύντομα;

Η οικονομική κρίση δημιουργήθηκε διότι επί 40 χρόνια το κράτος εισέπραττε από τους φόρους 5 και ξόδευε 7. Εισέπραττε 10 και ξόδευε 15, εισέπραττε 20 και ξόδευε 30. Δανειζόμενο με υψηλό επιτόκιο αυτά που του έλειπαν. Και βέβαια τα δανεικά δεν πήγαιναν σε επενδύσεις και έργα υποδομής (δρόμους, δίκτυα κ.λπ.) αλλά στις τσέπες των επιτήδειων, σε μισθούς και συντάξεις. Μέχρι που το χρέος έγινε τόσο μεγάλο που κανένας δεν μας δάνειζε πια και ανέλαβαν να μας σώσουν εξ ανάγκης οι εταίροι. Οι πολίτες έχουν ηθική ευθύνη διότι ψήφιζαν απατεώνες. Ποινική ευθύνη δεν έχουν. Όμως η συζήτηση τού ποιος φταίει έχει ιστορική μόνο αξία. Όποιος και να φταίει, λεφτά δεν υπάρχουν και έχουν φεσωθεί μέχρι και τα δισέγγονά μας. Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται παραγωγή και επενδύσεις. Αυτές δεν γίνονται σε περιβάλλον τοξικού κρατισμού: υπερφορολόγησης και υπερρύθμισης της αγοράς. Δηλαδή, πρώτα μειώνεις φόρους, απελευθερώνεις την αγορά, καταργείς τη γραφειοκρατία, απλοποιείς το καθεστώς των αδειοδοτήσεων και ενα σωρό άλλα π.χ. ορίζεις χρήσεις γης, και ΜΕΤΑ έρχονται οι επενδύσεις. Ποτέ ανάποδα.

■Ποια φορολογία θεωρείτε λογική;

Γραμμικό φόρο χωρίς κλίμακες (flat tax) 12% για φυσικά και νομικά πρόσωπα με όλα τα έξοδα να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα. ΦΠΑ 15% και 9% στα είδη πρώτης ανάγκης. Αυτό το σύστημα που εφαρμόστηκε σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες έφερε εκρηκτική ανάπτυξη και εξαφάνισε την φοροδιαφυγή, διότι την κατέστησε ασύμφορη. Αν ΟΛΕΣ οι δαπάνες σου εκπίπτουν έχεις κίνητρο να ζητάς αποδείξεις από τους πάντες. Και αυτοί, με 12% φορολογία, δεν έχουν κανένα λόγο να μην σου δώσουν.

■Θα θέλαμε ένα σύντομο σχόλιο σας για τους πολιτικούς αρχηγούς - και τα κόμματα, κρίνοντάς τους και από τη στάση τους στην περίοδο της κρίσης. Πώς κρίνετε τον κύριο Τσίπρα, τον κύριο Μητσοτάκη, την κυρία Γεννηματά και τους άλλους. Και σας το ρωτώ διότι οι πολιτικοί αρχηγοί χαράσσουν πολιτικές που εφαρμόζονται στην ζωή των Ελλήνων.

Ο Τσίπρας είναι ένας σπάνιος συνδυασμός ηλιθιότητας, ανηθικότητας, ασχετοσύνης, αμορφωσιάς, απατεωνιάς, θράσους, ξετσιπωσιάς αλλά και ενδοτικότητας για να μη χάσει την καρέκλα. Τέτοια "τοξικά" γεννιούνται μία φορά κάθε χίλια χρόνια.

Ο Καμμένος είναι ταιριαστό ζευγάρι με τον Τσίπρα. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Ως κωμικοί της γκάφας θα έκαναν λαμπρή καριέρα στο Χόλιγουντ. Δυστυχώς μάς οδηγούν σε εθνικό όλεθρο.

Ο Κυριάκος είναι ένας ευπρεπής πολιτικός με μεταρρυθμιστικές ιδέες που προσπαθεί να κουμαντάρει «με το σεις και με το σας» ένα θηριοτροφείο: ένα μπλε ΠΑΣΟΚ ποτισμένο με την πελατειακή αντίληψη. Νομίζει ότι θα κάνει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά, ενώ και στο κόμμα του και στη Δημόσια Διοίκηση θα πρέπει να διαλύσει πτηνοτροφεία ολόκληρα. Θα ήταν καλός σε έναν ακαδημαϊκό χώρο, η ελληνική πραγματικότητα όμως, τουλάχιστον σ΄ αυτή τη φάση της ιστορίας μας, θέλει να είσαι και του σαλονιού και του λιμανιού. Στη ΝΔ υπάρχουν φιλελεύθεροι άνθρωποι με τους οποίους συμφωνούμε σχεδόν σε όλα και υπάρχουν και αμετανόητοι λαϊκιστές, καραμπινάτα λαμόγια, οι οποίοι είναι χειρότεροι κι από τους συριζαίους. Δυστυχώς τη «μάχη του καφενείου» τη δίνουν οι δεύτεροι, με το γνωστό σύστημα: άμα βγούμε εμείς, θα σε βολέψουμε. Ο Κυριάκος θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει το κόμμα του από την αρχή. Δεν το έκανε, επενδύοντας στην ενότητα των ασύμβατων και προσπαθώντας να ισορροπήσει πατώντας σε 5 βάρκες. Κυβέρνηση μπορεί να γίνει. Αποτέλεσμα πώς θα έχει με όλους αυτούς δεν ξέρω.

Η κόρη η σοσιαλίστρια, χαρακτηριστικό παράδειγμα παιδιού του κομματικού σωλήνα, κρατικοδίαιτη μια ζωή, συνταξιούχος από τα σαραντατόσα, προσπαθεί να αλλάξει ΑΦΜ στο ΠΑΣΟΚ μήπως και γλυτώσει (δηλαδή να τα κάνει πάσα σε μας) τα υπέρογκα χρέη του. Δεν έχω ακούσει ούτε μισή ενδιαφέρουσα πρόταση από όλη αυτή την πασοκική μετάλλαξη, παρά μόνο ευχές: δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια μπλα, μπλα, μπλα. Γκώσαμε.

Ο Μιχαλολιάκος (με το αρχαίο αίμα - ή μήπως ιχώρ; - να ρέει γάργαρο στις φλέβες του, γνήσιος απόγονος και σωματοτυπικά του... Κανόνος του Πολυκλείτου!) βρήκε και φύτρωσε στο κενό τάξης και ασφάλειας που δημιούργησε ο αριστερός φασισμός. Με ένα τουρλουμπούκι πολιτικών θέσεων που μόνο γέλιο προκαλούν, δυστυχώς ψαρεύει ψήφους ανάμεσα σε απελπισμένους ανθρώπους οι οποίοι κουράστηκαν να ζουν σε μια χώρα γενικευμένης ανομίας, ξέφραγο αμπέλι για κάθε ντόπια ή αλλοδαπή συμμορία. Δεν είναι ναζιστές οι ψηφοφόροι της ΧΑ. Πολίτες σε απόγνωση είναι. Όταν δεν τολμάς να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου, όπως σε πολλές περιοχές της Αθήνας, εύκολα βρίσκεις παρηγοριά στη σιδερογροθιά.

Ο Σταύρος ήταν η μεγάλη απογοήτευση. Ανερμάτιστος, ανεπαρκής, ασύμβουλος, (εαυτού ολετήρ, έλεγαν οι αρχαίοι) καταξόδεψε ένα πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο – με ό,τι καλύτερο διέθετε η ελληνική κοινωνία – προσπαθώντας να μιμηθεί τον Κουβέλη: να μη στεναχωρήσει κανέναν και να τα έχει καλά με όλους. Το Ποτάμι ξεράθηκε κι ο ίδιος κατέληξε εξαπτέρυγο της Φώφης. Το χειρότερο ήταν ότι υπονόμευσε τη διάθεση προσφοράς πολλών ανθρώπων εκτός πολιτικής που ξαναγύρισαν στον καναπέ ή στο πληκτρολόγιο των social media, μην πιστεύοντας ότι μπορεί να αλλάξει κάτι σ’ αυτή τη χώρα.

Ο Λεβέντης γραφικός ήταν, γραφικός είναι. Απλώς το σύστημα τον πουσάρισε ως μπαλαντέρ του Τσίπρα σε περίπτωση που δεν τα έβρισκε με τον Καμμένο.

Το ΚΚΕ είναι ένα φασιστικό κόμμα που επιδιώκει την επικράτηση της δικτατορίας του προλεταριάτου διά των όπλων. Ακόμα και σήμερα (http://www.kke.gr/taytothta/) διακηρύσσει ότι στην περίπτωση που το εκλέξουμε, θα καταργήσει τη Δικαιοσύνη και θα την αντικαταστήσει με λαϊκά δικαστήρια, θα καταργήσει τον στρατό και θα τον αντικαταστήσει με σώματα ενόπλων εργατών και φυσικά δεν πρόκειται να ξανακάνουμε εκλογές γιατί η πορεία προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας είναι «ανεπίστρεπτη». Το χειρότερο όλων είναι το σημείο στο oποίο επισημαίνει πως αν η Ελλάδα εμπλακεί σε πόλεμο αυτοί θα αναλάβουν αυτόνομη στρατιωτική δράση επιτιθέμενοι στην ελληνική αστική τάξη μέχρι την πλήρη ήττα της! Δηλαδή εμφύλιος, ξανά! Η αριστερά δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο. Σε ένα σοβαρό κράτος το ΚΚΕ θα ήταν εκτός πολιτικού συστήματος. Δεν ποινικοποιούνται οι απόψεις, ακόμα και αυτές, αλλά για να συμμετάσχεις στις εκλογές, θα πρέπει να σέβεσαι τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν τους δέχεσαι, δεν παίρνεις μέρος σε αυτό. Είναι τόσο απλό!

■Και φυσικά δεν εξαιρώ και εσάς ως πολιτικό αρχηγό κόμματος. Πώς λοιπόν σχολιάζετε τον εαυτό σας;

Θα με κρίνουν οι άλλοι. Αυτό που μπορώ να πω για μένα, είναι ότι είμαι αυτός που βλέπετε. Δεν προσποιούμαι, δεν προσπαθώ να περάσω ένα διαφορετικό προφίλ που ενδεχομένως θα τσίμπαγε περισσότερες ψήφους, μιλάω στα ίσια και συγκεκριμένα, είμαι ειλικρινής μέχρι κυνισμού. Ξέρεις με κάθε λεπτομέρεια το τι πιστεύω και πού θέλω να πάω τη χώρα. Μπορεί να συμφωνείς ή να διαφωνείς, αλλά δεν κρύβω τίποτε. Κι αυτό νομίζω ότι είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξει η πολιτική: να ξέρει ο πολίτης τις απόψεις των κομμάτων χωρίς «ήξεις, αφήξεις». Σιχαίνομαι την υποκρισία και το δήθεν, όχι μόνο στην πολιτική. Μ΄αρέσουν οι αριθμοί, τα μετρήσιμα στοιχεία και τα μετρήσιμα αποτελέσματα. Η δική μου ελληνικότητα είναι η ισορροπία ανάμεσα στον ορθολογισμό και το συναίσθημα, είναι ο πολίτης του κόσμου που ξανοίγεται άφοβα στους ωκεανούς γιατί έχει βαθειές ρίζες στην "αμμουδιά του Ομήρου".

■Στις επόμενες εκλογές η “Δημιουργία Ξανά”, θα συμμετέχει στις εκλογές; Και με ποιους θα μπορούσατε μετεκλογικά να συνεργαστείτε ώστε να δημιουργηθεί μια νέα κυβέρνηση κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις που ίσως θα θέσετε και εσείς;

Βεβαίως θα συμμετάσχουμε, για να δώσουμε την ευκαιρία στους πραγματικούς μεταρρυθμιστές να ψηφίσουν το κόμμα της καρδιάς τους κι όχι το λιγότερο κακό. Αν οι πολίτες της Ελλάδας μάς δώσουν τουλάχιστον 3% όπως μας έδωσαν οι πολίτες της Αττικής στις τελευταίες Περιφερειακές εκλογές, θα συνεργαστούμε με εκείνους που θα αναλάβουν την μεταρρύθμιση της χώρας εκ βάθρων ξεκινώντας από τον μεγάλο ασθενή που είναι το Δημόσιο. Το μόνο κόμμα που είναι πιο κοντά σ’ αυτή την προοπτική είναι η ΝΔ, αν ο Κυριάκος καταφέρει να απαλλαγεί από τα βαρίδια της ελαφρολαϊκής πελατειακής δεξιάς.

■Κάποιοι θεωρούν την ψήφο σε ένα μικρό κόμμα χαμένη. Τι έχετε να πείτε;

Στην πραγματικότητα η ψήφος στη «Δημιουργία, ξανά!» είναι διπλασιασμένη ψήφος. Εμείς έχουμε ένα «μπετοναρισμένο» 1,5%, ορκισμένων μεταρρυθμιστών, που δεν ψηφίζουν άλλο κόμμα, ακόμα και το πιστόλι να τους βάλεις στο κρόταφο. Αν μείνουν μόνοι τους, ναι, οι ψήφοι χάνονται. Αν στηριχθούν από άλλο ένα 1,5% του Ποταμιού, της ΝΔ ή όσων απέχουν, θα προκύψουν 10 αποφασισμένοι φιλελεύθεροι βουλευτές που θα πιέζουν συνεχώς για ουσιαστικές αλλαγές. Τι είναι προτιμότερο; Αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ με 153 ετερόκλητους βουλευτές ή κυβέρνηση συνεργασίας με 143 της ΝΔ και με 10 βουλευτές της «Δημιουργίας»; Ποια θα ήταν πιο μεταρρυθμιστική;

■Κ. Πρόεδρε, σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη αυτή και σας δίνουμε τον χώρο στην εφημερίδα μας για να έχετε τον τελευταίο λόγο.

Ελπίζω να ξαναβρεθούμε σύντομα σε μια Ευρυτανία με περισσότερους νέους που θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν, να προκόψουν και να πλουτίσουν στον τόπο τους.