Ο συγγραφέας Θάνος Κουλουβάκης γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία  -τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Ο ίδιος μας εκμυστηρεύεται: “Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου λάτρευα το διάβασμα· περνούσα ώρες ολόκληρες μπροστά από πολλά διαφορετικά βιβλία που με ταξίδευαν και μου επέτρεπαν να κάνω όνειρα... Μέσα στα βιβλία μου ονειρεύτηκα ότι ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους διαβάζω – ή ένας από αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι γράφουν γι' αυτούς που διαβάζω. Ξεκίνησα να γράφω ποιήματα όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών -τα πρωτόλεια μου ήταν σκοτεινά και πλέον μπορώ να πω ότι με τρομάζουν.

Εν τούτοις, ποτέ δεν αρνούμαι την ύπαρξή τους· αποτελούν κι αυτά ένα κομμάτι του εαυτού μου. Πλέον έχω καταφέρει να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα· η πρώτη μου ποιητική συλλογή έχει εκδοθεί και αισθάνομαι πραγματικά ευτυχισμένος. Αισθάνομαι ότι μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γίνω ένας από αυτούς τους ανθρώπους που θεωρούσα πάντοτε σπουδαίους· να γίνω συγγραφέας. Αν και βρίσκομαι ακόμα στην αρχή – διότι είμαι πολύ μικρός σε σχέση με άλλους – πιστεύω ότι έχω να προσφέρω ορισμένα πράγματα στους αναγνώστες.”

Θεραπευτήριον Μελαγχολίας                                                             

Εκεί

–στο θεραπευτήριον μελαγχολίας–

καταθέτουμε ψυχή και δάκρυα

Σκοτωνόμαστε και γεννιόμαστε

μέσα στο αίμα και τις τύψεις.

Εκεί

–στο θεραπευτήριον μελαγχολίας–

θα πεθάνουμε μόνοι.

(Κι ας ήταν πολλοί αυτοί

που έλεγαν πως μας λατρεύουν)

απ (οὖσα)

Η απουσία πονάει·

ήρεμη και μελαγχολική

μας κατασπαράσσει

– κατοικεί στους πόνους της ψυχής.

Η απουσία σου πονάει·

πονάει περισσότερο

από την «απουσία»

– γιατί είναι δικιά σου.

Η απουσία μου·

έχει γεμίσει από

αυτήν την ουσία

που ορίζεται ως «μοναξιά».

Η απουσία μας -όμως-

είναι απούσα