Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος γράφει για την ποιήτρια Νέλλη Κουμεντάκη

815

Λίγα λόγια για την ποιήτρια:

Η ποιήτρια Νέλλη Κουμεντάκη γεννήθηκε στη φιλόμουση Ζάκυνθο. Μεγάλωσε μέσα στις καντάδες και στα ποιήματα του Διονύσιου Σολωμού. 

Η γραφή της είναι λυρική – συναισθηματική. Η ποίηση της είναι υπαρξιακή και ερωτική. Η ίδια μας εξομολογήθηκε πως «μέσα από το γράψιμο μιλάω με την ψυχή μου!»

Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Επίσης έχουν διαβαστεί σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές. Τέλος, συμμετέχει σε πολλές ποιητικές – φιλολογικές βραδιές.


Μνήμες!


Και καρτερούσα,

τη στιγμή στ' απόβραδου

το βλέμμα,

  ν' ακούω τους χτύπους

της καρδιάς

  του δειλινού το γέρμα!


 

Κάτω απ' το φως,

του φεγγαριού της

θάλασσας το μελτέμι

θα σου χαϊδεύει τα μαλλιά,

μ' ένα φιλί τ' αγέρι!


 

Κι απόψε νύχτωσε νωρίς

και η μνήμη παιχνίδια παίζει

μα των ματιών σου η θωριά,

σε στοχασμούς ξεφεύγει!


 

Χάνεται στον ορίζοντα,

σε όνειρα ξεχασμένα, σε

μια μπαλάντα της στιγμής,

που γράφτηκε για σένα!


 

 

Μακρινός ορίζοντας!

Δεν ήταν τα απομεινάρια του

φεγγαριού

Που με λύγισαν

   ήταν οι θαλασσινές

ανάσες στην ακρογιαλιά.


Ήταν οι αναζητήσεις

της ψυχής μου

θα μπορούσα να την

  τραυματίσω στο μακρινό

ορίζοντα.

Περιπλανιέμαι στο άγνωστο

δραπετεύουν οι αλήθειες.

Σκαρφαλώνω

  στις αναμνήσεις

πυρωμένη φωτιά η σκέψη...

Αγκιστρωμένη στα βράχια

   η αλμύρα λυτρώνει.

Μια βουτιά και μέθυσε

   η ψυχή μου

με πρόδωσε το όνειρο.

Ήταν σύνορα απάτητα.

Είχαν απαγορευτικό.

Άδειασε η σκέψη σημάδια 

  παραίτησης.

Παρέμεινα στο λίγο που

  απέμεινε…

Στην ανάσα του φεγγαριού.

Στο αγνάντεμα της ζωής.

Στην εξαπάτηση

  του ονείρου, στο θαλασσινό αντίλαλο.

Μαγεύτηκα 

   στο άκουσμά σου…

Με πόνεσες ψυχή μου!