Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

«ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν»: διακριθέν ποίημα του Θεοφάνη Λ. Παναγιωτόπουλου

Τον περασμένο Σεπτέμβριο στον 5ο Διαγωνισμό Ελεύθερης Γραφής – Ποίησης που διοργάνωσε το site «koalakia» το ποίημα του Θεοφάνη Λ. Παναγιωτόπουλου «ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν» βρέθηκε στην τέταρτη θέση των διακριθέντων τόσο από την κριτική επιτροπή όσο και από τις ψήφους του αναγνωστικού κοινού. Το θέμα του ποιήματος είναι η τραγική και αναπόφευκτη μοίρα που οδηγεί σε μια θυσία που κανείς δεν αναγνωρίζει, ούτε ο ίδιος ο Θεός.820

Οι οχτώ πρώτες διακριθείσες συμμετοχές στην ποίηση και στα πεζά κυκλοφορούν σε συλλεκτική ανθολογία «Διαδρομές Ψυχής -διακριθείσες συμμετοχές» από τις εκδόσεις Γράφημα.

Παρατίθεται ένα απόσπασμα από το ποίημα:

“ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν”

(…)

Λυπάμαι  το φεγγάρι που

  φωτίζει την γη – μια γη.

Τρέμω το μέλλον πως

  θα με αγκαλιάσει  -ολάκερο.

Κρύβομαι από τον χρόνο

  ο οποίος στερεύει  - μονίμως.

Δίχως Εσένα! Εσένα!

 

(…)

Ύστερα τα χέρια μου

  μεταμορφώνονται σε  αγρίμια

τρυπώνουν στις τρύπιες μου

  τσέπες για να διώξουν την

  απρόσκλητη μοναξιά

που τα ρουφάει σαν

  διψασμένος δαίμονας.

 

(…)

Σ’ ένα αύριο στο οποίο

  λείπεις  συνεχώς

τα τέκνα  μας πληθαίνουν

  μέρα με τη μέρα!

Τα μαλλιά μου γέμισαν

  χιόνια απ’ τα χρόνια

κρύσταλλα κρεμάστηκαν

  από τα μάτια μου – δεν θα

  λιώσουν ποτέ όσο είσαι απών!

(…)

Οι τσέπες μου γεμίζουν

  περισσότερες τρύπες

ύστερα τα χέρια μου

  παραδίνονται  στους

  διψασμένους κισσούς

  της μοναξιάς

και ένα παιδί μας – μία πέτρα

μου φορτώθηκε στο κεφάλι –

  από τα υπόλοιπα τέκνα

  τριγύρω

καθώς έτρεχα να σε ψάχνω

  περασμένα μεσάνυχτα.

Με ταξίδεψαν κοντά σου!

Μια θυσία που ο Θεός δεν

  θέλησε ν’ αναγνωρίσει.