Μια από τις πλέον εμβληματικές γυναίκες της Εθνικής Αντίστασης, η Ναυσικά Φλέγκα-Παπαδάκη, από το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 95 ετών.
Είχε γεννηθεί στις αρχές του 1920 στο Μικρό Χωριό, όπου τελείωσε το Δημοτικό και στη συνέχεια, αντί για το Γυμνάσιο Καρπενησίου, μπήκε εσωτερική στις καλόγριες στη Γαλλική Σχολή Ζαν ντ’ Άρκ στον Πειραία για έξι χρόνια μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος και επέστρεψε στο Μ. Χωριό.
Ως νεαρή ΕΠΟΝίτισσα προσέφερε σπουδαίο έργο στη δοκιμαζόμενη από την πείνα Ευρυτανία, οργανώνοντας συσσίτια, συμβάλλοντας στη λειτουργία παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων και βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη.
Το Μάιο του 1943, γράφει η φιλόλογος Κατερίνα Μπαλκούρα, το Αρχηγείο Ρούμελης εγκαταστάθηκε στο Καρπενήσι κι έτσι η Ναυσικά γνώρισε τον Καπετάν Λευτεριά (Βαγγέλη Παπαδάκη). Η αμοιβαία συμπάθεια οδήγησε γρήγορα σε γάμο που έγινε την 1η Αυγούστου στην εκκλησία του Μικρού Χωριού με πέντε παπάδες και όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα
Μετά τη μάχη του Μικρού Χωριού, η Ναυσικά γράφει το «Τραγούδι του Άρη» (ή «Του Μικρού Χωριού») που μελοποιείται απ’ τον Αλέκο Ξένο και γίνεται σύμβολο του αγώνα.
Η κηδεία της έγινε την Πέμπτη, 6 Δεκεμβρίου, στις 14.00 το μεσημέρι, στον Ι.Ν. Αγίας Κυριακής του Νέου Μικρού Χωριού.
Του Άρη
το δόλιο το Mικρό Xωριό και πάλι ανταριάζει
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν τουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο, με αντάρτες παλικάρια
Έλα βρε άπιστε Ιταλέ, φασίστα Μουσολίνι
να μετρηθούμε οι δυο μαζί, να δεις το τι θα γένει
Δεν έχεις γέρους και άρρωστους, μικρά παιδιά να σφάξεις,
ούτε κορίτσια ντροπαλά, ούτε χωριά να κάψεις
Παπάδες για να τυρρανάς, στη μέση στο παζάρι,
έχεις μπροστά σου σήμερα, τον Καπετάνιο Άρη
Που γρήγορος σαν τον αητό, σαν το γοργό το αγέρι,
φασίστες έσφαξε πολλούς, με δίκοπο μαχαίρι"