Τρεις μπεκατσούλες ήτανε

πολύ αγαπημένες 

κατέβηκαν απ’ το βορρά 

γοργά, κυνηγημένες 

Απ΄ τον χιονιά γλιστρήσανε

κι είπανε να γλιτώσουν 

από το κρύο το πολύ 

οι δόλιες μην παγώσουν 

Πετούσαν σε μια ρεματιά 

κι ήταν ευτυχισμένες 

ποτέ τους δεν σκεπτήκανε 

πως είναι δικασμένες 

απ’ τον σκληρό τον κυνηγό 

που γύριζε τα βράδια

κι είχε το μάτι του αητού 

και του λαγού ποδάρια 

Τις είδε τις κακόμοιρες 

στο ρέμα που βοσκούσαν 

μέσα στα φύλλα της οχθιάς 

κάτω απ’ τα πλατάνια 

που το φεγγάρι φώτιζε 

ψηλά απ΄τα ουράνια 

που έλαμπε η ρεματιά 

σε χρώματα λουσμένη 

αν δεν υπήρχε κυνηγός 

θα’ ταν ευλογημένη 

Την ώρα που τη μόρφαινε 

της φύση η ζωντάνια 

όλα τα χρώματα της γης 

κάτω απ’ τα πλατάνια 

ακούστηκε μια τουφεκιά 

δίπλα από το ρέμα

Δεν πρόλαβαν να σηκωθούν 

τώρα η ζωή τους ψέμα 

σκορπίσαν οι φτερούγες τους 

πνιγήκανε στο αίμα

Που πάει αυτή η ομορφιά 

που είχαν οι καημένες 

άψυχες τώρα κείτονται

στο ρέμα κει πεσμένες