Παιδιά μου δεν είμαι καλά
κρυφή αρρώστια έχω
αυτή δεν έχει γιατρικό
άλλο δεν την αντέχω
Παιδιά μου κόρη αγαπώ
βαρύ καημό την έχω
μα δεν μπορώ να τηνε δω
κι όλο κοντά της τρέχω
Ένα φιλί για γιατρικό
θέλω να της γυρέψω
κλείνει την πόρτα του σπιτιού
και με αφήνει απ’ έξω
Απ΄ τη μεγάλη απελπισιά
θα κάνω ένα κρίμα
θα μπω μέσα στην εκκλησιά
εμπρός στο άγιο βήμα
Εκεί ο παπάς την Κυριακή
ευαγγέλιο διαβάζει
κάτω απ’ τ’ άγιο του βλατί
όποιοι βρεθούν σκεπάζει
Άρρωστοι παν να βρούνε ‘γειά
γέροι μην αρρωστήσουν
πάει και με η αγάπη μου
μάγια να μην της στήσουν
Τρέχω κι εγώ προς τον παπά
τα χέρια μου σταυρώνω
κάτω απ΄ τ’ άγιο το βλατί
την κόρη ανταμώνω
Σκύβω την κόρη τη φιλώ
μ’ ευλάβεια μεγάλη
και η καρδιά χοροπηδά
κι είναι σαν πρώτα πάλι
Εκείνος τότε μας σχωρνά
πολλές ευχές διαβάζει
και μες εκεί στα σκοτεινά
τήνε φιλώ και πάλι
Δεν πέρασε πολύς καιρός
μπροστά στο άγιο βήμα
μας στεφανώνει ο παπάς
σχωρέθηκε το κρίμα