Όπως πάντα, η επόμενη μέρα των εκλογών ήταν… Δευτέρα! Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι πήγαν κανονικά στις δουλειές τους, ξύπνησαν το πρωί έχοντας να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητά τους, τις δόσεις τους στη ΔΕΗ, την εφορία και τις τράπεζες. Στο Καρπενήσι, πάλι, η μετάβαση στην επομένη μέρα ήταν ακόμη περισσότερο ομαλή, αφού νέος δήμαρχος εξελέγη ο… παλιός.
Το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στην πόλη μας και η ισχνή διαφορά των 400 περίπου ψηφοδελτίων υπέρ του Σουλιώτη, μας οδηγεί στο αλάνθαστο συμπέρασμα ότι οι δύσκολες μέρες της κρίσης περνάνε σιγά-σιγά. Κι αυτό γιατί ανέκαθεν οι δημοτικές εκλογές στο Καρπενήσι κρινόταν πάντα στο νήμα και με διαφορά στήθους. Σημαίνει επίσης ότι η επιρροή του Κώστα Μπακογιάννη ξεθυμαίνει ολοένα και περισσότερο και ότι από τώρα και στο εξής οι συνεργάτες του, οι άνθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν την αίγλη του προκειμένου να ενισχύσουν την πολιτική τους πορεία, έμειναν μόνοι και αντιμετώπισαν ως ίσοι προς ίσους τους αντιπάλους τους.
Ως εκ τούτου μια θεωρητικά νικηφόρα πορεία, το βράδυ της καταμέτρησης μεταβλήθηκε σε θρίλερ, καθώς όσο αυξάνονταν η εισροή ψήφων από τα εκλογικά τμήματα της πόλης η διαφορά των χωριών εξανεμίζονταν.
Όμως αυτό που συνέβη ήταν ότι ο Σουλιώτης νίκησε τον… Σουλιώτη κι όχι τον Λερογιάννη. Η σωρευμένη δυσαρέσκεια του κόσμου για λανθασμένες επιλογές προσώπων την προηγούμενη θητεία, η σωρευμένη δυσαρέσκεια για αστοχίες των διαφόρων αποφάσεων στην κατανομή των (λίγων) κονδυλίων που είχε στη διαθεσή του, αλλά και η παράλογη πολλές φορές δυσαρέσκεια για κάθε απίθανο λόγο κι αιτία, ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός του.
Εδώ ακριβώς φάνηκε η εμπειρία του να ελίσσεται, να στήνει με σύνεση το ψηφοδέλτιό του, να μετακινεί υποψηφίους από τη μια εκλογική περιφέρεια στην άλλη και να αντιμετωπίζει έτσι τις δυσαρέσκειες με επιτυχία. Η εμπειρία επίσης του Γενιτσαρόπουλου, του Χαλκιά και των άλλων πρωτοκλασάτων συμβούλων του έφερε ψήφους από εκεί που δεν τους περίμενε, καλό βέβαια για τον συνδυασμό, δύσκολο όμως στη διαχείριση των διάφορων απαιτήσεων της επόμενης μέρας.
Αντίθετα ο Λερογιάννης και η ομάδα του, όντες ανίδεοι από την πολιτική μάχη, αρκετά ρομαντικοί ως προς την προσέγγιση και με την έπαρση του «εμείς είμαστε καθαροί και όποιος θέλει ας μας ψηφίσει», έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία για να πάρουν τα ηνία του δήμου στα χέρια τους. Δεν είχαν έντονη παρουσία στα καφενεία, δεν πέρασαν από σπίτια, δεν μίλησαν σε ανθρώπους. Ο ψηφοφόρος χρειάζεται πλησίασμα ουσιαστικό, επίδειξη γνήσιου ενδιαφέροντος και όχι μια «αφ’ υψηλού» αντιμετώπιση. Το πόσο ρευστά ήταν τα πράγματα ως την τελευταία στιγμή είναι ακριβώς και το μέτρο της «παρ’ ολίγον» επιτυχίας τους. Αν σκεφτούμε ότι 70-80 ψήφοι αρκούσαν για να πάνε το ματς στη δεύτερη Κυριακή, κι αν θεωρήσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός δυσαρεστημένων του Σουλιώτη που είχαν προσελκυθεί από το αριστοτεχνικό στήσιμο του ψηφοδελτίου του θα διέρρεε αθόρυβα, τότε πραγματικά η ομάδα του Λερογιάννη έχασε μια μεγάλη ευκαιρία.
Εντούτοις, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ίσως ιδανικό για την ομάδα των νεαρών στελεχών που απαρτίζουν την ομάδα του. Όντας τώρα στην αντιπολίτευση για τη διάρκεια της επόμενης τετραετίας θα έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά τον τρόπο λειτουργίας του Δήμου, θα συνειδητοποιήσουν πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις, τι σημαίνει να έχεις διαφορά μιας μόλις ψήφου και θα μάθουν με τον καλύτερο τρόπο να διαχειρίζονται τις βυζαντινές μηχανορραφίες που απαιτούνται για να λειτουργήσει –δυστυχώς– η δημοκρατία.
Για την πόλη μας αυτό είναι καλό. Σε τέσσερα χρόνια θα είμαστε ακόμη λιγότεροι, ακόμη πιο λίγοι νέοι θα ασχολούνται με τα κοινά και η δεξαμενή που δημιουργήθηκε από την νέα αυτή προσπάθεια είναι σίγουρα ό,τι καλύτερο, αφού τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να ψάχνουμε με το κερί ανθρώπους που θα βάλουν υποψηφιότητα.
Από την άλλη, για πρώτη φορά ο Σουλιώτης θα έχει απέναντί του μια συμπαγή αντιπολίτευση που θα του κάνει τη ζωή δύσκολη, καθώς ο Σταμάτης ακόμη κι αν ήθελε δεν είχε τη δύναμη που απαιτούνταν στο προηγούμενο συμβούλιο. Για το λόγο αυτό, και μιας και σίγουρα στόχο του θα πρέπει να αποτελεί η υστεροφημία, θα πρέπει να επιλέξει να στελεχώσει τις διάφορες δομές και θέσεις με σύνεση και γνώμονα όχι τις εσωτερικές ισορροπίες, αλλά κυρίως την αξιοσύνη και τις δυνατότητες του κάθε στελέχους του.
Έτσι έχουν τα πράγματα. Εμείς οι υπόλοιποι, οι πολίτες μπορούμε πάλι να γυρίσουμε στο μαγγανοπήγαδο, να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να δούμε πως θα βγει ο μήνας.
