Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

ev media-logo

Καναρίνι στο κλουβί, ποίημα της Κ. Κουκούτση

729

Καναρινάκι όμορφο

γλυκά που κελαηδούσες

μες στο κλουβάκι το μικρό

ολημερίς πετούσες

 

Χρυσές φωνούλες έβγαζες

γεμάτες μελωδίες

που ηρεμούσαν τις ψυχές

που ‘σαν χλωμές και κρύες!

 

Σαν φτάνει το Φθινόπωρο

σε βλέπω μαραμένο

να ‘σαι στην άκρη του κλουβιού

μπαλίτσα μαζεμένο!

 

Ζυγώνω τότε στο κλουβί

μ’ αγάπη σου μιλάω

σε ρώτησα τι έπαθες

σε βλέπω και πονάω!

 

Γυρίζεις τότε και μου λες

λιγάκι θυμωμένο

ρωτάς κυρά τι έπαθα

και είμαι μαραμένο;

 

Μικρό-μικρούλι ήμουνα

πουλάκι πεταρούδι

που μ’ έβαλες μες στο κλουβί

σε τούτο το μικρούλι

 

Στιγμές γλυκές σου χάριζα

με το κελάηδισμά μου

τα λέω τώρα όλα αυτά

και με πονά η καρδιά μου!

 

ρώτησες όμως τι θα πει

σκλαβιά μες στο κλουβάκι;

να μένεις κει να κελαηδείς

γλυκά ως το βραδάκι;

 

Δίχως παρέα ήμουνα

φώναζα, κελαηδούσα!

ταίρι ζητούσα τα’ άμοιρο

γι’ αυτό χοροπηδούσα

 

Περίμενα το δύστυχο

μήπως κανείς με νιώσει

και φέρει ταίρι στη φωλιά

για να με ζευγαρώσει!

 

Βλέπω τριγύρω τα πουλιά

χαρούμενα πετάνε

όλα έχουν το ταίρι τους

κι αντάμα τραγουδάνε!

 

Ήλθε και το Φθινόπωρο

και τα πουλάκια φεύγουν

πάνε σε χώρες πιο ζεστές

μέρες θα ταξιδεύουν!

 

Κι εγώ θα είμαι στο κλουβί

και τούτο τον χειμώνα

πόσο θα ζήσω τα’ άμοιρο

θα ζήσω έναν αιώνα;

 

Σαν σκέπτομαι την τύχη μου

πνίγομαι απ’ τον πόνο

πέσανε τα φτερούλια μου

και μέρα νύχτα λιώνω!

 

Κυρά μια χάρη σου ζητώ

και να με καταλάβεις

βγάλε με λίγο απ’ το κλουβί

πολλά καλά να πάρεις

 

Να τρέξω έξω απ’ το κλουβί

ελεύθερο να νιώσω

γιατί αλλιώς αφέντρα μου

εδώ θα μαραζώσω!